2 Korinterne 2
1 Men jeg beslutte dette hos mig selv, at jeg vilde ikke atter komme til eder med Bedrøvelse.
อปรญฺจาหํ ปุน: โศกาย ยุษฺมตฺสนฺนิธึ น คมิษฺยามีติ มนสิ นิรไจษํฯ
2 Thi dersom jeg bedrøver eder, hvem er da den, som gør mig glad, uden den, som bedrøves af mig?
ยสฺมาทฺ อหํ ยทิ ยุษฺมานฺ โศกยุกฺตานฺ กโรมิ ตรฺหิ มยา ย: โศกยุกฺตีกฺฤตสฺตํ วินา เกนาปเรณาหํ หรฺษยิเษฺย?
3 Og jeg skrev netop derfor, for at jeg ikke, når jeg kom, skulde have Bedrøvelse af dem, som jeg burde have Glæde af, idet jeg havde den Tillid til eder alle, at min Glæde deles af eder alle.
มม โย หรฺษ: ส ยุษฺมากํ สรฺเวฺวษำ หรฺษ เอเวติ นิศฺจิตํ มยาโพธิ; อเตอว ไยรหํ หรฺษยิตวฺยไสฺต รฺมทุปสฺถิติสมเย ยนฺมม โศโก น ชาเยต ตทรฺถเมว ยุษฺมภฺยมฺ เอตาทฺฤศํ ปตฺรํ มยา ลิขิตํฯ
4 Thi ud af stor Hjertets Trængsel og Beklemthed skrev jeg eder til, under mange Tårer, ikke for at I skulde blive bedrøvede, men for at I skulde kende den Kærlighed, som jeg har særlig til eder.
วสฺตุตสฺตุ พหุเกฺลศสฺย มน: ปีฑายาศฺจ สมเย'หํ พหฺวศฺรุปาเตน ปตฺรเมกํ ลิขิตวานฺ ยุษฺมากํ โศการฺถํ ตนฺนหิ กินฺตุ ยุษฺมาสุ มทียเปฺรมพาหุลฺยสฺย ชฺญาปนารฺถํฯ
5 Men dersom nogen har voldt Bedrøvelse, har han ikke bedrøvet mig, men til Dels, for ikke at sige det hårdere, eder alle.
เยนาหํ โศกยุกฺตีกฺฤตเสฺตน เกวลมหํ โศกยุกฺตีกฺฤตสฺตนฺนหิ กินฺตฺวํศโต ยูยํ สรฺเวฺว'ปิ ยโต'หมตฺร กสฺมึศฺจิทฺ โทษมาโรปยิตุํ เนจฺฉามิฯ
6 Det er nok for ham med denne Straf, som han har fået af de fleste,
พหูนำ ยตฺ ตรฺชฺชนํ เตน ชเนนาลมฺภิ ตตฺ ตทรฺถํ ปฺรจุรํฯ
7 så at I tværtimod snarere skulle tilgive og trøste ham, for at han ikke skal drukne i den alt for store Bedrøvelse.
อต: ส ทุ: ขสาคเร ยนฺน นิมชฺชติ ตทรฺถํ ยุษฺมาภิ: ส กฺษนฺตวฺย: สานฺตฺวยิตวฺยศฺจฯ
8 Derfor formaner jeg eder til at vedtage at vise ham Kærlighed.
อิติ เหโต: ปฺรรฺถเย'หํ ยุษฺมาภิสฺตสฺมินฺ ทยา กฺริยตำฯ
9 Det var nemlig også derfor, at jeg skrev, for at erfare, hvor vidt I stå Prøve, om I ere lydige i alt.
ยูยํ สรฺวฺวกรฺมฺมณิ มมาเทศํ คฺฤหฺลีถ น เวติ ปรีกฺษิตุมฺ อหํ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ลิขิตวานฺฯ
10 Men hvem I tilgive noget, ham tilgiver også jeg; thi også hvad jeg selv har tilgivet, om jeg har tilgivet noget, det har jeg gjort for eders Skyld, for Kristi Åsyn,
ยสฺย โย โทโษ ยุษฺมาภิ: กฺษมฺยเต ตสฺย ส โทโษ มยาปิ กฺษมฺยเต ยศฺจ โทโษ มยา กฺษมฺยเต ส ยุษฺมากํ กฺฤเต ขฺรีษฺฏสฺย สากฺษาตฺ กฺษมฺยเตฯ
11 for at vi ikke skulle bedrages af Satan; thi hans Anslag ere os ikke ubekendte.
ศยตาน: กลฺปนาสฺมาภิรชฺญาตา นหิ, อโต วยํ ยตฺ เตน น วญฺจฺยามเห ตทรฺถมฺ อสฺมาภิ: สาวธาไน รฺภวิตวฺยํฯ
12 Da jeg kom til Troas for at prædike Kristi Evangelium, og der var åbnet mig en Dør i Herren,
อปรญฺจ ขฺรีษฺฏสฺย สุสํวาทโฆษณารฺถํ มยิ โตฺรยานครมาคเต ปฺรโภ: กรฺมฺมเณ จ มทรฺถํ ทฺวาเร มุกฺเต
13 da havde jeg ingen Ro i min Ånd, fordi jeg ikke fandt Titus, min Broder; men jeg tog Afsked med dem og drog til Makedonien.
สตฺยปิ สฺวภฺราตุสฺตีตสฺยาวิทฺยมานตฺวาตฺ มทียาตฺมน: กาปิ ศานฺติ รฺน พภูว, ตสฺมาทฺ อหํ ตานฺ วิสรฺชฺชนํ ยาจิตฺวา มากิทนิยาเทศํ คนฺตุํ ปฺรสฺถานมฺ อกรวํฯ
14 Men Gud ske Tak, som altid fører os i Sejrstog i Kristus og lader sin Kundskabs Duft blive kendelig ved os på ethvert Sted.
ย อีศฺวร: สรฺวฺวทา ขฺรีษฺเฏนาสฺมานฺ ชยิน: กโรติ สรฺวฺวตฺร จาสฺมาภิสฺตทียชฺญานสฺย คนฺธํ ปฺรกาศยติ ส ธนฺย: ฯ
15 Thi en Kristi Vellugt ere vi for Gud, iblandt dem, som frelses, og iblandt dem, som fortabes,
ยสฺมาทฺ เย ตฺราณํ ลปฺสฺยนฺเต เย จ วินาศํ คมิษฺยนฺติ ตานฺ ปฺรติ วยมฺ อีศฺวเรณ ขฺรีษฺฏสฺย เสาคนฺธฺยํ ภวาม: ฯ
16 for disse en Duft af Død til Død, for hine en Duft af Liv til Liv. Og hvem er dygtig dertil?
วยมฺ เอเกษำ มฺฤตฺยเว มฺฤตฺยุคนฺธา อปเรษาญฺจ ชีวนาย ชีวนคนฺธา ภวาม: , กินฺเตฺวตาทฺฤศกรฺมฺมสาธเน ก: สมรฺโถ'สฺติ?
17 Thi vi ere ikke som de mange, at vi gøre en Forretning af Guds Ord, men som af Renhed, som af Gud tale vi for Guds Åsyn i Kristus.
อเนฺย พหโว โลกา ยทฺวทฺ อีศฺวรสฺย วากฺยํ มฺฤษาศิกฺษยา มิศฺรยนฺติ วยํ ตทฺวตฺ ตนฺน มิศฺรยนฺต: สรลภาเวเนศฺวรสฺย สากฺษาทฺ อีศฺวรสฺยาเทศาตฺ ขฺรีษฺเฏน กถำ ภาษามเหฯ
