< Job 19 >

1 Så tog Job til Orde og svarede:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 "Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slå mig sønder med Ord?
Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
3 I håner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.
Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
4 Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?
A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
5 Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?
A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
6 Så vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.
Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
7 Se, jeg skriger: Vold! men får ikke Svar, råber om Hjælp, der er ingen Ret.
Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
8 Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;
Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
9 han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,
Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
10 brød mig ned overalt, så jeg må bort, oprykked mit Håb som Træet;
Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
11 hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;
Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
12 samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.
Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
13 Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,
Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
14 mine nærmeste og Hendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;
Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
15 mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;
Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
16 ej svarer min Træl, når jeg kalder, jeg må trygle ham med min Mund;
Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
17 ved min Ånde væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;
Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
18 selv Drenge agter mig ringe, når jeg reljser mig, taler de mod mig;
I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
19 Standsfælleræmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.
Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
20 Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.
Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
21 Nåde, mine Venner, Nåde, thi Guds Hånd har rørt mig!
Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
22 Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?
Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
23 Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,
Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
24 med Griffel af Jern, med Bly indristet i Hlippen for evigt!
Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
25 Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer stå frem.
Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
26 Når min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,
A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
27 hvem jeg skal se på min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgår i mit Indre!
Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
28 Når I siger: "Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!"
Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
29 så tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!
Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.

< Job 19 >