Job 17
1 Brudt er min Ånd, mine Dage slukt, og Gravene venter mig;
ὀλέκομαι πνεύματι φερόμενος δέομαι δὲ ταφῆς καὶ οὐ τυγχάνω
2 visselig, Spot er min Del, og bittert er, hvad mit Øje må skue.
λίσσομαι κάμνων καὶ τί ποιήσας
3 Stil Sikkerhed for mig hos dig! Hvem anden giver mig Håndslag?
ἔκλεψαν δέ μου τὰ ὑπάρχοντα ἀλλότριοι τίς ἐστιν οὗτος τῇ χειρί μου συνδεθήτω
4 Thi du lukked deres Hjerte for Indsigt, derfor vil du ikke ophøje dem;
ὅτι καρδίαν αὐτῶν ἔκρυψας ἀπὸ φρονήσεως διὰ τοῦτο οὐ μὴ ὑψώσῃς αὐτούς
5 den, der forråder Venner til Plyndring, hans Sønners Øjne hentæres.
τῇ μερίδι ἀναγγελεῖ κακίας ὀφθαλμοὶ δέ μου ἐφ’ υἱοῖς ἐτάκησαν
6 Til Mundheld har du gjort mig for Folk, jeg er blevet et Jærtegn for dem;
ἔθου δέ με θρύλημα ἐν ἔθνεσιν γέλως δὲ αὐτοῖς ἀπέβην
7 mit Øje er sløvet af Kvide, som Skygger er mine Lemmer til Hobe;
πεπώρωνται γὰρ ἀπὸ ὀργῆς οἱ ὀφθαλμοί μου πεπολιόρκημαι μεγάλως ὑπὸ πάντων
8 retsindige stivner af Rædsel ved sligt, over vanhellig harmes den skyldfri,
θαῦμα ἔσχεν ἀληθινοὺς ἐπὶ τούτῳ δίκαιος δὲ ἐπὶ παρανόμῳ ἐπανασταίη
9 men den retfærdige holder sin Vej, en renhåndet vokser i Kraft.
σχοίη δὲ πιστὸς τὴν ἑαυτοῦ ὁδόν καθαρὸς δὲ χεῖρας ἀναλάβοι θάρσος
10 Men I, mød kun alle frem igen, en Vismand fnder jeg ikke iblandt jer!
οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ πάντες ἐρείδετε καὶ δεῦτε δή οὐ γὰρ εὑρίσκω ἐν ὑμῖν ἀληθές
11 Mine Dage stunder mod Døden, brudt er mit Hjertes Ønsker;
αἱ ἡμέραι μου παρῆλθον ἐν βρόμῳ ἐρράγη δὲ τὰ ἄρθρα τῆς καρδίας μου
12 Natten gør jeg til Dag, Lyset for mig er Mørke;
νύκτα εἰς ἡμέραν ἔθηκαν φῶς ἐγγὺς ἀπὸ προσώπου σκότους
ἐὰν γὰρ ὑπομείνω ᾅδης μου ὁ οἶκος ἐν δὲ γνόφῳ ἔστρωταί μου ἡ στρωμνή (Sheol h7585)
14 Graven kalder jeg Fader, Forrådnelsen Moder og Søster.
θάνατον ἐπεκαλεσάμην πατέρα μου εἶναι μητέρα δέ μου καὶ ἀδελφὴν σαπρίαν
15 Hvor er da vel mit Håb, og hvo kan øjne min Lykke?
ποῦ οὖν μου ἔτι ἐστὶν ἡ ἐλπίς ἦ τὰ ἀγαθά μου ὄψομαι
