Job 18
1 Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:
Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 "Så gør dog en Ende på dine Ord, kom til Fornuft og lad os tale!
Сәндәк адәмләр қачанғичә мундақ сөзләрни тохтатмайсиләр? Силәр убдан ойлап беқиңлар, андин биз сөз қилимиз.
3 Hvi skal vi regnes for Kvæg og stå som umælende i dine Øjne?
Биз немишкә силәрниң алдиңларда һайванлар һесаплинимиз? Немишкә алдиңларда ахмақ тонулимиз?
4 Du, som i Vrede sønderslider din Sjæl, skal for din Skyld Jorden blive øde og Klippen flyttes fra sit Sted?
Һәй өзүңниң ғәзивидә өзүңни житқучи, сени дәпла йәр-зимин ташливетиләмду?! Тағ-ташлар өз орнидин көтирилип кетәмду?!
5 Nej, den gudløses Lys bliver slukt, hans Ildslue giver ej Lys;
Қандақла болмисун, яман адәмниң чириғи өчүрүлиду, Униң от-учқунлири ялқунлимайду.
6 Lyset i hans Telt går ud, og hans Lampe slukkes for ham;
Чедиридики нур қараңғулуққа айлиниду, Униң үстигә асқан чириғи өчүрүлиду.
7 hans kraftige Skridt bliver korte, han falder for eget Råd;
Униң мәзмут қәдәмлири қисилиду, Өзиниң несиһәтлири өзини моллақ атқузиду.
8 thi hans Fod drives ind i Nettet, på Fletværk vandrer han frem,
Чүнки өз путлири өзини торға әвәтиду, У дәл торниң үстигә дәссәйдиған болиду.
9 Fælden griber om Hælen, Garnet holder ham fast;
Қилтақ уни тапинидин иливалиду, Қапқан уни тутувалиду.
10 Snaren er skjult i Jorden for ham og Saksen på hans Sti;
Йәрдә уни күтидиған йошурун арғамча бар, Йолида уни тутмақчи болған бир қапқан бар.
11 Rædsler skræmmer ham alle Vegne og kyser ham Skridt for Skridt:
Уни һәр тәрәптин вәһимиләр бесип қорқитиватиду, Һәм улар уни из қоғлап қоғлаватиду.
12 Ulykken hungrer efter ham, Undergang lurer på hans Fald:
Мағдурини ачарчилиқ йәп түгәтти; Палакәт униң йенида пайлап жүриду.
13 Dødens førstefødte æder hans Lemmer, æder hans Legemes Lemmer;
Өлүмниң чоң балиси униң терисини йәватиду; Униң әзалирини шорайду.
14 han rives bort fra sit Telt, sin Fortrøstning; den styrer hans Skridt til Rædslernes Konge;
У өз чедиридики аманлиқтин жулуп ташлиниду, [Өлүмниң тунҗиси] уни «вәһимиләрниң падишаси»ниң алдиға ялап апириду.
15 i hans Telt har Undergang hjemme, Svovl strøs ud på hans Bolig;
Өйидикиләр әмәс, бәлки башқилар униң чедирида туриду; Туралғусиниң үстигә гуңгут яғдурулиду.
16 nedentil tørrer hans Rødder, oventil visner hans Grene;
Униң йилтизи тегидин қурутулиду; Үстидики шахлири кесилиду.
17 hans Minde svinder fra Jord, på Gaden nævnes ikke hans Navn;
Униң әслимисиму йәр йүзидикиләрниң есидин көтирилип кетиду, Сиртларда униң нам-абройи қалмайду.
18 man støder ham ud fra Lys i Mørket og driver ham bort fra Jorderig;
У йоруқлуқтин қараңғулуққа қоғливетилгән болуп, Бу дуниядин һайдиветилиду.
19 i sit Folk har han ikke Afkom og Æt, i hans Hjem er der ingen tilbage;
Әл-жутта һеч қандақ пәрзәнтлири яки әвлатлири қалмайду, У мусапир болуп турған йәрләрдиму нәсли қалмайду.
20 de i Vester stivner ved hans Skæbnedag, de i Øst bliver slagne af Rædsel.
Униңдин кейинкиләр униң күнигә қарап алақзадә болиду, Худди алдинқиларму чөчүп кәткәндәк.
21 Ja, således går det den lovløses Bolig, dens Hjem, der ej kender Gud!
Мана, қәбиһ адәмниң маканлири шүбһисиз шундақ, Тәңрини тонумайдиған кишиниңму орни чоқум шундақтур.
