Ezekiel 13

1 HERRENs Ord kom til mig således:

Pea naʻe hoko mai ʻae folofola ʻa Sihova, ʻo pehē,

2 Menneskesøn, profeter mod Israels Profeter, profeter og sig til dem, som profeterer efter deres eget Hjertes Tilskyndelse: Hør HERRENs Ord!

“Foha ʻoe tangata, kikite ki he kau kikite ʻo ʻIsileli ʻoku kikite, pea ke pehē ʻe koe kiate kinautolu ʻoku kikite mei honau loto ʻonautolu pē, Mou fanongo ʻakimoutolu ki he folofola ʻa Sihova.”

3 Så siger den Herre HERREN: Ve Profeterne, de Dårer, som følger deres egen Ånd uden at have skuet noget!

‌ʻOku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua; ‘Malaʻia ki he kau kikite vale, ʻaia kuo muimui ki honau laumālie ʻonautolu pē, ka ʻoku ʻikai ke mamata ki ha meʻa!

4 Dine Profeter, Israel, er som Sjakaler i Ruiner.

‌ʻE ʻIsileli ʻoku tatau hoʻo kau kikite mo e fanga fokisi ʻi he toafa.

5 De stillede sig ikke i Murbruddet og byggede ikke en Mur om Israels Hus, så det kunde stå sig i Striden på HERRENs Dag.

‌ʻOku ʻikai te mou ʻalu hake ki he ngaahi ava, pe ngaohi ʻae ʻā ki he fale ʻo ʻIsileli, koeʻuhi ke tuʻumaʻu ai ʻi he tau ʻi he ʻaho ʻo Sihova.

6 De skuede Tomhed og spåede Løgn, idet de sagde: "Så lyder det fra HERREN! " uden at HERREN havde sendt dem, og dog ventede de Ordet stadfæstet,

Kuo nau mamata ki he vaʻinga mo e kikite loi! ʻI heʻenau pehē, ʻOku pehē ʻe Sihova: ka naʻe ʻikai fekau ʻakinautolu ʻe Sihova: pea kuo nau fakaʻamanaki ʻae niʻihi ki he fakamoʻoni ʻo ʻenau lea.

7 Var det ikke tomme Syner, I skuede, og Løgnespådomme, I fremsatte? Og I siger: "Så lyder det fra HERREN!" uden at jeg har talet.

‌ʻIkai kuo mou mamata ki he meʻa hā mai ʻoku vaʻinga, pea ʻikai kuo mou lea ʻaki ʻae kikite loi ʻi hoʻomou pehē, ʻOku pehē ʻe Sihova; kae ʻosi ʻoku ʻikai te u lea au?”

8 Derfor, så siger den Herre HERREN: Fordi I forkynder Tomhed og skuer Løgn, se, derfor kommer jeg over eder, lyder det fra den Herre HERREN.

Ko ia ʻoku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua, “Koeʻuhi kuo mou lea ʻaki ʻae vaʻinga, mo mamata ki he loi, ko ia, vakai, ko au ia ʻe fai mo kimoutolu, ʻoku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua.

9 Jeg udrækker min Hånd mod Profeterne, der skuer Tomhed og spår Løgn; i mit Folks Samfund skal de ikke være, de skal ikke optages i Israels Huses Mandtalsbog og ikke komme til Israels Land; og I skal kende, at jeg er den Herre HERREN.

Pea ʻe tō hoku nima ki he kau kikite ʻoku mamata ki he vaʻinga, mo nau kikite loi: ʻe ʻikai te nau kau ʻi he fakataha ʻo hoku kakai, pea ʻe ʻikai tohi ʻakinautolu ʻi he tohi ʻoe fale ʻo ʻIsileli; pea ʻe ʻikai te nau hū ki he fonua ʻo ʻIsileli; he te mou ʻilo ko au, ko Sihova, ko e ʻOtua.

10 Fordi, ja fordi de vildleder mit Folk ved af forkynde Fred, hvor ingen Fred er, og når det bygger en Væg, stryger den over med Kalk,

Koeʻuhi, ʻio, koeʻuhi kuo nau kākaaʻi ʻa hoku kakai, ʻi heʻenau pehē, Fiemālie; ka ʻoku ʻikai ha fiemālie; pea naʻe langa hake ʻe he tokotaha ʻae ʻā, pea vakai naʻe laku ki ai ʻae lahe taʻepipiki ʻe he niʻihi kehe.

11 så sig til dem, der stryger over med kalk: Skylregn skal komme, Isstykker skal falde og Stormvejr bryde løs,

Tala kiate kinautolu ʻoku laku ki ai ʻae lahe taʻepipiki, ʻe hinga ia: ʻe ai ʻae ʻuha lahi; pea ʻe tō hifo ʻakimoutolu, ʻae ngaahi maka lahi ʻoe ʻuha fefeka; pea ʻe hae ia ʻe he matangi mālohi.

12 og når så Væggen styrter sammen, vil man da ikke spørge eder: "Hvor er Kalken, I strøg på?"

Vakai ʻoka hinga ʻae ʻā, ʻikai ʻe pehē ai kiate kimoutolu, Ko fē ia ʻae laku lahe ʻaia naʻa mou fai?”

13 Derfor, så siger den Herre HERREN: Og jeg lader et Stormvejr bryde løs i min Harme, og Skylregn skal komme i min Vrede og Isstykker i min Harme til Undergang;

Ko ia ʻoku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua; “ʻIo, ko au te u hae ia ʻaki ʻae matangi mālohi ʻi heʻeku houhau lahi: pea ko e meʻa ʻi heʻeku ʻita ʻe ʻi ai ʻae ʻuha lahi, pea mo e ʻuha maka ke fakaʻosiʻosi ia ʻi heʻeku houhau lahi.

14 og Væggen, som I strøg over med Kalk, river jeg ned og lader den styrte til Jorden, så dens Grundvold blottes, og ved dens Fald skal I gå til Grunde derinde; og I skal kende, at jeg er HERREN.

‌ʻE pehē ʻa ʻeku maumauʻi ki lalo ʻae ʻā ʻaia kuo mou laku ai ʻae lahe taʻepipiki, pea ʻe holoki hifo ia ki he kelekele; ʻio, naʻa mo hono tuʻunga ʻe hā ia, pea ʻe hinga ia, pea ʻe fakaʻauha ʻakimoutolu ʻi loto ʻi ai: pea te mou ʻilo ko Sihova au.

15 Jeg vil udtømme min Vrede over Væggen og dem, der strøg den over med Kalk, så man skal sige til eder: "Hvor er Væggen, og hvor er de, som strøg den over,

‌ʻE pehē ʻa ʻeku fakahoko ʻeku houhau ki he ʻā, mo kinautolu

16 Israels Profeter, som profeterede om Jerusalem og skuede Fredssyner for det, hvor ingen Fred var - lyder det fra den Herre HERREN.

‌ʻAe kau kikite ʻo ʻIsileli, ʻoku kikite ki Selūsalema, pea ʻoku mamata ki he meʻa hā mai ʻoe fakamelino kiate ia, ka ʻoku ʻikai ha melino;” ʻoku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua.

17 Og du, Menneskesøn, vend dit Ansigt mod dit Folks Døtre, som profeterer efter deres eget Hjertes Tilskyndelse; profeter imod dem

“Ko eni foki, ʻa koe, foha ʻoe tangata, fakahangatonu ho mata ki he ngaahi ʻofefine ʻo hoʻo kakai, ʻakinautolu ʻoku kikite mei honau loto ʻonautolu; pea ke kikite koe kiate kinautolu.

18 og sig: Så siger den Herre HERREN: Ve dem, der syr Bind til alle Håndled og laver Slør til alle Hoveder efter hver Legemshøjde for at fange Sjæle! Dræber I Sjæle, der hører til mit Folk, og holder Sjæle i Live af Egennytte?

Pea ke lea, ‘ʻOku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua;’ Malaʻia ki he kau fefine ʻoku tuitui ʻae faakiʻanga ki he nima kotoa pē, mo ngaohi ʻae pūlou ki he ʻulu kehekehe ke tuli ʻae ngaahi laumālie! Te mou tuli koā ʻae laumālie ʻo hoku kakai, pea te mou fakamoʻui ʻae laumālie ʻoku haʻu kiate kimoutolu?

19 I, som vanhelliger mig for mit Folk for nogle Håndfulde Bygkorn og nogle Bidder Brød og således dræber Sjæle, der ikke skulde dø, og holder Sjæle i Live, som ikke skulde leve, idet I lyver for mit Folk, som gerne hører på Løgn!

Pea te mou fakalieliaʻi au ʻi hoku kakai, koeʻuhi ko ha falukunga ʻoe paʻale mo ha konga mā, ke tāmate ʻae laumālie ʻoku ʻikai totonu ke mate, pea ke fakamoʻui ʻae laumālie ʻoku ʻikai totonu ke moʻui, ʻi hoʻomou loi ki hoku kakai ʻoku fanongo ki he loi?”

20 Derfor, så siger den Herre HERREN: Se, jeg kommer over eders Bind, med hvilke I fanger Sjæle, og river dem af eders Arme, og de Sjæle, I fanger, lader jeg slippe fri som Fugle;

Ko ia ʻoku pehē ai ʻe Sihova ko e ʻOtua; “Vakai ʻoku ou fehiʻa ki homou faakiʻanga ʻaia ʻoku mou tauhele ʻaki ʻae ngaahi laumālie; pea te u hae ia mei homou nima mo tukuange ʻae ngaahi laumālie, ʻio, ʻae ngaahi laumālie ʻoku mou tuli ke tauheleʻi.

21 og jeg sønderriver eders Slør og frier mit Folk af eders Hånd, så de ikke mere er Bytte i eders Hånd; og I skal kende, at jeg er HERREN.

Te u haehae foki ʻa homou pūlou mo fakamoʻui ʻa hoku kakai mei homou nima, pea ʻe ʻikai te nau kei ʻi homou nima ke tauheleʻi; pea te mou ʻilo ko Sihova au.

22 Fordi I ved Svig volder den retfærdiges Hjerte Smerte, skønt jeg ikke vilde volde ham Smerte, og styrker den gudløses Hænder, så han ikke omvender sig fra sin onde Vej, at jeg kan holde ham i Live,

“Koeʻuhi kuo mou fakamamahiʻi ʻae loto ʻoe māʻoniʻoni ʻaki ʻae ngaahi loi, ʻaia naʻe ʻikai te u fakamamahi; mo fakamālohi ʻae nima ʻoe angahala ke ʻoua naʻa foki ia mei hono hala kovi, ʻi hoʻomou tala moʻui ki ai:

23 derfor skal I ikke mere skue Tomhed eller drive eders Spådomskunst; jeg frier mit Folk af eders Hånd; og I skal kende, at jeg er HERREN.

Ko ia ʻe ʻikai te mou toe mamata ki he vaʻinga, pe fai ʻae kikite: he te u fakamoʻui ʻa hoku kakai mei homou nima: pea te mou ʻilo ko Sihova au.”