5 Mosebog 8
1 Alle de Bud, jeg i Dag pålægger dig, skal I omhyggeligt handle efter, for at I må blive i Live og blive mangfoldige og komme ind og tage det Land i Besiddelse, som HERREN tilsvor eders Fædre.
“Ko e ngaahi fekau kotoa pē ʻaia ʻoku ou fekau kiate koe he ʻaho ni ke mou tokanga ki ai ʻo fai, koeʻuhi ke mou moʻui, pea tupu ʻo tokolahi, pea ʻalu atu ʻo maʻu ʻae fonua ʻaia naʻe fuakava ai ʻe Sihova ki hoʻomou ngaahi tamai.
2 Og du skal komme i Hu, hvorledes HERREN din Gud i disse fyrretyve År har ført dig i Ørkenen for at ydmyge dig og sætte dig på Prøve og for at se, hvad der boede i dit Hjerte, om du vilde holde hans Bud eller ej.
Pea te ke manatu ki he hala kotoa pē ʻaia naʻe tataki ai koe ʻe Sihova ko ho ʻOtua ʻi he taʻu ʻe fāngofulu ni ʻi he toafa, ke fakaangavaivaiʻi koe, ke ʻahiʻahiʻi koe, pea ke ʻilo ʻaia kotoa pē naʻe ʻi ho loto, pe te ke tauhi ki heʻene ngaahi fekau, pe ʻikai.
3 Han ydmygede dig og lod dig sulte og gav dig så Manna at spise, en Føde, som hverken du eller dine Fædre før kendte til, for at lade dig vide, at Mennesket ikke lever af Brød alene; men ved alt, hvad der udgår af HERRENs Mund, lever Mennesket.
Pea naʻa ne fakavaivaiʻi koe, ʻo ne tuku koe ke ke fiekaia, pea naʻa ne fafanga ʻaki koe ʻae mana, ʻaia naʻe ʻikai te ke ʻilo, pea naʻe ʻikai ʻilo ʻe hoʻo ngaahi tamai; koeʻuhi ke ne fakahā kiate koe ʻoku ʻikai moʻui ʻae tangata ʻi he mā pe, ka ʻoku moʻui ʻae tangata ʻi he meʻa kotoa pē ʻoku haʻu mei he fofonga ʻo Sihova.
4 Dine klæder blev ikke slidt af Kroppen på dig, og dine Fødder hovnede ikke i disse fyrretyve År:
Naʻe ʻikai fakaʻaʻau ʻo motuʻa ho ngaahi kofu, pea naʻe ʻikai fufula ho vaʻe, ʻi he taʻu ni ʻe fāngofulu.
5 Så vid da og tag dig til Hjerte, at HERREN optugter dig, som en Mand optugter sin Søn.
Pea te ke tokanga mo ʻilo ʻi ho loto foki, ʻoku hangē ko e tautea ʻe he tangata hono foha, ʻoku pehē pe ʻae tautea koe ʻe Sihova ko ho ʻOtua.
6 Og hold HERREN din Guds Bud, så du vandrer på hans Veje og frygter ham.
Ko ia, ke ke tauhi ʻae ngaahi fekau ʻa Sihova ko ho ʻOtua, ke ʻalu ʻi hono ngaahi hala, pea ke manavahē kiate ia.
7 Thi HERREN din Gud vil føre dig ind i et herligt Land, et Land med Vandbække, Kilder og Strømme, der vælder frem på Bjerg og Dal,
He ko Sihova ko ho ʻOtua ʻoku ne ʻomi koe ki he fonua lelei, ko e fonua ʻoe ngaahi vaitafe, ʻoe ngaahi matavai mo e loloto ʻoku tupu mei he ngaahi luo mo e ngaahi moʻunga;
8 et Land med Hvede og Byg, med Vinstokke, Figentræer og Granatæbletræer, et Land med Oliventræer og Honning,
Ko e fonua ʻoe uite mo e paʻale, mo e ngaahi vaine, mo e ʻakau ko e fiki, mo e pomikanite; ko e fonua ʻoe ʻakau ko e ʻolive fai lolo, mo e honi;
9 et Land, hvor du ikke skal tære Fattigmands Brød, hvor du intet skal mangle, et Land, hvis Sten giver Jern, og i hvis Bjerge du kan hugge Kobber.
Ko e fonua ke ke kai mā taʻehahonge, ʻe ʻikai te ke masiva ʻi ha meʻa ʻe taha ʻi ai; ʻae fonua ʻoku maka ʻaki ʻae ʻaione, pea te ke keli mei hono ngaahi moʻunga ʻae palasa.
10 Men når du så spiser dig mæt, skal du love HERREN din Gud for det herlige Land, han gav dig.
ʻOka ke ka kai ʻo mākona, te ke toki fakafetaʻi kia Sihova ko ho ʻOtua koeʻuhi ko e fonua lelei ʻaia kuo ne foaki kiate koe.
11 Vogt dig for at glemme HERREN din Gud, så du ikke holder hans Bud, Lovbud og Anordninger, som jeg i Dag pålægger dig.
“Vakai ke ʻoua naʻa ke fakangaloʻi ʻa Sihova ko ho ʻOtua, ʻi he liʻaki ʻo ʻene ngaahi fekau, mo ʻene ngaahi fakamaau, mo ʻene ngaahi tuʻutuʻuni, ʻaia ʻoku ou fekau kiate koe he ʻaho ni:
12 Når du da spiser dig mæt og bygger gode Huse og bor i dem,
Telia naʻa hili hoʻo kai ʻo mākona, pea kuo ke langa hao ngaahi fale lelei, ʻo nofo ai;
13 og dit Hornkvæg og Småkvæg øges, og dit Sølv og Guld øges, og alt, hvad du ejer, øges,
Pea kuo tupu ʻo lahi hoʻo fanga manu lalahi mo hoʻo fanga manu siʻi, pea kuo tupu ʻo lahi hoʻo siliva mo hoʻo koula, pea kuo tupu ʻo lahi ʻae meʻa kotoa pē ʻoku ke maʻu;
14 lad så ikke dit Hjerte blive hovmodigt, så du glemmer HERREN din Gud, som førte dig ud af Ægypten, af Trællehuset,
Pea toki hiki hake ho loto, pea ke fakangalongaloʻi ʻa Sihova ko ho ʻOtua, ʻaia naʻa ne ʻomi koe kituaʻā mei he fonua ko ʻIsipite, mei he fale ʻoe pōpula;
15 ham, som ledte dig i den store, grufulde Ørken med dens Giftslanger og Skorpioner og vandløse Ødemarker, ham, som lod Vand vælde frem til dig af den flinthårde Klippe,
ʻAia naʻa ne tataki atu koe ʻi he fuʻu toafa lahi mo fakamanavahē ko ia, ʻaia naʻe ʻi ai ʻae ngaahi ngata vela, mo e ngaahi sikopio, mo e laʻāina, pea naʻe ʻikai ha vai ʻi ai; ʻaia naʻa ne ʻomi vai kiate koe mei he maka afi;
16 ham, som i Ørkenen gav dig Manna at spise, som dine Fædre ikke kendte til, dig til Ydmygelse og Prøvelse, for i de kommende Dage at kunne gøre vel imod dig!
ʻAia naʻa ne fafangaʻi koe ʻi he toafa ʻaki ʻae mana, ʻaia naʻe ʻikai ʻilo ʻe hoʻo ngaahi tamai, koeʻuhi ke ne fakavaivaiʻi koe, pea koeʻuhi ke ne ʻahiʻahiʻi koe, ke fai lelei kiate koe ʻi ho ikuʻanga:
17 Og sig ikke ved dig selv: "Det er min egen Kraft og min egen Hånds Styrke, der har skaffet mig den Rigdom."
Pea telia naʻa ke pehē ʻi ho loto, Ko hoku mālohi mo e mafai ʻo hoku nima kuo ne lavaʻi ʻae ngaahi koloa ni maʻaku.
18 Men kom HERREN din Gud i Hu; thi ham er det, der giver dig Kraft til at vinde dig Rigdom for at stadfæste den Pagt, han tilsvor dine Fædre, således som det nu er sket.
Ka ke manatu koe kia Sihova ko ho ʻOtua: he ko ia ia ʻoku ne foaki kiate koe ʻae mafai ke maʻu ʻae koloa, koeʻuhi ke ne fakamaʻu ʻene fuakava ʻaia naʻa ne fuakava ai ki hoʻo ngaahi tamai, ʻo hangē ko ia he ʻaho ni.
19 Men hvis du glemmer HERREN din Gud og holder dig til andre Guder og dyrker og tilbeder dem, så vidner jeg for eder i Dag, at I skal gå til Grunde.
Pea ʻe hoko ʻo pehē, kapau ʻoku ke fakangalongaloʻi ʻa Sihova ko ho ʻOtua, ʻo ʻalu ʻo muimui ʻi he ngaahi ʻotua
20 Som de Folk, HERREN lader gå til Grunde for eder, skal I gå til Grunde, til Straf for at I ikke vilde adlyde HERREN eders Gud!
Hangē ko e ngaahi kakai ʻoku fakaʻauha ʻe Sihova mei homou ʻao, ʻe pehē pe hoʻomou ʻauha; ko e meʻa ʻi hoʻomou taʻefietalangofua ki he leʻo ʻo Sihova ko homou ʻOtua.
