Job 15
1 Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 "Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind
Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
3 for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet båder?
Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
4 Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.
Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
5 Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.
Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
6 Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!
Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
7 Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?
Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
8 Mon du lytted til, da Gud holdt Råd, og mon du rev Visdommen til dig?
Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
9 Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstår du, som vi ikke kender?
Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
10 Også vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!
Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
11 Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?
Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
12 Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?
Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
13 Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.
Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
14 Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?
Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
15 End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,
Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
16 hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!
Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
17 Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,
Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
18 hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,
Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
19 dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:
Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
20 Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede År, en Voldsmand lever;
Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
21 Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;
Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
22 han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,
Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
23 udset til Føde for Gribbe, han ved, at han står for Fald;
Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
24 Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.
Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
25 Thi Hånden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,
Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
26 stormed bårdnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.
Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
27 Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld på sin Lænd.
Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
28 tog Bolig i Byer, der øde lå hen. i Huse, man ikke må bo i, bestemt til at ligge i Grus.
Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
29 Han bliver ej rig, hans Velstand forgår, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;
Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
30 han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.
Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
31 Han stole ikke på Tomhed han farer vild thi Tomhed skal være hans Løn!
La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
32 I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;
Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
33 han ryster som Ranken sin brue af og kaster som Olietræet sin Blomst.
Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
34 Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;
Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
35 svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!
Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
