Job 11
1 Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
| آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد: |
2 "Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
| آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟ |
3 Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke få Skam?
| ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟ |
4 Du siger: "Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!"
| ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی! |
5 Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
| ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست. |
6 kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
| ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است. |
7 Har du loddet Bunden i Gud og nået den Almægtiges Grænse?
| آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟ |
| آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585) |
9 Den overgår Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
| طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر. |
10 Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
| وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟ |
11 Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpå,
| زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد. |
12 så tomhjernet Mand får Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
| دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید! |
13 Hvis du får Skik på dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
| حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛ |
14 hvis Uret er fjern fra din Hånd, og Brøde ej bor i dit Telt,
| گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛ |
15 ja, da kan du lydefri løfte dit Åsyn og uden at frygte stå fast,
| آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد. |
16 ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
| تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود. |
17 dit Liv skal overstråle Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
| زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت. |
18 Tryg skal du være, fordi du har Håb; du ser dig om og går trygt til Hvile,
| در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید. |
19 du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
| از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد. |
20 Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Håb er blot at udånde Sjælen!
| اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود. |
