Habakkuk 3

1 (En Bøn af Profeten Hahakkuk. Al-sjigjonot.)

Ko e lotu ʻa Hapakuki ko e palōfita ʻi he Sikaiona.

2 HERRE, jeg har hørt dit Ry, jeg har skuet din Gerning, HERRE. Fuldbyrd det i Årenes Løb, åbenbar dig i Årenes Løb, kom Barmhjertighed i Hu under Vreden!

‌ʻE Sihova, kuo u fanongo ki hoʻo folofola, pea ne u manavahē: ʻE Sihova, fakaakeake hoʻo ngāue ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi taʻu, fakahā ia ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi taʻu; ʻi he houhau, manatu ki he ʻaloʻofa.

3 Gud drager frem fra Teman, den Hellige fra Parans Bjerge. (Sela) Hans Højhed skjuler Himlen, hans Herlighed fylder Jorden.

Naʻe hāʻele mai ʻae ʻOtua mei Timani, mo e tokotaha māʻoniʻoni mei he moʻunga ko Palani. (Sila) Naʻe ʻufiʻufi ʻae ngaahi langi ʻe hono nāunau, pea naʻe fonu ʻa māmani ʻi hono fakamālō.

4 Under ham er Glans som Ild, fra hans Side udgår Stråler; der er hans Vælde i Skjul.

Pea naʻe malama ia ʻo hangē ko e maama; naʻe ʻalu atu ʻae maama ulo mei hono nima: pea naʻe ʻi ai ʻae fakafufū ʻo ʻene māfimafi.

5 Foran ham vandrer Pest, og efter ham følger Sot.

Naʻe ʻalu atu ʻi hono ʻao ʻae mahaki fakaʻauha, pea naʻe ʻalu atu ʻi hono vaʻe ʻae maka fefie ʻoku vela.

6 Hans Fjed får Jorden til at skælve, hans Blik får Folk til at bæve. De ældgamle Bjerge brister, de evige Høje synker, ad evige Stier går han.

Naʻe tuʻu ia, ʻo fuofua ʻae fonua: naʻa ne ʻafioʻi, mo fakamovetevete ʻae ngaahi puleʻanga; naʻe fakamovetevete ʻae ngaahi moʻunga taʻengata, naʻe ofeʻi hifo ʻae ngaahi tafungofunga tuʻumaʻu: ʻoku taʻengata ʻa hono ngaahi ʻaluʻanga.

7 Kusjans Telte bæver, Telttæpperne i Midjans Land.

Naʻaku mamata ʻoku ʻi he mamahi ʻae ngaahi fale fehikitaki ʻo Kusani: pea naʻe tetetete ʻae ngaahi puipui ʻoe fonua ko Mitiane.

8 Er HERREN da vred på Strømmene, gælder din Vrede Strømmene, gælder din Harme Havet, siden du farer frem på dine Heste og dine Vogne drøner.

Naʻe mamahi ʻa Sihova ki he ngaahi vaitafe? Naʻa ke houhau ki he ngaahi vaitafe? Naʻe ʻi he tahi ʻa ho tuputāmaki, koeʻuhi naʻa ke heka ai ʻi hoʻo fanga hoosi, mo hoʻo ngaahi saliote ʻoe fakamoʻui?

9 Din Bue kom blottet til Syne, din Buestreng mætter du med Pile. (Sela) Du kløver Jorden i Strømme,

Naʻe toʻo ʻo teke ʻa hoʻo kaufana, ʻo fakatatau mo e ngaahi fuakava ki he ngaahi faʻahinga, ʻio, ko hoʻo folofola. (Sila) Naʻa ke fahifahi ʻaki ʻae fonua ʻae ngaahi vaitafe.

10 Bjergene ser dig og skælver. Skyerne nedsender Regnskyl, og Afgrunden løfter sin Røst.

Naʻe mamata kiate koe ʻae ngaahi moʻunga, pea nau tetetete ai: naʻe ʻalu atu ʻae fetafeaki ʻoe vai: naʻe fakahā ʻe he moana ʻa hono leʻo, pea hiki hake hono nima ki ʻolunga.

11 Solen glemmer at stå op, Månen bliver i sit Bo; de flygter for Skinnet af dine Pile, for Glansen af dit lynende Spyd.

Naʻe tuʻumaʻu ʻae laʻā, mo e māhina ʻi hona nofoʻanga: naʻe ʻalu atu hoʻo ngaahi ngahau ʻi hona maama, pea ʻi he ulo ho tao ngingila.

12 I Harme skrider du hen over Jorden, du nedtramper Folk i Vrede.

Naʻa ke hāʻele atu ʻi he fonua, ʻi he tuputāmaki, naʻa ke haha ʻae hiteni ʻi ho houhau.

13 Du drager ud til Frelse for dit Folk, ud for at frelse din Salvede. Du knuser den gudløses Hustag, blotter Grunden til Klippen. (Sela)

Naʻa ke meʻa atu koeʻuhi ko e fakamoʻui ʻo hoʻo kakai, ʻio, koeʻuhi ko e fakamoʻui ʻo hoʻo kau pani: naʻa ke taaʻi ʻae ʻulu ʻi he fale ʻoe angakovi, naʻa ke fakaʻauha hono tuʻunga, ʻo aʻu ki he maka. (Sila)

14 Med dit Spyd gennemborer du hans Hoved, bans Høvdinger splittes.

Naʻa ke hokaʻi ʻae ʻulu ʻo ʻene kautau, mei hono ngaahi faʻahinga: naʻe haʻu ʻakinautolu ʻo hangē ko e ʻahiohio ke fakamovete au: ko ʻenau fiefiaʻanga ia, ke keina ʻae masiva ʻi he fufū.

15 Du tramper hans Heste i Havet, i de mange Vandes Dynd.

Naʻa ke hāʻele atu mo hoʻo fanga hoosi ʻi he tahi, ʻi he fokotuʻunga ʻoe ngaahi vai lahi.

16 Jeg hørte det; da bæved min Krop, ved Braget skjalv mine Læber; Edder for i mine Ben, og under mig vakled mine Skridt. Jeg bier på Trængselens Dag over Folket, som volder os Krig.

‌ʻI heʻeku fanongo ki ho leʻo, naʻe ngalulu hoku fatu; naʻe tetetete hoku ngutu ʻi ho leʻo: naʻe hū ʻae popo ki hoku ngaahi hui, pea u tetetete ʻiate au; ka te u mālōlō ʻi he ʻaho ʻoe mamahi: ʻoka hoko hake ia ki he kakai, te ne hoko mo ʻene ngaahi kautau, kiate kinautolu.

17 Thi Figentræet blomstrer ikke, Vinstokken giver intet, Olietræets Afgrøde svigter, Markerne giver ej Føde. Fårene svandt af Folden, i Staldene findes ej Okser.

Neongo ʻene ʻikai fisi ʻae ʻakau ko e fiki, pea ʻe ʻikai ha fua ʻi he ngaahi vaine; pea kovi ʻae tupu ʻoe ʻolive, pea ʻe ʻikai ʻi he ngaahi ngoue ha meʻakai; pea ʻe motuhi ʻae fanga sipi mei he lotoʻā, pea ʻe ʻikai ha fanga manu ʻi he ngaahi tuʻunga:

18 Men jeg vil frydes i HERREN, juble i min Frelses Gud.

Ka neongo ia te u fiefia ʻia Sihova, pea u nekeneka ʻi he ʻOtua ʻo hoku fakamoʻui.

19 Den Herre HERREN er min Styrke, han gør mine Fødder som Hindens og lader mig gå på mine Høje. Til Sangmesteren. Med Strengespil.

Ko ʻeku mālohi ʻa Sihova ko e ʻOtua, pea te ne ngaohi hoku vaʻe ke hangē ko e vaʻe ʻoe hainite, pea te ne pule ke u ʻeveʻeva ʻi hoku ngaahi potu māʻolunga. Ki heʻeku takimuʻa ʻoe fasi hiva ʻi he Nekina.