Job 13
1 Se, mit Øje har skuet alt dette, mit Øre har hørt og mærket sig det;
Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.
2 hvad I ved, ved også jeg, jeg falder ikke igennem for jer.
Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.
3 Men til den Almægtige vil jeg tale, med Gud er jeg sindet at gå i Rette,
Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.
4 mens I smører på med Løgn; usle Læger er I til Hobe.
Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.
5 Om I dog vilde tie stille, så kunde I regnes for vise!
Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.
6 Hør dog mit Klagemål, mærk mine Læbers Anklage!
Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.
7 Forsvarer I Gud med Uret, forsvarer I ham med Svig?
Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?
8 Vil I tage Parti for ham, vil I træde i Skranken for Gud?
Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?
9 Går det godt, når han ransager eder, kan I narre ham, som man narrer et Menneske?
Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?
10 Revse jer vil han alvorligt, om I lader som intet og dog er partiske.
Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.
11 Vil ikke hans Højhed skræmme jer og hans Rædsel falde på eder?
Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?
12 Eders Tankesprog bliver til Askesprog, som Skjolde af Ler eders Skjolde.
Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.
13 Ti stille, at jeg kan tale, så overgå mig, hvad der vil!
Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.
14 Jeg vil bære mit Kød i Tænderne og tage mit Liv i min Hånd;
Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?
15 se, han slår mig ihjel, jeg har intet Håb, dog lægger jeg for ham min Færd.
Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.
16 Det er i sig selv en Sejr for mig, thi en vanhellig vover sig ikke til ham!
Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.
17 Hør nu ret på mit Ord, lad mig tale for eders Ører!
Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.
18 Se, til Rettergang er jeg rede, jeg ved, at Retten er min!
Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.
19 Hvem kan vel trætte med mig? Da skulde jeg tie og opgive Ånden!
Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.
20 Kun for to Ting skåne du mig, så kryber jeg ikke i Skjul for dig:
Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:
21 Din Hånd må du tage fra mig, din Rædsel skræmme mig ikke!
Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.
22 Så stævn mig, og jeg skal svare, eller jeg vil tale, og du skal svare!
Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.
23 Hvor stor er min Skyld og Synd? Lad mig vide min Brøde og Synd!
Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.
24 Hvi skjuler du dog dit Åsyn og regner mig for din Fjende?
Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?
25 Vil du skræmme et henvejret Blad, forfølge et vissent Strå,
Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?
26 at du skriver mig så bitter en Dom og lader mig arve min Ungdoms Skyld,
Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.
27 lægger mine Fødder i Blokken, vogter på alle mine Veje. indkredser mine Fødders Trin!
Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;
28 Og så er han dog som smuldrende Trøske, som Klæder, der ædes op af Møl,
Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.
