Galaterne 5
1 Til Friheden har Kristus frigjort os. Så står nu fast, og lader eder ikke atter holde under Trældoms Åg!
ขฺรีษฺโฏ'สฺมภฺยํ ยตฺ สฺวาตนฺตฺรฺยํ ทตฺตวานฺ ยูยํ ตตฺร สฺถิราสฺติษฺฐต ทาสตฺวยุเคน ปุน รฺน นิพธฺยธฺวํฯ
2 Se, jeg, Paulus, siger eder, at dersom I lade eder omskære, vil Kristus intet gavne eder.
ปศฺยตาหํ เปาโล ยุษฺมานฺ วทามิ ยทิ ฉินฺนตฺวโจ ภวถ ตรฺหิ ขฺรีษฺเฏน กิมปิ โนปการิษฺยเธฺวฯ
3 Men jeg vidner atter for hvert Menneske, som lader sig omskære, at han er skyldig at opfylde hele Loven.
อปรํ ย: กศฺจิตฺ ฉินฺนตฺวคฺ ภวติ ส กฺฤตฺสฺนวฺยวสฺถายา: ปาลนมฺ อีศฺวราย ธารยตีติ ปฺรมาณํ ททามิฯ
4 I ere tabte for Kristus, I, som retfærdiggøres ved Loven; I ere faldne ud af Nåden.
ยุษฺมากํ ยาวนฺโต โลกา วฺยวสฺถยา สปุณฺยีภวิตุํ เจษฺฏนฺเต เต สรฺเวฺว ขฺรีษฺฏาทฺ ภฺรษฺฏา อนุคฺรหาตฺ ปติตาศฺจฯ
5 Vi vente jo ved Ånden af Tro Retfærdigheds Håb.
ยโต วยมฺ อาตฺมนา วิศฺวาสาตฺ ปุณฺยลาภาศาสิทฺธํ ปฺรตีกฺษามเหฯ
6 Thi i Kristus Jesus gælder hverken Omskærelse eller Forhud noget, men Tro, som er virksom ved Kærlighed.
ขฺรีษฺเฏ ยีเศา ตฺวกฺเฉทาตฺวกฺเฉทโย: กิมปิ คุณํ นาสฺติ กินฺตุ เปฺรมฺนา สผโล วิศฺวาส เอว คุณยุกฺต: ฯ
7 I vare godt på Vej; hvem har hindret eder i at adlyde Sandhed?
ปูรฺวฺวํ ยูยํ สุนฺทรมฺ อธาวต กินฺตฺวิทานีํ เกน พาธำ ปฺราปฺย สตฺยตำ น คฺฤหฺลีถ?
8 Den Overtalelse kom ikke fra ham, som kaldte eder.
ยุษฺมากํ สา มติ รฺยุษฺมทาหฺวานการิณ อีศฺวรานฺน ชาตาฯ
9 En liden Surdejg syrer hele Dejgen.
วิการ: กฺฤตฺสฺนศกฺตูนำ สฺวลฺปกิเณฺวน ชสยเตฯ
10 Jeg har den Tillid til eder i Herren, at I ikke ville mene noget andet; men den, som forvirrer eder, skal bære sin Dom, hvem han end er.
ยุษฺมากํ มติ รฺวิการํ น คมิษฺยตีตฺยหํ ยุษฺมานธิ ปฺรภุนาศํเส; กินฺตุ โย ยุษฺมานฺ วิจารลยติ ส ย: กศฺจิทฺ ภเวตฺ สมุจิตํ ทณฺฑํ ปฺราปฺสฺยติฯ
11 Men jeg, Brødre! dersom jeg endnu prædiker Omskærelse, hvor for forfølges jeg da endnu? Så er jo Korsets Forargelse gjort til intet.
ปรนฺตุ เห ภฺราตร: , ยทฺยหมฺ อิทานีมฺ อปิ ตฺวกฺเฉทํ ปฺรจารเยยํ ตรฺหิ กุต อุปทฺรวํ ภุญฺชิย? ตตฺกฺฤเต กฺรุศํ นิรฺพฺพาธมฺ อภวิษฺยตฺฯ
12 Gid de endog måtte lemlæste sig selv, de, som forstyrre eder!
เย ชนา ยุษฺมากํ จาญฺจลฺยํ ชนยนฺติ เตษำ เฉทนเมว มยาภิลษฺยเตฯ
13 I bleve jo kaldede til Frihed, Brødre! kun at I ikke bruge Friheden til en Anledning for Kødet, men værer ved Kærligheden hverandres Tjenere!
เห ภฺราตร: , ยูยํ สฺวาตนฺตฺรฺยารฺถมฺ อาหูตา อาเธฺว กินฺตุ ตตฺสฺวาตนฺตฺรฺยทฺวาเรณ ศารีริกภาโว ยุษฺมานฺ น ปฺรวิศตุฯ ยูยํ เปฺรมฺนา ปรสฺปรํ ปริจรฺยฺยำ กุรุธฺวํฯ
14 Thi hele Loven er opfyldt i eet Ord, i det: "Du skal elske din Næste som dig selv."
ยสฺมาตฺ ตฺวํ สมีปวาสินิ สฺววตฺ เปฺรม กุรฺยฺยา อิเตฺยกาชฺญา กฺฤตฺสฺนายา วฺยวสฺถายา: สารสํคฺรห: ฯ
15 Men når I bide og æde hverandre, da ser til, at I ikke fortæres af hverandre!
กินฺตุ ยูยํ ยทิ ปรสฺปรํ ทํทศฺยเธฺว 'ศาศฺยเธฺว จ ตรฺหิ ยุษฺมากมฺ เอโก'เนฺยน ยนฺน คฺรสฺยเต ตตฺร ยุษฺมาภิ: สาวธาไน รฺภวิตวฺยํฯ
16 Men jeg siger: Vandrer efter Ånden, så fuldbyrde I ingenlunde Kødets Begæring.
อหํ พฺรวีมิ ยูยมฺ อาตฺมิกาจารํ กุรุต ศารีริกาภิลาษํ มา ปูรยตฯ
17 Thi Kødet begærer imod Ånden, og Ånden imod Kødet; disse stå nemlig hinanden imod, for at I ikke skulle gøre, hvad I have Lyst til.
ยต: ศารีริกาภิลาษ อาตฺมโน วิปรีต: , อาตฺมิกาภิลาษศฺจ ศรีรสฺย วิปรีต: , อนโยรุภโย: ปรสฺปรํ วิโรโธ วิทฺยเต เตน ยุษฺมาภิ รฺยทฺ อภิลษฺยเต ตนฺน กรฺตฺตวฺยํฯ
18 Men når I drives af Ånden, ere I ikke under Loven.
ยูยํ ยทฺยาตฺมนา วินียเธฺว ตรฺหิ วฺยวสฺถายา อธีนา น ภวถฯ
19 Men Kødets Gerninger ere åbenbare, såsom: Utugt, Urenhed, Uterlighed,
อปรํ ปรทารคมนํ เวศฺยาคมนมฺ อศุจิตา กามุกตา ปฺรติมาปูชนมฺ
20 Afgudsdyrkelse, Trolddom, Fjendskaber, Kiv, Nid, Hidsighed, Rænker, Tvedragt, Partier,
อินฺทฺรชาลํ ศตฺรุตฺวํ วิวาโท'นฺตรฺชฺวลนํ โกฺรธ: กลโห'ไนกฺยํ
21 Avind, Drukkenskab, Svir og deslige; hvorom jeg forud siger eder, ligesom jeg også før har sagt, at de, som øve sådanne Ting, skulle ikke arve Guds Rige.
ปารฺถกฺยมฺ อีรฺษฺยา วโธ มตฺตตฺวํ ลมฺปฏตฺวมิตฺยาทีนิ สฺปษฺฏเตฺวน ศารีริกภาวสฺย กรฺมฺมาณิ สนฺติฯ ปูรฺวฺวํ ยทฺวตฺ มยา กถิตํ ตทฺวตฺ ปุนรปิ กถฺยเต เย ชนา เอตาทฺฤศานิ กรฺมฺมาณฺยาจรนฺติ ไตรีศฺวรสฺย ราเชฺย'ธิการ: กทาจ น ลปฺสฺยเตฯ
22 Men Åndens Frugt er Kærlighed, Glæde, Fred, Langmodighed, Mildhed, Godhed, Trofasthed,
กิญฺจ เปฺรมานนฺท: ศานฺติศฺจิรสหิษฺณุตา หิไตษิตา ภทฺรตฺวํ วิศฺวาสฺยตา ติติกฺษา
23 Sagtmodighed, Afholdenhed Imod sådanne er Loven ikke,
ปริมิตโภชิตฺวมิตฺยาทีนฺยาตฺมน: ผลานิ สนฺติ เตษำ วิรุทฺธา กาปิ วฺยวสฺถา นหิฯ
24 men de, som høre Kristus Jesus til, have korsfæstet Kødet med dets Lidenskaber og Begæringer.
เย ตุ ขฺรีษฺฏสฺย โลกาเสฺต ริปุภิรภิลาไษศฺจ สหิตํ ศารีริกภาวํ กฺรุเศ นิหตวนฺต: ฯ
25 Når vi leve ved Ånden, da lader os også vandre efter Ånden!
ยทิ วยมฺ อาตฺมนา ชีวามสฺตรฺหฺยาตฺมิกาจาโร'สฺมาภิ: กรฺตฺตวฺย: ,
26 Lader os ikke have Lyst til tom Ære, så at vi udæske hverandre og bære Avind imod hverandre.
ทรฺป: ปรสฺปรํ นิรฺภรฺตฺสนํ เทฺวษศฺจาสฺมาภิ รฺน กรฺตฺตวฺยานิฯ
