Job 10
1 Min Sjæl er led ved mit Liv, frit Løb vil jeg give min Klage over ham, i min bitre Sjælenød vil jeg tale,
Kua hoha toku wairua ki toku ora; ka tukua e ahau taku tangi kia rere ana; ka korero ahau i te kikiwatanga o toku ngakau.
2 sige til Gud: Fordøm mig dog ikke, lad mig vide, hvorfor du tvister med mig!
Ka mea ahau ki te Atua, Kaua ahau e whakahengia; whakakitea ki ahau te take i totohe ai koe ki ahau.
3 Gavner det dig at øve Vold, at forkaste det Værk, dine Hænder danned, men smile til gudløses Råd?
He mea pai ranei ki a koe kia tukino koe, kia whakahawea ki te mahi a ou ringa, a kia whiti tou marama ki te whakaaro o te hunga kino?
4 Har du da kødets Øjne, ser du, som Mennesker ser,
He kanohi kikokiko ranei ou? he penei ranei tau titiro me ta te tangata titiro?
5 er dine Dage som Menneskets Dage, er dine År som Mandens Dage,
He rite ranei ou ra ki o te tangata ra? He rite ranei ou tau ki o te tangata ra?
6 siden du søger efter min Brøde, leder efter min Synd,
I uiuia ai e koe toku kino, i rapua ai e koe toku hara?
7 endskønt du ved, jeg ikke er skyldig; men af din Hånd er der ingen Redning!
Ahakoa e mohio ana ano koe ehara ahau i te mea he, kahore ano tetahi hei whakaora i roto i tou ringa?
8 Dine Hænder gjorde og danned mig først, så skifter du Sind og gør mig til intet!
Na ou ringa ahau i mahi, i hanga, he mea hono marie i tetahi taha, i tetahi taha; otiia e whakangaromia ana ahau e koe.
9 Kom i Hu, at du dannede mig som Ler, og til Støv vil du atter gøre mig!
Kia mahara ra, nau ahau i hanga, ano he paru; tera ranei koe e whakahoki ano i ahau ki te puehu?
10 Mon du ikke hældte mig ud som Mælk og lod mig skørne som Ost,
He teka ianei he mea riringi ahau nau ano he waiu, meinga ana ahau e koe kia tetepe ano he tiihi?
11 iklædte mig Hud og kød og fletted mig sammen med Ben og Sener?
Nau ahau i whakakakahu ki te kiri, ki te kikokiko, a nau ano ahau i hohou ki te wheua, ki te uaua.
12 Du gav mig Liv og Livskraft, din Omhu vogted min Ånd
Whakawhiwhi ana ahau e koe ki te ora, ki te atawhai, a he tirotirohanga mai nau i mau ai toku wairua.
13 og så gemte du dog i dit Hjerte på dette, jeg skønner, dit Øjemed var:
Heoi huna ana ano enei mea e koe i roto i tou ngakau: e mohio ana hoki ahau kei a koe ano tenei.
14 Synded jeg, vogted du på mig og tilgav ikke min Brøde.
Ki te hara ahau, ka matauria e koe; e kore ano koe e whakakahore ki toku he.
15 Fald jeg forbrød mig, da ve mig! Var jeg retfærdig, jeg skulde dog ikke løfte mit Hoved, men mættes med Skændsel, kvæges med Nød.
Ki te he ahau, aue toku mate: ki te tika ahau, e kore tonu e ara toku mahunga; he ki hoki noku i te whakama me te titiro iho ki toku mate.
16 Knejsed jeg, jog du mig som en Løve, handlede atter ufatteligt med mig;
A ki te whakarewa ake toku mahunga i a ia, ka whaia ahau e koe ano he raiona; a ka whakakite ano koe i a koe, i tou miharo, ki ahau.
17 nye Vidner førte du mod mig, øged din Uvilje mod mig, opbød atter en Hær imod mig!
E whakahoutia ana e koe au kaiwhakaatu i oku he, e whakanuia ana hoki e koe tou riri ki ahau; ko nga putanga ketanga ko te whawhai hei pehi i ahau.
18 Hvi drog du mig da af Moders Liv? Jeg burde have udåndet, uset af alle;
He aha ra ahau i whakaputaina mai ai e koe i roto i te kopu? te hemo noa atu ai ahau, a kihai tetahi kanohi i kite i ahau.
19 jeg burde have været som aldrig født, været ført til Graven fra Moders Skød.
Penei kua rite ahau, ano kua kahore noa iho; kua mauria atu ahau i te kopu ki te urupa.
20 Er ej mine Livsdage få? Så slip mig, at jeg kan kvæges lidt,
He teka ranei he torutoru oku ra? Kati ra, waiho ake koa ahau, kia ahua makoha ana i tenei wa iti,
21 før jeg for evigt går bort til Mørkets og Mulmets Land,
Keiwha haere, ahau ki te wahi e kore nei ahau e hoki mai, ki te whenua o te pouri, o te atarangi o te mata;
22 Landet med bælgmørkt Mulm, med Mørke og uden Orden, hvor Lyset selv er som Mørket."
Ki te whenua o te pouri kerekere, o te tino o te pouri; he whenua no te atarangi o te mate, kahore nei o reira tikanga, a ko tona marama, koia ano te pouri.
