Job 20
1 Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde
Nake Zofaru ũrĩa Mũnaamathi agĩcookia atĩrĩ:
2 "Derfor bruser Tankerne i mig, og derfor stormer det i mig;
“Meciiria makwa nĩ mathĩĩnĩku, na nĩkĩo ngũcookia, nĩ ũndũ nĩndangĩkĩte mũno.
3 til min Skam må jeg høre på Tugt, får tankeløst Mundsvejr til Svar!
Ndĩraigua irũithia rĩa kũnjonorithia, naguo ũmenyo wakwa nĩũranjĩkĩra hinya wa gũcookia.
4 Ved du da ikke fra Arilds Tid, fra Tiden, da Mennesket sattes på Jorden,
“Ti-itherũ nĩũũĩ ũrĩa gũtũire kuuma tene rĩrĩa mũndũ aigirwo gũkũ thĩ ĩno,
5 at gudløses Jubel er kort og vanhelliges Glæde stakket?
atĩ kũrũũhia kwa arĩa aaganu no gwa kahinda, o nakĩo gĩkeno kĩa andũ arĩa matooĩ Ngai no gĩa kahinda kanini.
6 Steg end hans Hovmod til Himlen, raged hans Hoved i Sky,
O na gũtuĩka mwĩtĩĩo wake nĩ ũkinyaga o igũrũ, naguo mũtwe wake ũkahutia matu-rĩ,
7 som sit Skarn forgår han for evigt, de, der så ham, siger: "Hvor er han?"
agaathira nginya tene o ta mai make mwene; arĩa manamuona mooragie atĩrĩ, ‘Kaĩ aathiire kũ?’
8 Han flyr som en Drøm, man finder ham ikke, som et Nattesyn jages han bort;
Airagĩria ta kĩroto, akaaga kuoneka rĩngĩ, akaingatwo ta kĩoneki kĩa ũtukũ.
9 Øjet, der så ham, ser ham ej mer, hans Sted får ham aldrig at se igen.
Riitho rĩrĩa rĩamuonaga rĩtikamuona rĩngĩ; harĩa aaikaraga hatikamuona rĩngĩ.
10 Hans Sønner bejler til ringes Yndest, hans Hænder må give hans Gods tilbage.
Ciana ciake ikaageragia kwĩiguithania na athĩĩni; moko make mwene no nginya magaacookia ũtonga wake kũrĩa aaũrutire.
11 Hans Ben var fulde af Ungdomskraft, men den lægger sig med ham i Støvet.
Hinya wa wĩthĩ ũrĩa ũiyũrĩte mahĩndĩ-inĩ make ũgaakoma hamwe nake rũkũngũ-inĩ.
12 Er det onde end sødt i hans Mund, når han gemmer det under sin Tunge,
“O na gũtuĩka ũũru ũrĩ mũrĩo ũrĩ kanua gake, na nĩaũhithaga rungu rwa rũrĩmĩ rwake,
13 sparer på det og slipper det ikke, holder det fast til sin Gane,
o na gũtuĩka ndangĩhota kũũrekia na aũigaga kanua gake-rĩ,
14 så bliver dog Maden i hans Indre til Slangegift inden i ham;
irio ciake nĩikarũra irĩ nda yake; igaatuĩka ũrũrũ wa nduĩra thĩinĩ wake.
15 Godset, han slugte, må han spy ud, Gud driver det ud af hans Bug,
Nĩagatahĩka ũtonga ũrĩa ameretie; Mũrungu nĩagatũma aũtahĩke.
16 han indsuger Slangernes Gift, og Øgleungen slår ham ihjel;
Nĩakoonga thumu wa nyoka; magego ma nyoka nĩmo makaamũũraga.
17 han skuer ej Strømme af Olie, Bække af Honning og Fløde;
Ndagakenera tũrũũĩ, njũũĩ iria ithereraga ũũkĩ na ngorono.
18 han må af med sin Vinding, svælger den ej, får ingen Glæde af tilbyttet Gods.
Kĩndũ kĩrĩa anogeire no nginya agagĩcookia atakĩrĩte; ndagakenera uumithio wa wonjoria wake.
19 Thi han knuste de ringe og lod dem ligge, ranede Huse, han ej havde bygget.
Nĩgũkorwo nĩahinyĩrĩirie athĩĩni, akamatiga matarĩ na kĩndũ; nĩatunyanĩte nyũmba iria ataakire.
20 Thi han har ingen Hjælp af sin Rigdom, trods sine Skatte reddes han ikke;
“Ti-itherũ merirĩria make matingĩthira; ndangĩĩhonokia na indo iria eigĩire.
21 ingen gik fri for hans Glubskhed, derfor varer hans Lykke ikke;
Gũtirĩ kĩndũ atigĩirio gĩa kũrĩa; ũtonga wake ndũgatũũra.
22 midt i sin Overflod har han det trangt, al Slags Nød kommer over ham.
Hĩndĩ ĩrĩa aiganĩire nĩ ũndũ wa kũingĩhia indo, mĩnyamaro nĩĩkamũnyiita; ũkĩa nĩũkamũkora na nditi nene.
23 For at fylde hans Bug sender Gud sin Vredes Glød imod ham, lader sin Harme regne på ham.
Hĩndĩ ĩrĩa aiyũrĩtie nda yake-rĩ, nĩguo Ngai akaarekereria marakara make mahiũ mamũkore na amuurĩrie mahũũra make.
24 Flyr han for Brynje af Jern, så gennemborer ham Kobberbuen;
O na angĩũrĩra indo cia mbaara cia kĩgera, akaarathwo na mũguĩ wa gĩcango.
25 en Kni kommer ud af hans Ryg, et lynende Stål af hans Galde; over ham falder Rædsler,
Aũcomoraga kuuma ngʼongʼo wake, mũtheece ũcio mũkengu akaũcomora kuuma ini-inĩ rĩake. Imakania nĩikamũkorerera;
26 idel Mørke er opsparet til ham; Ild, der ej blæses op, fortærer ham, æder Levningen i hans Telt.
nduma nene nĩyetereire igĩĩna ciake. Mwaki ũtarĩ mũhurutĩre nĩũkamũcina, na ũniine kĩrĩa gĩtigaire thĩinĩ wa hema yake.
27 Himlen bringer hans Brøde for Lyset, og Jorden rejser sig mod ham.
Igũrũ nĩrĩkaguũria wĩhia wake; thĩ nayo nĩĩkarahũka ĩmũũkĩrĩre.
28 Hans Huses Vinding må bort, rives bort på Guds Vredes Dag.
Kĩguũ nĩgĩgathereria nyũmba yake, indo cia nyũmba yake ithererio nĩ kĩguũ mũthenya ũcio wa mangʼũrĩ ma Ngai.
29 Slig er den gudløses Lod fra Gud og Lønnen fra Gud for hans Brøde!
Ũcio nĩguo ũndũ ũrĩa Ngai agayagĩra arĩa aaganu, igai rĩrĩa maathĩrĩirwo nĩ Mũrungu.”
