< Job 13 >

1 Se, mit Øje har skuet alt dette, mit Øre har hørt og mærket sig det;
Vakai, kuo mamata ʻe hoku mata ʻa eni kotoa pē, kuo fanongo pea ʻilo ia ʻe hoku telinga.
2 hvad I ved, ved også jeg, jeg falder ikke igennem for jer.
Ko ia ʻoku mou ʻilo, ʻoku ou ʻilo foki ia: ʻoku ʻikai te u siʻi hifo au ʻiate kimoutolu.
3 Men til den Almægtige vil jeg tale, med Gud er jeg sindet at gå i Rette,
“ʻAmusiaange ʻeau ke u lea ki he Māfimafi, pea ʻoku ou fie alea mo e ʻOtua.
4 mens I smører på med Løgn; usle Læger er I til Hobe.
Ka ko e kau fakatupu loi ʻakimoutolu, ko e kau faitoʻo taʻeʻaonga ʻakimoutolu kotoa pē.
5 Om I dog vilde tie stille, så kunde I regnes for vise!
Taumaiā ke mou mātuʻaki longo pē! Pea ko hoʻomou poto ia.
6 Hør dog mit Klagemål, mærk mine Læbers Anklage!
Fanongo eni ki heʻeku fakamatala, pea fakafanongo ki he ngaahi lea ʻa hoku loungutu.
7 Forsvarer I Gud med Uret, forsvarer I ham med Svig?
He te mou lea kovi maʻae ʻOtua? Pea lea fakakākā maʻana?
8 Vil I tage Parti for ham, vil I træde i Skranken for Gud?
He te mou lavaʻi ia? Te mou fakakikihi maʻae ʻOtua?
9 Går det godt, når han ransager eder, kan I narre ham, som man narrer et Menneske?
‌ʻE lelei ke ne ʻekea ʻakimoutolu? Pe te mou kākaaʻi ia, ʻo hangē ko e kākaaʻi ʻe he tangata ʻe taha ʻae tokotaha?
10 Revse jer vil han alvorligt, om I lader som intet og dog er partiske.
Ko e moʻoni ʻe valoki ʻe ia ʻakimoutolu, ʻo kapau te mou filifilimānako fufū pe ʻae kakai.
11 Vil ikke hans Højhed skræmme jer og hans Rædsel falde på eder?
‌ʻE ʻikai fakamanavahēʻi ʻakimoutolu ʻe heʻene ʻafio? Pea tō kiate kimoutolu ʻene fakailifia?
12 Eders Tankesprog bliver til Askesprog, som Skjolde af Ler eders Skjolde.
Ko hoʻomou ngaahi lea fakamanatu ʻoku tatau mo e efuefu, ko e fokotuʻu na ʻo hoʻomou ngaahi lea, ʻoku tatau mo e ngaahi ʻesi ʻumea.
13 Ti stille, at jeg kan tale, så overgå mig, hvad der vil!
“Tuku hoʻomou lau, pea tuku ai pe au, koeʻuhi, ke u lea, kae hoko kiate au ʻaia ʻe hoko.
14 Jeg vil bære mit Kød i Tænderne og tage mit Liv i min Hånd;
Ko e hā ʻoku ou ʻūtaki ai hoku kakano, pea ʻai ʻeku moʻui ki hoku nima?
15 se, han slår mig ihjel, jeg har intet Håb, dog lægger jeg for ham min Færd.
Neongo ʻene tāmateʻi au, te u falala pe kiate ia: ka te u fakamatala hoku ngaahi hala ʻi hono ʻao.
16 Det er i sig selv en Sejr for mig, thi en vanhellig vover sig ikke til ham!
‌ʻE fakamoʻui au foki ʻe ia: ka ʻe ʻikai ha mālualoi ʻe haʻu ki hono ʻao.
17 Hør nu ret på mit Ord, lad mig tale for eders Ører!
Fanongo lelei ki heʻeku lea, fanongo ʻaki homou telinga ʻa ʻeku fakamatala.
18 Se, til Rettergang er jeg rede, jeg ved, at Retten er min!
Vakai eni, kuo u teu ʻeku fakamatala; ʻoku ou ʻilo ʻe fakatonuhiaʻi au.
19 Hvem kan vel trætte med mig? Da skulde jeg tie og opgive Ånden!
Ko hai ia te ne talatalaakiʻi au? He ko eni, kapau te u fakalongo pe, te u mate.
20 Kun for to Ting skåne du mig, så kryber jeg ikke i Skjul for dig:
“Ko e meʻa ʻe ua pe, ke ʻoua naʻa fai kiate au: ko ia ʻe ʻikai ai te u fufū au ʻiate koe.
21 Din Hånd må du tage fra mig, din Rædsel skræmme mig ikke!
Ke toʻo atu ke mamaʻo ho nima ʻiate au: pea ʻoua naʻaku puputuʻu ʻi hoʻo fakailifia.
22 Så stævn mig, og jeg skal svare, eller jeg vil tale, og du skal svare!
Pea ke toki folofola mai, pea te u talia; pea te u lea atu, ka ke talia au.
23 Hvor stor er min Skyld og Synd? Lad mig vide min Brøde og Synd!
‌ʻOku fiha ʻeku ngaahi hia mo ʻeku angahala? Fakaʻilo mai kiate au ʻeku talangataʻa mo ʻeku angahala.
24 Hvi skjuler du dog dit Åsyn og regner mig for din Fjende?
Ko e hā ʻoku ke fufū ai ho fofonga, mo ke lau au ko ho fili?
25 Vil du skræmme et henvejret Blad, forfølge et vissent Strå,
He te ke pakiʻi ʻae louʻakau kuo feʻaveʻaki? Pea te ke tuli ʻe koe ʻae mohuku mōmoa?
26 at du skriver mig så bitter en Dom og lader mig arve min Ungdoms Skyld,
He ʻoku ke tohi ʻae ngaahi meʻa fakamamahi kiate au, pea ʻoku ke fakahoko kiate au ʻae ngaahi hia ʻo ʻeku kei siʻi.
27 lægger mine Fødder i Blokken, vogter på alle mine Veje. indkredser mine Fødders Trin!
‌ʻOku ke ʻai hoku vaʻe ki he ʻakau fakamaʻu vaʻe, pea ke vakai pau hoku ʻalunga kotoa pē; ʻoku ke ʻai ʻae fakaʻilonga ki hoku muivaʻe.
28 Og så er han dog som smuldrende Trøske, som Klæder, der ædes op af Møl,
Pea ʻoku fakaʻaʻau ia ʻo hangē ha meʻa popo, pea tatau mo e kofu kuo kai ʻe he ane.

< Job 13 >