Job 18
1 Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:
Ket simmungbat ni Bildad a Suhita ket kinunana,
2 "Så gør dog en Ende på dine Ord, kom til Fornuft og lad os tale!
“Kaano nga isardengmo ti panagsaom? Utobem, ket kalpasanna, agsaokaminto.
3 Hvi skal vi regnes for Kvæg og stå som umælende i dine Øjne?
Apay a naibilangkami a kas narungsot nga ay-ayup; apay a nagbalinkami a maag iti imatangmo?
4 Du, som i Vrede sønderslider din Sjæl, skal for din Skyld Jorden blive øde og Klippen flyttes fra sit Sted?
Sika a mangdangdangran iti bagim iti pungtotmo, rumbeng kadi a malipatan ti daga gapu kenka wenno rumbeng kadi a maikkat dagiti bato kadagiti lug-lugarda?
5 Nej, den gudløses Lys bliver slukt, hans Ildslue giver ej Lys;
Pudno, maiddepto ti silaw ti nadangkes a tao; saanto nga agraniag ti ressak ti apuyna.
6 Lyset i hans Telt går ud, og hans Lampe slukkes for ham;
Sumipngetto ti silaw iti toldana; maiddepto ti pagsilawanna iti ngatoenna.
7 hans kraftige Skridt bliver korte, han falder for eget Råd;
Umababanto dagiti addang ti pigsana; ipababanto isuna dagiti bukodna a panggep.
8 thi hans Fod drives ind i Nettet, på Fletværk vandrer han frem,
Ta maipuruakto isuna iti iket babaen kadagiti bukodna a saka; magnanto isuna iti nauneg nga abut.
9 Fælden griber om Hælen, Garnet holder ham fast;
Mapalab-oganto isuna babaen iti mukodna; tenglento isuna iti silo.
10 Snaren er skjult i Jorden for ham og Saksen på hans Sti;
Adda nakalemmeng a silo para kenkuana iti daga; ken palab-og a para kenkuana iti dalan.
11 Rædsler skræmmer ham alle Vegne og kyser ham Skridt for Skridt:
Butbutngento isuna dagiti nakabutbuteng iti aglawlawna; kamatendanto isuna kadagiti mukodna.
12 Ulykken hungrer efter ham, Undergang lurer på hans Fald:
Agbalinto a bisin ti kinabaknangna, ken nakasagananto ti didigra iti sibayna.
13 Dødens førstefødte æder hans Lemmer, æder hans Legemes Lemmer;
Maalun-onto dagiti paset ti bagina; wen, alun-onento ti umuna nga anak ti patay dagiti pasetna.
14 han rives bort fra sit Telt, sin Fortrøstning; den styrer hans Skridt til Rædslernes Konge;
Marangkayto isuna iti ruar ti toldana, ti pagtaenganna a pagtaltalekanna ita; maipanto isuna iti patay, ti ari dagiti nakabutbuteng.
15 i hans Telt har Undergang hjemme, Svovl strøs ud på hans Bolig;
Agnaedto dagiti saanna a bukod a tattao iti toldana kalpasan a makitada a naiwaras ti asupre iti uneg ti pagtaenganna.
16 nedentil tørrer hans Rødder, oventil visner hans Grene;
Magangonto dagiti ramutna iti baba; maputedto ti sangana iti ngato.
17 hans Minde svinder fra Jord, på Gaden nævnes ikke hans Navn;
Mapukawto ti pakalaglagipanna manipud iti daga; awanto ti naganna iti kalsada.
18 man støder ham ud fra Lys i Mørket og driver ham bort fra Jorderig;
Maipanto isuna iti sipnget manipud iti lawag ken mapatalawto iti daytoy a lubong.
19 i sit Folk har han ikke Afkom og Æt, i hans Hjem er der ingen tilbage;
Awanto ti anakna wenno anak ti anak kadagiti tattaona, wenno aniaman a nabatbati a kabagyan iti lugar a nagnaedanna.
20 de i Vester stivner ved hans Skæbnedag, de i Øst bliver slagne af Rædsel.
Agbutengto iti maysa nga aldaw dagiti agnanaed iti laud iti mapasamak kenkuana; agbutengto dagiti agnanaed iti daya babaen iti daytoy.
21 Ja, således går det den lovløses Bolig, dens Hjem, der ej kender Gud!
Awan duadua a kastoy dagiti pagtaengan dagiti saan a nalinteg a tattao, dagiti lugar dagiti saan a makaam-ammo iti Dios.”
