Job 11
1 Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
Unya mitubag si Sophar nga Naamathitanhon, ug miingon:
2 "Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
Dili ba kinahanglan tubagon ang daghang mga pulong? Ug pakamatarungon ba ang tawo nga hinulti?
3 Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke få Skam?
Makapahilum ba sa mga katawohan ang imong mga pagpangandak? Ug sa magayubit ikaw wala bay tawo nga arang makapakaulaw kanimo?
4 Du siger: "Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!"
Kay ikaw nagaingon: Ang akong pagtolon-an ulay man, Ug ako mahinlo sa atubangan sa imong mga mata.
5 Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
Apan oh, nga mosulti pa lamang unta ang Dios, Ug magabuka sa iyang mga ngabil batok kanimo,
6 kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
Ug nga tudloan ka niya sa mga tinago sa kaalam! Kay kaniya sa pagkamasinabuton walay makatupong. Busa hibaloi nga ang Dios nagapaningil sa labing diyutay kay sa silot nga angay sa imong kasal-anan.
7 Har du loddet Bunden i Gud og nået den Almægtiges Grænse?
Makakaplag ka ba sa Dios pinaagi sa pagpangita? Makakab-ut ka ba sa pagkahingpit sa Makagagahum?
Sama sa gitas-on sa kalangitan; unsa ang arang mong mahimo? Labing halalum kay sa Sheol; unsa ang arang mong kahibaloan? (Sheol h7585)
9 Den overgår Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
Ang iyang gidak-on labing daku kay sa kalibutan, Ug labing halapad kay sa kadagatan.
10 Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
Kong siya molabang, ug kong iyang pagatak-umon, Ug kong iyang tigumon ngadto sa paghukom, nan kinsa ang arang makasalanta kaniya?
11 Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpå,
Kay siya nasayud sa mga tawong malimbongon: Siya makakita usab sa kasal-anan, bisan tuod dili siya magatagad niana.
12 så tomhjernet Mand får Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
Ang tawong hungog walay salabutan, Oo, ang tawo ipanganak ingon sa anak sa usa ka asnong ihalas.
13 Hvis du får Skik på dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
Kong ikaw magtarung sa imong kasingkasing, Ug ituy-od mo kaniya ang imong kamot:
14 hvis Uret er fjern fra din Hånd, og Brøde ej bor i dit Telt,
Kong ang kasal-anan anaa sa imong kamot, ipahilayo kana kanimo, Ug ang pagkadili-matarung ayaw papuy-a sa imong mga balong-balong.
15 ja, da kan du lydefri løfte dit Åsyn og uden at frygte stå fast,
Sa walay duhaduha makayahat ka unya sa imong nawong nga walay buling; Oo, ikaw mahimong lig-on ug dili magakahadlok:
16 ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
Kay ikaw mahakalimot sa imong kaalaut; Ikaw mahinumdum niana ingon sa mga tubig nga manglabay.
17 dit Liv skal overstråle Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
Ug ang imong kinabuhi modan-ag labi pa kay sa udto; Maingon kana sa kabuntagon bisan pa anaay kangitngit.
18 Tryg skal du være, fordi du har Håb; du ser dig om og går trygt til Hvile,
Ug ikaw magmalig-on kay anaa may paglaum; Oo, ikaw magapangita sa libut nimo, ug sa lig-on ikaw mopahulay.
19 du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
Ikaw magahigda usab, ug walay bisan kinsa nga makapahadlok kanimo; Oo, daghanan ang mohangyo kanimo.
20 Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Håb er blot at udånde Sjælen!
Apan ang mga mata sa mga malinapason makawang, Ug sila walay dalangpanan nga ilang pagakalagiwan; Ug ang ilang paglaum mao ang pagpanugyan sa espiritu.
