< Hebræerne 3 >

1 Derfor, hellige Brødre, delagtige i en himmelsk Kaldelse! ser hen til vor Bekendelses Udsending og Ypperstepræst, Jesus,
Ki khristien sûngsuokngei, Pathien'n a koi ngei! Ei taksônna lama Ochai Inlaltak ni ranga Pathien'n a tîr Jisua hah mindon roi.
2 der var tro imod den, som beskikkede ham, ligesom også Moses var det i hele hans Hus.
Pathien insûngmingei lâia Moses taksôn oma a om anghan ama khom hi sin tho ranga a thangpu Pathien kôm taksôn a om ani.
3 Thi han er kendt værdig til større Herlighed end Moses, i samme Mål som den, der har indrettet et Hus, har større Ære end Huset selv.
In sinpu'n a in sin nêkin miritna achang uol anghan Jisua hih Moses nêkin roiinpuina achang uol ok rangin ânhoi ani.
4 Thi hvert Hus indrettes af nogen; men den, som har indrettet alt, er Gud.
In tiin hi tu sin mini chu ani ngêta, male neinun murdi chu Pathien sin ani.
5 Og Moses var vel tro i hele hans Hus, som en Tjener, til Vidnesbyrd om, hvad der skulde tales;
Pathien insûngmingei lâia suok chu Moses hah taksôn omtak ania, Pathien'n sûnmotona la ti rang ngei hah a lei misîr ani.
6 men Kristus er det som en Søn over hans Hus; og hans Hus ere vi, såfremt vi fastholde Håbets Frimodighed og Ros urokket indtil Enden.
Aniatachu Khrista rêk chu Pathien insûngmingei chunga taksônom le donsûipu Nâipasal ani. Ei hâina sûr mindetin ei sabeina hin ei minngam titin chu a insûngmingei chu eini ngei hih ei ni.
7 Derfor, som den Helligånd siger: "I Dag, når I høre hans Røst,
Masika han Ratha Inthiengin “Aviensûn Pathien rôl nin rietin chu,
8 da forhærder ikke eders Hjerter, som det skete i Forbitrelsen, på Fristelsens Dag i Ørkenen,
nin richibulngei ramchâra Pathien an minsin lâia, ama doia an inhel anghan nin mulung minngar khâi no roi.
9 hvor eders Fædre fristede mig ved at sætte mig på Prøve, og de så dog mine Gerninger i fyrretyve År.
Pathien'n, ramchâra han nin richibul ngeiin mi minsin rangin an pûta, kum sômminli sûnga ki sintho an mu suonûk khomin, a ti.
10 Derfor harmedes jeg på denne Slægt og sagde: De fare altid vild i Hjertet; men de kendte ikke mine Veje,
Masikin ha mingei chunga han ka takasia, ‘Khotiklâi khomin iemomin om ngâi mak ngeia, male Ko chongpêkngei khom jôm ngâi mak ngei.’
11 så jeg svor i min Vrede: Sandelig, de skulle ikke gå ind til min Hvile" -
Ka taksi sikin chonginkhâm ngartak ki sina: Ki minngam ngeina rang rama han lût tet noni ngei!” ki tia a ti anghan.
12 så ser til, Brødre! at der ikke nogen Sinde i nogen af eder skal findes et ondt, vantro Hjerte, så at han falder fra den levende Gud.
Ki iempu champui ngei, Pathien ring hah nûksong rangin nin lâia tutên iemloina mulungrîl saloi nin dôn loina rangin indîn roi.
13 Men formaner hverandre hver Dag, så længe det hedder "i Dag", for at ikke nogen af eder skal forhærdes ved Syndens Bedrag.
Manêkin, nin lâia tute sietna methêmna sika mulung ngarin nin om loina rangin Pathien Lekhabun “Aviensûn” ti mi mang pe kâr chu anîngtin inkhat le inkhat insan inlôm tit roi.
14 Thi vi ere blevne delagtige i Kristus, såfremt vi fastholde vor første Fortrøstning urokket indtil Enden.
Ei iem phutna ngamna hah among dênin ei sûr mindet ngânin chu Khrista leh munkhata changsa rang ngei ei ni zoi.
15 Når der sigs: "I Dag, - når I høre hans Røst, da forhærder ikke eders Hjerter som i Forbitrelsen":
Ma hih Pathien Lekhabu'n ati: “Aviensûn Pathien rôl nin rietin chu, nin richibulngeiin Pathien doia an inhel lâia anghan, nin mulung minngar khâi no roi.”
16 hvem vare da vel de, som hørte og dog voldte Forbitrelse? Mon ikke alle, som gik ud af Ægypten ved Moses?
Tu miriemngei mo Pathien rôl riet suonûka ânhelngei hah? Egypt ram renga Moses'n a ruoi suok ngei hah an ni.
17 Men på hvem harmedes han i fyrretyve År? Mon ikke på dem, som syndede, hvis døde Kroppe faldt i Ørkenen?
Tu ngei chunga mo Pathien'n kum sômminli sûnga a taksi hah? Sietna sina ramchâra athia ânlet ngei chunga han ani.
18 Og over for hvem tilsvor han, at de ikke skulde gå ind til hans Hvile, uden dem, som vare blevne genstridige?
Tu ngei mo Pathien'n chonginkhâm ngartak dônin, “Ki minngam ngeina rang rama han lût tet noni ngei,” a ti hah? Ânhelngei murdi hah an ni.
19 Og vi se, at de ikke kunde gå ind på Grund af Vantro.
Ma anghan, an iemloi sikin ma rama han lût thei mak ngei tiin ei mu ani.

< Hebræerne 3 >