< Jakob 4 >

1 Hvoraf kommer det, at den er Krige og Stridigheder iblandt eder? mon ikke deraf, af eders Lyster, som stride i eders Lemmer?
तुसन मां लड़ाई ते झगड़े कोट्ठां एइतन? कुन तैन खुवैइशन सेइं नईं ज़ैना तुश्शे अंगन मां लेड़तिन?
2 I begære og have ikke; I myrde og misunde og kunne ikke få; I føre Strid og Krig. Og I have ikke, fordi I ikke bede;
तुस खुवैइश रखतथ, पन तुसन मैल्ले न, एल्हेरेलेइ तुस खून ते जलन केरतथ, ते किछ हासिल न केरि बटथ तुस झगड़तथ ते लड़तथ; तुसन एल्हेरेलेइ न मैल्ले, कि तुस मगथ न।
3 I bede og få ikke, fordi I bede ilde, for at øde det i eders Lyster.
तुस मगतथ ते मैल्ले न, किजोकि बुरी इच्छा सेइं मगतथ, ताके अपने एशे मां खर्च़ केरथ।
4 I utro! vide I ikke, at Venskab med Verden er Fjendskab imod Gud? Derfor, den, som vil være Verdens Ven, bliver Guds Fjende.
हे बेईमान लोकव, कुन तुस न ज़ानथ, कि दुनियारी चीज़न सेइं दोस्ती रखनी परमेशरे सेइं बैर केरनोए, ज़ै कोई दुनियारो दोस्त भोनो चाते, तै अपनो आप परमेशरेरो दुश्मन बनाते।
5 Eller mene I, at Skriftens Ord ere tomme Ord? Med Nidkærhed længes han efter den Ånd, han har givet Bolig i os, men han skænker desto større Nåde.
कुन तुस इन समझ़तथ, कि पवित्रशास्त्र बेफैइदू ज़ोते कि, “ज़ै आत्मा तैने असन मां छ़डी, कुन तै एरी इच्छा केरती, ज़ेसेरो फल जलन भोए?”
6 Derfor siger Skriften: "Gud står de hoffærdige imod, men de ydmyge giver han Nåde."
पन ज़ै अनुग्रह परमेशर देते तै बड़ो मज़बूते, एल्हेरेलेइ पवित्रशास्त्रे मां इन लिखोरूए, “कि परमेशर अभिमान केरनेबालां केरो मुकाबलो केरते, पन दीनन् पुड़ अनुग्रह केरते।”
7 Underordner eder derfor under Gud; men står Djævelen imod, så skal han fly fra eder;
एल्हेरेलेइ परमेशरेरे अधीन भोथ, ते ज़ैन शैतान तुसन करां करानू चाते तैन न केरा, त तै तुसन करां दूर नश्शेलो।
8 holder eder nær til Gud, så skal han holde sig nær til eder! Renser Hænderne, I Syndere! og lutrer Hjerterne, I tvesindede!
परमेशरेरे नेड़े एज्जा, त तै तुश्शे नेड़े एज्जेलो, हे पापी लोकव, अपने ज़िन्दगी करां पाप दूर केरा, ते हे दुमन्ने बाले लोकव अपने मन्न पवित्र केरा।
9 Jamrer og sørger og græder; eders Latter vende sig til Sorg og Glæden til Bedrøvelse!
अपने पापां केरे वजाई सेइं दुखी भोथ, ते शोग केरा, ते लेरां देथ, तुश्शी हासी शोगे मां, ते तुश्शी खुशी उदैसी मां बेदलोए।
10 Ydmyger eder for Herren, så skal han ophøje eder.
प्रभुएरे सामने नम्र बना, त तै तुसन इज़्ज़त देइतां उच्चे केरेलो।
11 Taler ikke ilde om hverandre, Brødre! Den, som taler ilde om sin Broder eller dømmer sin Broder, taler ilde om Loven og dømmer Loven; men dømmer du Loven, da er du ikke Lovens Gører, men dens Dommer.
हे ढ्लाव ते बेइनव, एक्की होरेरी तुहीन न केरा, ज़ै अपने ढ्लाएरी तुहीन केरते, या अपने ढ्लाए पुड़ दोष लाते, तै मूसेरे कानूनेरी भी तुहीन केरते, ते मूसेरे कानूने पुड़ दोष लाते, ते अगर तू कानूने पुड़ दोष लातस, त तू कानूने पुड़ च़लने बालो न भोव, पन तैसेरो हाकिम भोव।
12 Een er Lovgiveren og Dommeren, han, som kan frelse og fordærve; men hvem er du, som dømmer din Næste?
मूसेरो कानून देनेबालो ते हाकिम त अक्के, तै परमेशर आए, ज़ैस कां बच़ाने ते नाश केरनेरी शक्ति आए, तू कौन आस, ज़ै अपने पड़ोसी पुड़ दोष लातस?
13 Og nu I, som sige: I Dag eller i Morgen ville vi gå til den eller den By og blive der et År og købslå og vinde,
तुस ज़ैना इन ज़ोतथ, “कि अज़ या कालां अस कोन्ची होरि नगर मां गेइतां अक साल बीतामेले, ते बुपार केरतां फैइदो उठामेले।”
14 I, som ikke vide, hvad der skal ske i Morgen; thi hvordan er eders Liv? I ere jo en Damp, som er til Syne en liden Tid, men derefter forsvinder;
ते इन न ज़ानथ कि कालां कुन भोलू, शुना, तुश्शी ज़िन्दगी आए कुन? तुस त भाखेरे ज़ेरेथ, ज़ै थोड़े च़िरे लेइहोते, ते फिरी गैइब भोते।
15 i Stedet for at I skulle sige: Dersom Herren vil, og vi leve, da ville vi gøre dette eller hint.
एल्हेरेलेइ तुसेईं इन ज़ोरू लोड़े, “अगर प्रभु चाए, त अस ज़ींते रहमेले, ते इन या तैन कम भी केरमेले।”
16 Men nu rose I eder i eders Overmod; al sådan Ros er ond.
पन हुनी तुस अपने अभिमाने पुड़ घमण्ड केरतथ, एरू सब घमण्ड बुरू भोते।
17 Derfor, den som ved at handle ret og ikke gør det, for ham er det Synd.
एल्हेरेलेइ ज़ै कोई भलाई केरनि ज़ानते ते न केरे, तैसेरेलेइ ई पापे।

< Jakob 4 >