Ezekiel 19
1 Du menneskesøn istem en klagesang over Israels fyrster og sig:
— «Əmdi sǝn, Israil xaⱨzadilirigǝ bir mǝrsiyǝni aƣzingƣa elip mundaⱪ dǝp oⱪuƣin: —
2 Hvor var dog din Moder en Løvinde midt iblandt Løver! Hun hviled blandt unge Løver opfostred Unger.
«Xirlar arisida anang ⱪandaⱪ bir qixi xir idi! U yax xirlar arisida yatⱪan, u arslanlirini beⱪip ⱪuwwǝtlidi.
3 En Unge voksede til, en Ungløve blev den; den lærte at røve Rov, Mennesker åd den.
U arslanliridin birini qong ⱪildi, u yax xir bolup qiⱪti; U owni tutup yirtixni ɵgǝndi; U adǝmlǝrnimu yǝwetǝtti.
4 Da opbød man Folkene mod den, i Grav blev den fanget, de slæbte den bort med Kroge til Ægyptens Land.
Əllǝr uningdin hǝwǝr anglidi; U ularning ora toziⱪida tutuwelindi; Ular uning burniƣa ilmǝkni selip, Misir zeminiƣa epkǝtti.
5 Da hun så, at den var ført bort, at Håbet var bristet, tog hun en anden Unge og gjorde til Løve.
Qix xir ɵzining arminini bikar kütkinini, Ümidning yoⱪalƣanliⱪini kɵrüp, U baxⱪa bir arslinini elip, Uni beⱪip yax xir ⱪildi;
6 Den gik imellem Løvinder, en Ungløve blev den, den lærte at røve Rov, Mennesker åd den.
U xirlar arisida uyan-buyan kǝzdi; U yax xir bolup, Owni tutup yirtixni ɵgǝndi; U adǝmlǝrnimu yǝwetǝtti.
7 Den overfaldt Vædre på Græs, var Hjordenes Rædsel Landet og dets Fylde stivned af Angst for dens Brøl.
U ularning istiⱨkamlirini buzup, Ularning xǝⱨǝrlirini harabǝ ⱪiliwǝtti; Zemin wǝ uning üstidiki ⱨǝmmisi uning ⱨɵrkirigǝn awazi bilǝn dǝkkǝ-dükkigǝ qüxti.
8 Og Folkene lagde Snarer rundt omkring den, over den bredte de Nettet, i Grav blev den fanget.
Andin ǝllǝr uning ǝtrapidiki rayonlardin kelip uningƣa ⱪarxi qiⱪti; Ular uning üstigǝ torini yeyip taxlidi; U ularning ora toziⱪida tutuwelindi.
9 De trak den med Kroge i Bur og førte den til Babels Konge, hen til Borgen, at dens Røst ej mer skulde høres på Israels Bjerge.
Ular burniƣa ilmǝk selip ⱪǝpǝskǝ solidi; Uni Babilning padixaⱨiƣa apardi; Ular uni torliriƣa eliwaldi; Xuning bilǝn uning awazi Israil taƣlirida ⱪaytidin anglanmaydu.
10 Din Moder var en Vinstok i Vingården, plantet ved Vand, frugtbar og rig på Grene ved rigelig Væde.
Sening anang üzümzaringda bir üzüm teli idi; U su boyida tiklǝngǝnidi; Sularning molluⱪidin, U intayin mewilik, kɵp xahlik boldi.
11 En af dens Grene blev til et Herskerspir dens knejsende Vækst skød op imellem Løvet, let at se i sin Højde, med mange Ranker.
Uning küqlük xahliri bar idi, Ⱨɵküm sürgüqilǝrning xaⱨanǝ ⱨasiliriƣa layiⱪ idi; Uning boyi bulutlardinmu egiz kɵkkǝ taⱪaxti, U egizliki wǝ xahlirining nurƣunliⱪi bilǝn kɵrünǝrlik idi;
12 Men, i Vrede blev Vinstokken oprykt, slænget til Jorden, Østenstorm tørred dens Frugt, den reves af, dens stolte Gren blev vissen, Ild åd den op.
Biraⱪ u ⱪǝⱨr bilǝn yulundi, U yǝrgǝ taxlandi, Xǝrⱪ xamili mewisini ⱪurutiwǝtti; Uning küqlük xahliri sunduruldi, ⱪaƣjirap kǝtti; Ot ularni yutuwaldi.
13 Nu er den plantet i Ørkenen, et tørt og tørstigt Land.
Ⱨazir u qɵl-bayawanda, Qangⱪaⱪ, susiz bir yǝrdǝ tikildi;
14 Ild for ud af dens Gren, fortæred dens Ranker og Frugt: en stolt Gren findes ej på den til Herskerspir. Dette er en Klagesang, og en Klagesang blev det.
Uning xahlirining birsidin ot qiⱪip, Uning bihliri ⱨǝm mewisini yutuwaldi; Xuning bilǝn uningda ⱨɵkümdarning xaⱨanǝ ⱨasisi bolƣudǝk küqlük xehi ⱪalmidi. Bu sɵzlǝr mǝrsiyǝdur, bular pǝⱪǝt mǝrsiyǝ üqünla ixlitilidu».
