2 Korinterne 6

1 Men som Medarbejdere formane vi også til, at I ikke forgæves må have modtaget Guds Nåde;

ตสฺย สหายา วยํ ยุษฺมานฺ ปฺรารฺถยามเห, อีศฺวรสฺยานุคฺรโห ยุษฺมาภิ รฺวฺฤถา น คฺฤหฺยตำฯ

2 (han siger jo: "På en behagelig Tid bønhørte jeg dig, og på en Frelsens Dag hjalp jeg dig." Se, nu er det en velbehagelig Tid, se, nu er det en Frelsens Dag; )

เตโนกฺตเมตตฺ, สํโศฺรษฺยามิ ศุเภ กาเล ตฺวทียำ ปฺรารฺถนามฺ อหํฯ อุปการํ กริษฺยามิ ปริตฺราณทิเน ตวฯ ปศฺยตายํ ศุภกาล: ปศฺยเตทํ ตฺราณทินํฯ

3 og vi give ikke i nogen Ting noget Anstød, for at Tjenesten ikke skal blive lastet;

อสฺมากํ ปริจรฺยฺยา ยนฺนิษฺกลงฺกา ภเวตฺ ตทรฺถํ วยํ กุตฺราปิ วิฆฺนํ น ชนยาม: ,

4 men i alting anbefale vi som Guds Tjenere os selv ved stor Udholdenhed i Trængsler, i Nød, i Angster,

กินฺตุ ปฺรจุรสหิษฺณุตา เกฺลโศ ไทนฺยํ วิปตฺ ตาฑนา การาพนฺธนํ นิวาสหีนตฺวํ ปริศฺรโม ชาครณมฺ อุปวสนํ

5 under Slag, i Fængsler, under Oprør, under Besværligheder, i Nattevågen, i Faste,

นิรฺมฺมลตฺวํ ชฺญานํ มฺฤทุศีลตา หิไตษิตา

6 ved Renhed, ved Kundskab, ved Langmodighed, ved Velvillighed, ved den Helligånd, ved uskrømtet Kærlighed,

ปวิตฺร อาตฺมา นิษฺกปฏํ เปฺรม สตฺยาลาป อีศฺวรียศกฺติ

7 ved Sandheds Ord, ved Guds Kraft, ved Retfærdighedens Våben både til Angreb og Forsvar;

รฺทกฺษิณวามาภฺยำ กราภฺยำ ธรฺมฺมาสฺตฺรธารณํ

8 ved Ære og Vanære, ved ondt Rygte og godt Rygte; som Forførere og dog sanddru;

มานาปมานโยรขฺยาติสุขฺยาโตฺย รฺภาคิตฺวมฺ เอไต: สรฺไวฺวรีศฺวรสฺย ปฺรศํสฺยานฺ ปริจารกานฺ สฺวานฺ ปฺรกาศยาม: ฯ

9 som ukendte og dog velkendte; som døende, og se, vi leve; som de, der tugtes, dog ikke til Døde;

ภฺรมกสมา วยํ สตฺยวาทิโน ภวาม: , อปริจิตสมา วยํ สุปริจิตา ภวาม: , มฺฤตกลฺปา วยํ ชีวาม: , ทณฺฑฺยมานา วยํ น หนฺยามเห,

10 som bedrøvede, dog altid glade; som fattige, der dog gøre mange rige; som de, der intet have, og dog eje alt.

โศกยุกฺตาศฺจ วยํ สทานนฺทาม: , ทริทฺรา วยํ พหูนฺ ธนิน: กุรฺมฺม: , อกิญฺจนาศฺจ วยํ สรฺวฺวํ ธารยาม: ฯ

11 Vor Mund er opladt over for eder, Korinthiere! vort Hjerte er udvidet.

เห กรินฺถิน: , ยุษฺมากํ ปฺรติ มมาสฺยํ มุกฺตํ มมานฺต: กรณาญฺจ วิกสิตํฯ

12 I have ikke snæver Plads i os, men der er snæver Plads i eders Hjerter.

ยูยํ มมานฺตเร น สงฺโกจิตา: กิญฺจ ยูยเมว สงฺโกจิตจิตฺตา: ฯ

13 Men ligeså til Gengæld (jeg taler som til mine Børn), må også I udvide eders Hjerter!

กินฺตุ มหฺยํ นฺยายฺยผลทานารฺถํ ยุษฺมาภิรปิ วิกสิไต รฺภวิตวฺยมฺ อิตฺยหํ นิชพาลกานิว ยุษฺมานฺ วทามิฯ

14 Drager ikke i ulige Åg med vantro; thi hvad Fællesskab har Retfærdighed og Lovløshed? eller hvad Samfund har Lys med Mørke?

อปรมฺ อปฺรตฺยยิภิ: สารฺทฺธํ ยูยมฺ เอกยุเค พทฺธา มา ภูต, ยสฺมาทฺ ธรฺมฺมาธรฺมฺมโย: ก: สมฺพนฺโธ'สฺติ? ติมิเรณ สรฺทฺธํ ปฺรภายา วา กา ตุลนาสฺติ?

15 Hvad Samklang er der mellem Kristus og Belial? eller hvad Delagtighed har en troende med en vantro?

พิลียาลเทเวน สากํ ขฺรีษฺฏสฺย วา กา สนฺธิ: ? อวิศฺวาสินา สารฺทฺธํ วา วิศฺวาสิโลกสฺยำศ: ก:?

16 Hvad Samstemning har Guds Tempel med Afguder? Thi vi ere den levende Guds Tempel, ligesom Gud har sagt: "Jeg vil bo og vandre iblandt dem, og jeg vil være deres Gud, og de skulle være mit Folk."

อีศฺวรสฺย มนฺทิเรณ สห วา เทวปฺรติมานำ กา ตุลนา? อมรเสฺยศฺวรสฺย มนฺทิรํ ยูยเมวฯ อีศฺวเรณ ตทุกฺตํ ยถา, เตษำ มเธฺย'หํ สฺวาวาสํ นิธาสฺยามิ เตษำ มเธฺย จ ยาตายาตํ กุรฺวฺวนฺ เตษามฺ อีศฺวโร ภวิษฺยามิ เต จ มโลฺลกา ภวิษฺยนฺติฯ

17 "Derfor går ud fra dem og udskiller eder fra dem, siger Herren, og rører ikke noget urent; og jeg vil antage mig eder,"

อโต เหโต: ปรเมศฺวร: กถยติ ยูยํ เตษำ มธฺยาทฺ พหิรฺภูย ปฺฤถคฺ ภวต, กิมปฺยเมธฺยํ น สฺปฺฤศต; เตนาหํ ยุษฺมานฺ คฺรหีษฺยามิ,

18 "og jeg vil være eders Fader, og I skulle være mine Sønner og Døtre, siger Herren, den Almægtige."

ยุษฺมากํ ปิตา ภวิษฺยามิ จ, ยูยญฺจ มม กนฺยาปุตฺรา ภวิษฺยเถติ สรฺวฺวศกฺติมตา ปรเมศฺวเรโณกฺตํฯ