Hebræerne 6
1 Lader os derfor forbigå Begyndelsesordet om Kristus og skride frem til Fuldkommenhed uden atter at lægge Grundvold med Omvendelse fra døde Gerninger og med Tro på Gud,
ವಯಂ ಮೃತಿಜನಕಕರ್ಮ್ಮಭ್ಯೋ ಮನಃಪರಾವರ್ತ್ತನಮ್ ಈಶ್ವರೇ ವಿಶ್ವಾಸೋ ಮಜ್ಜನಶಿಕ್ಷಣಂ ಹಸ್ತಾರ್ಪಣಂ ಮೃತಲೋಕಾನಾಮ್ ಉತ್ಥಾನಮ್
ಅನನ್ತಕಾಲಸ್ಥಾಯಿವಿಚಾರಾಜ್ಞಾ ಚೈತೈಃ ಪುನರ್ಭಿತ್ತಿಮೂಲಂ ನ ಸ್ಥಾಪಯನ್ತಃ ಖ್ರೀಷ್ಟವಿಷಯಕಂ ಪ್ರಥಮೋಪದೇಶಂ ಪಶ್ಚಾತ್ಕೃತ್ಯ ಸಿದ್ಧಿಂ ಯಾವದ್ ಅಗ್ರಸರಾ ಭವಾಮ| (aiōnios g166)
3 Ja, dette ville vi gøre, såfremt Gud tilsteder det.
ಈಶ್ವರಸ್ಯಾನುಮತ್ಯಾ ಚ ತದ್ ಅಸ್ಮಾಭಿಃ ಕಾರಿಷ್ಯತೇ|
4 Thi dem, som een Gang ere blevne oplyste og have smagt den himmelske Gave og ere blevne delagtige i den Helligånd
ಯ ಏಕಕೃತ್ವೋ ದೀಪ್ತಿಮಯಾ ಭೂತ್ವಾ ಸ್ವರ್ಗೀಯವರರಸಮ್ ಆಸ್ವದಿತವನ್ತಃ ಪವಿತ್ರಸ್ಯಾತ್ಮನೋಽಂಶಿನೋ ಜಾತಾ
ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸುವಾಕ್ಯಂ ಭಾವಿಕಾಲಸ್ಯ ಶಕ್ತಿಞ್ಚಾಸ್ವದಿತವನ್ತಶ್ಚ ತೇ ಭ್ರಷ್ಟ್ವಾ ಯದಿ (aiōn g165)
6 og som ere faldne fra, - dem er det umuligt atter at forny til Omvendelse da de igen korsfæste sig Guds Søn og stille ham til Spot.
ಸ್ವಮನೋಭಿರೀಶ್ವರಸ್ಯ ಪುತ್ರಂ ಪುನಃ ಕ್ರುಶೇ ಘ್ನನ್ತಿ ಲಜ್ಜಾಸ್ಪದಂ ಕುರ್ವ್ವತೇ ಚ ತರ್ಹಿ ಮನಃಪರಾವರ್ತ್ತನಾಯ ಪುನಸ್ತಾನ್ ನವೀನೀಕರ್ತ್ತುಂ ಕೋಽಪಿ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|
7 Thi Jorden, som drikker den ofte derpå faldende Regn og frembringer Vækster, tjenlige for dem, for hvis Skyld den også dyrkes, får Velsignelse fra Gud;
ಯತೋ ಯಾ ಭೂಮಿಃ ಸ್ವೋಪರಿ ಭೂಯಃ ಪತಿತಂ ವೃಷ್ಟಿಂ ಪಿವತೀ ತತ್ಫಲಾಧಿಕಾರಿಣಾಂ ನಿಮಿತ್ತಮ್ ಇಷ್ಟಾನಿ ಶಾಕಾದೀನ್ಯುತ್ಪಾದಯತಿ ಸಾ ಈಶ್ವರಾದ್ ಆಶಿಷಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾ|
8 men når den bærer Torne og Tidsler, er den ubrugbar og Forbandelse nær; Enden med den er at brændes.
ಕಿನ್ತು ಯಾ ಭೂಮಿ ರ್ಗೋಕ್ಷುರಕಣ್ಟಕವೃಕ್ಷಾನ್ ಉತ್ಪಾದಯತಿ ಸಾ ನ ಗ್ರಾಹ್ಯಾ ಶಾಪಾರ್ಹಾ ಚ ಶೇಷೇ ತಸ್ಯಾ ದಾಹೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
9 Dog, i Henseende til eder, I elskede! ere vi overbeviste om det bedre og det, som bringer Frelse, selv om vi tale således.
ಹೇ ಪ್ರಿಯತಮಾಃ, ಯದ್ಯಪಿ ವಯಮ್ ಏತಾದೃಶಂ ವಾಕ್ಯಂ ಭಾಷಾಮಹೇ ತಥಾಪಿ ಯೂಯಂ ತತ ಉತ್ಕೃಷ್ಟಾಃ ಪರಿತ್ರಾಣಪಥಸ್ಯ ಪಥಿಕಾಶ್ಚಾಧ್ವ ಇತಿ ವಿಶ್ವಸಾಮಃ|
10 Thi Gud er ikke uretfærdig, så at han skulde glemme eders Gerning og den Kærlighed, som I have udvist imod hans Navn, idet I have tjent og tjene de hellige.
ಯತೋ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಪವಿತ್ರಲೋಕಾನಾಂ ಯ ಉಪಕಾರೋ ಽಕಾರಿ ಕ್ರಿಯತೇ ಚ ತೇನೇಶ್ವರಸ್ಯ ನಾಮ್ನೇ ಪ್ರಕಾಶಿತಂ ಪ್ರೇಮ ಶ್ರಮಞ್ಚ ವಿಸ್ಮರ್ತ್ತುಮ್ ಈಶ್ವರೋಽನ್ಯಾಯಕಾರೀ ನ ಭವತಿ|
11 Men vi ønske, at enhver af eder må udvise den samme Iver efter den fulde Vished i Håbet indtil Enden,
ಅಪರಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕೋ ಜನೋ ಯತ್ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾಪೂರಣಾರ್ಥಂ ಶೇಷಂ ಯಾವತ್ ತಮೇವ ಯತ್ನಂ ಪ್ರಕಾಶಯೇದಿತ್ಯಹಮ್ ಇಚ್ಛಾಮಿ|
12 for at I ikke skulle blive sløve, men efterfølge dem, som ved Tro og Tålmodighed arve Forjættelserne.
ಅತಃ ಶಿಥಿಲಾ ನ ಭವತ ಕಿನ್ತು ಯೇ ವಿಶ್ವಾಸೇನ ಸಹಿಷ್ಣುತಯಾ ಚ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾನಾಂ ಫಲಾಧಿಕಾರಿಣೋ ಜಾತಾಸ್ತೇಷಾಮ್ ಅನುಗಾಮಿನೋ ಭವತ|
13 Thi da Gud gav Abraham Forjættelsen, svor han ved sig selv, fordi han ingen større havde at sværge ved, og sagde:
ಈಶ್ವರೋ ಯದಾ ಇಬ್ರಾಹೀಮೇ ಪ್ರತ್ಯಜಾನಾತ್ ತದಾ ಶ್ರೇಷ್ಠಸ್ಯ ಕಸ್ಯಾಪ್ಯಪರಸ್ಯ ನಾಮ್ನಾ ಶಪಥಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್, ಅತೋ ಹೇತೋಃ ಸ್ವನಾಮ್ನಾ ಶಪಥಂ ಕೃತ್ವಾ ತೇನೋಕ್ತಂ ಯಥಾ,
14 "Sandelig, jeg vil rigeligt velsigne dig og rigeligt mangfoldiggøre dig."
"ಸತ್ಯಮ್ ಅಹಂ ತ್ವಾಮ್ ಆಶಿಷಂ ಗದಿಷ್ಯಾಮಿ ತವಾನ್ವಯಂ ವರ್ದ್ಧಯಿಷ್ಯಾಮಿ ಚ| "
15 Og således opnåede han Forjættelsen ved at vente tålmodigt.
ಅನೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ಸ ಸಹಿಷ್ಣುತಾಂ ವಿಧಾಯ ತಸ್ಯಾಃ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾಯಾಃ ಫಲಂ ಲಬ್ಧವಾನ್|
16 Mennesker sværge jo ved en større, og Eden er dem en Ende på al Modsigelse til Stadfæstelse.
ಅಥ ಮಾನವಾಃ ಶ್ರೇಷ್ಠಸ್ಯ ಕಸ್ಯಚಿತ್ ನಾಮ್ನಾ ಶಪನ್ತೇ, ಶಪಥಶ್ಚ ಪ್ರಮಾಣಾರ್ಥಂ ತೇಷಾಂ ಸರ್ವ್ವವಿವಾದಾನ್ತಕೋ ಭವತಿ|
17 Derfor, da Gud ydermere vilde vise Forjættelsens Arvinger sit Råds Uforanderlighed, føjede han en Ed dertil,
ಇತ್ಯಸ್ಮಿನ್ ಈಶ್ವರಃ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಯಾಃ ಫಲಾಧಿಕಾರಿಣಃ ಸ್ವೀಯಮನ್ತ್ರಣಾಯಾ ಅಮೋಘತಾಂ ಬಾಹುಲ್ಯತೋ ದರ್ಶಯಿತುಮಿಚ್ಛನ್ ಶಪಥೇನ ಸ್ವಪ್ರತಿಜ್ಞಾಂ ಸ್ಥಿರೀಕೃತವಾನ್|
18 for at vi ved to uforanderlige Ting, i hvilke det var umuligt, at Gud kunde lyve, skulde have en kraftig Opmuntring, vi, som ere flyede hen for at holde fast ved det Håb, som ligger foran os,
ಅತಏವ ಯಸ್ಮಿನ್ ಅನೃತಕಥನಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ನ ಸಾಧ್ಯಂ ತಾದೃಶೇನಾಚಲೇನ ವಿಷಯದ್ವಯೇನ ಸಮ್ಮುಖಸ್ಥರಕ್ಷಾಸ್ಥಲಸ್ಯ ಪ್ರಾಪ್ತಯೇ ಪಲಾಯಿತಾನಾಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಸುದೃಢಾ ಸಾನ್ತ್ವನಾ ಜಾಯತೇ|
19 hvilket vi have som et Sjælens Anker, der er sikkert og fast og går ind inden for Forhænget,
ಸಾ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾಸ್ಮಾಕಂ ಮನೋನೌಕಾಯಾ ಅಚಲೋ ಲಙ್ಗರೋ ಭೂತ್ವಾ ವಿಚ್ಛೇದಕವಸ್ತ್ರಸ್ಯಾಭ್ಯನ್ತರಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟಾ|
