Esajas 53

1 Hvo troede det, vi hørte, for hvem åbenbaredes HERRENs Arm?

O WAI ka mea i manaoio i ka makou hoike ana? Iawai la hoi i hoikeia'ku ai ka lima o Iehova?

2 Han skød op som en Kvist for hans Åsyn, som et Rodskud af udtørret Jord, uden Skønhed og Pragt til at drage vort Blik, uden Ydre, så vi syntes om ham,

E ulu mai no oia imua ona me he oha la, E like hoi me ke aa kupu mai loko mai o ka Iepo maloo, Aole ona maikai o ke kino, aole ona hanohano; A ia kakou e ike aku ai ia ia, aole ona helehelena maikai i makemake aku ai kakou ia ia.

3 ringeagtet, skyet af Folk, en Smerternes Mand og kendt med Sygdom, en, man skjuler sit Ansigt for, agtet ringe, vi regned ham ikke.

Ua hoowahawahaia oia, a ua haaleleia hoi ia e na kanaka; He kanaka eha, a ua ike hoi oia i ka popilikia; E like me ka huna ana o na maka, mai o kakou aku, Pela no ia i hoowahawahaia'i, a manao ole hoi kakou ia ia.

4 Og dog vore Sygdomme bar han, tog vore Smerter på sig; vi regnede ham for plaget, slagen, gjort elendig af Gud.

He oiaio no, ua kaikai no oia i ko kakou popilikia, Ua halihali no oia i ko kakou eha: Aka, manao aku kakou ia ia, ua paipaiia, Ua hahauia hoi, a ua hookaumahaia e ke Akua.

5 Men han blev såret for vore Overtrædelser, knust for vor Brødres Skyld; os til Fred kom Straf over ham, vi fik Lægedom ved hans Sår.

Aka, ua hou a oia no ko kakou hewa, Ua paopaoia oia no ko kakou hala; Maluna ona ka hoopai ana e malu ai kakou, Ma kona mau palapu, ua hoolaia mai kakou.

6 Vi for alle vild som Får, vi vendte os hver sin Vej, men HERREN lod falde på ham den Skyld, der lå på os alle.

Ua hele hewa kakou a pau e like me na hipa; Ua huli kela mea keia mea o kakou i kona aoao iho; A ua kau no o Iehova maluna oua i ka hewa o kakou a pau.

7 Han blev knust og bar det stille, han oplod ikke sin Mund som et Lam, der føres hen at slagtes, som et Får, der er stumt, når det klippes. han oplod ikke sin Mund.

Ua hookaumahaia oia, ua hoopilikiaia hoi, Aole nae i ekemu ae kona waha. E like me ke keikihipa, ua alakaiia oia i ka make, E like hoi me ka hipa i pane ole imua o ka mea nana ia e ako, Pela no oia, aole i ekemu ae kona waha.

8 Fra Trængsel og Dom blev han taget, men hvem i hans Samtid tænkte, da han reves fra de levendes Land, at han ramtes for mit Folks Overtrædelse?

Ua laweia'ku la oia, mai ka paa ana, a mai ka hookolokolo ana hoi; A owai la ka mea e hai i kona hanauna? No ka mea, ua kipakuia oia mai ka aina o ka poe ola aku; No ka hewa o ko'u poe kanaka ia i hahauia'i.

9 Hos gudløse gav man ham Grav og Gravkammer hos den rige, endskønt han ej gjorde Uret, og der ikke var Svig i hans Mund.

Haawi ae la oia i kona lua me ka poe hewa, Me ka poe mea waiwai hoi iloko o kona make; Aole nae ia i hana i ka mea hewa, Aohe hoopunipuni ma kona waha.

10 Det var HERRENs Vilje at slå ham med Sygdom; når hans Sjæl havde fuldbragt et Skyldoffer, skulde han se Afkom, leve længe og HERRENs Vilje lykkes ved hans Hånd.

Aka, manao no o Iehova e paopao ia ia, Ua hoeha oia ia ia: A i ka wa e haawi aku ai oe i kona uhane i mohai hala, E ike no oia i kana mau keiki, a e hooloihi no hoi i kona mau la, A e pomaikai auanei ka makemake o Iehova ma kona mau lima.

11 Fordi hans Sjæl har haft Møje, skal han se det, hvorved han skal mættes. Når han kendes, skal min retfærdige Tjener retfærdiggøre de mange, han, som bar deres Overtrædelser.

E ike aku no oia i ka hope o ka luhi ana o kona uhane, A e oluolu oia; Ma ka ike ana ia ia, e hoapono no ka'u kauwa hemolele i na mea he nui, No ka mea, nana no e amo i ko lakou hewa.

12 Derfor arver han mange, med mægtige deler han Bytte, fordi han udtømte sin Sjæl til Døden og regnedes blandt Overtrædere; dog bar han manges Synd, og for Overtrædere bad han.

Nolaila, e mahele aku au nana, me ka poe koikoi, A nana no e mahele i ka waiwai pio me ka poe ikaika; Ua ninini aku oia i kona uhane i ka make; A ua helu pu ia oia me ka poe lawehala; A halihali no oia i ka hewa o na mea he nui, A e nouoi aku la oia no ka poe i lawehala.