Job 11
1 Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
| و صوفر نعماتی در جواب گفت: | ۱ |
2 "Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
| «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟ | ۲ |
3 Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke få Skam?
| آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟ | ۳ |
4 Du siger: "Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!"
| و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم. | ۴ |
5 Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
| و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید، | ۵ |
6 kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
| و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است. | ۶ |
7 Har du loddet Bunden i Gud og nået den Almægtiges Grænse?
| آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟ | ۷ |
| مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585) | ۸ |
9 Den overgår Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
| پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است. | ۹ |
10 Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
| اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟ | ۱۰ |
11 Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpå,
| زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند. | ۱۱ |
12 så tomhjernet Mand får Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
| ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود. | ۱۲ |
13 Hvis du får Skik på dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
| اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی، | ۱۳ |
14 hvis Uret er fjern fra din Hånd, og Brøde ej bor i dit Telt,
| اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود. | ۱۴ |
15 ja, da kan du lydefri løfte dit Åsyn og uden at frygte stå fast,
| پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید. | ۱۵ |
16 ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
| زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد، | ۱۶ |
17 dit Liv skal overstråle Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
| و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت. | ۱۷ |
18 Tryg skal du være, fordi du har Håb; du ser dig om og går trygt til Hvile,
| و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید. | ۱۸ |
19 du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
| و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود. | ۱۹ |
20 Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Håb er blot at udånde Sjælen!
| لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.» | ۲۰ |
