1 Johannes 2
1 Mine Børn! dette skriver jeg til eder, for at I ikke skulle synde. Og dersom nogen synder, have vi en Talsmand hos Faderen, Jesus Kristus, den retfærdige,
ஹே ப்ரியபா³லகா: , யுஷ்மாபி⁴ ர்யத் பாபம்’ ந க்ரியேத தத³ர்த²ம்’ யுஷ்மாந் ப்ரத்யேதாநி மயா லிக்²யந்தே| யதி³ து கேநாபி பாபம்’ க்ரியதே தர்ஹி பிது: ஸமீபே (அ)ஸ்மாகம்’ ஏக: ஸஹாயோ (அ)ர்த²தோ தா⁴ர்ம்மிகோ யீஸு²: க்²ரீஷ்டோ வித்³யதே|
2 og han er en Forsoning for vore Synder, dog ikke alene for vore, men også for hele Verdens.
ஸ சாஸ்மாகம்’ பாபாநாம்’ ப்ராயஸ்²சித்தம்’ கேவலமஸ்மாகம்’ நஹி கிந்து லிகி²லஸம்’ஸாரஸ்ய பாபாநாம்’ ப்ராயஸ்²சித்தம்’|
3 Og derpå kende vi, at vi have kendt ham, om vi holde hans Bud.
வயம்’ தம்’ ஜாநீம இதி ததீ³யாஜ்ஞாபாலநேநாவக³ச்சா²ம: |
4 Den, som siger: "Jeg kender ham," og ikke holder hans Bud. han er en Løgner, og i ham er Sandheden ikke;
அஹம்’ தம்’ ஜாநாமீதி வதி³த்வா யஸ்தஸ்யாஜ்ஞா ந பாலயதி ஸோ (அ)ந்ரு’தவாதீ³ ஸத்யமதஞ்ச தஸ்யாந்தரே ந வித்³யதே|
5 men den, som holder hans Ord, i ham er sandelig Guds Kærlighed fuldkommet. Derpå kende vi, at vi ere i ham.
ய: கஸ்²சித் தஸ்ய வாக்யம்’ பாலயதி தஸ்மிந் ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரேம ஸத்யரூபேண ஸித்⁴யதி வயம்’ தஸ்மிந் வர்த்தாமஹே தத்³ ஏதேநாவக³ச்சா²ம: |
6 Den, som siger, at han bliver i ham, han er også skyldig selv at vandre således, som han vandrede.
அஹம்’ தஸ்மிந் திஷ்டா²மீதி யோ க³த³தி தஸ்யேத³ம் உசிதம்’ யத் க்²ரீஷ்டோ யாத்³ரு’க்³ ஆசரிதவாந் ஸோ (அ)பி தாத்³ரு’க்³ ஆசரேத்|
7 I elskede, jeg skriver til eder ikke et nyt Bud, men et gammelt Bud, som I have haft fra Begyndelsen. Det gamle Bud er det Ord, som I have hørt.
ஹே ப்ரியதமா: , யுஷ்மாந் ப்ரத்யஹம்’ நூதநாமாஜ்ஞாம்’ லிகா²மீதி நஹி கிந்த்வாதி³தோ யுஷ்மாபி⁴ ர்லப்³தா⁴ம்’ புராதநாமாஜ்ஞாம்’ லிகா²மி| ஆதி³தோ யுஷ்மாபி⁴ ர்யத்³ வாக்யம்’ ஸ்²ருதம்’ ஸா புராதநாஜ்ஞா|
8 Og dog skriver jeg til eder et nyt Bud, hvilket er sandt i ham og i eder, thi Mørket drager bort, og det sande Lys skinner allerede.
புநரபி யுஷ்மாந் ப்ரதி நூதநாஜ்ஞா மயா லிக்²யத ஏதத³பி தஸ்மிந் யுஷ்மாஸு ச ஸத்யம்’, யதோ (அ)ந்த⁴காரோ வ்யத்யேதி ஸத்யா ஜ்யோதிஸ்²சேதா³நீம்’ ப்ரகாஸ²தே;
9 Den, som siger, at han er i Lyset, og hader sin Broder, han er i Mørket endnu.
அஹம்’ ஜ்யோதிஷி வர்த்த இதி க³தி³த்வா ய: ஸ்வப்⁴ராதரம்’ த்³வேஷ்டி ஸோ (அ)த்³யாபி தமிஸ்ரே வர்த்ததே|
10 Den, som elsker sin Broder, bliver i Lyset, og der er ingen Forargelse i ham.
ஸ்வப்⁴ராதரி ய: ப்ரீயதே ஸ ஏவ ஜ்யோதிஷி வர்த்ததே விக்⁴நஜநகம்’ கிமபி தஸ்மிந் ந வித்³யதே|
11 Men den, som hader sin Broder, er i Mørket og vandrer i Mørket, og han ved ikke, hvor han går hen, fordi Mørket har blindet hans Øjne.
கிந்து ஸ்வப்⁴ராதரம்’ யோ த்³வேஷ்டி ஸ திமிரே வர்த்ததே திமிரே சரதி ச திமிரேண ச தஸ்ய நயநே (அ)ந்தீ⁴க்ரியேதே தஸ்மாத் க்க யாமீதி ஸ ஜ்ஞாதும்’ ந ஸ²க்நோதி|
12 Jeg skriver til eder, mine Børn! fordi eders Synder ere eder forladte for hans Navns Skyld.
ஹே ஸி²ஸ²வ: , யூயம்’ தஸ்ய நாம்நா பாபக்ஷமாம்’ ப்ராப்தவந்தஸ்தஸ்மாத்³ அஹம்’ யுஷ்மாந் ப்ரதி லிகா²மி|
13 Jeg skriver til eder, I Fædre! fordi I kende ham, som er fra Begyndelsen. Jeg skriver til eder, I unge! fordi I have overvundet den onde. Jeg har skrevet til eder, mine Børn! fordi I kende Faderen.
ஹே பிதர: , ய ஆதி³தோ வர்த்தமாநஸ்தம்’ யூயம்’ ஜாநீத² தஸ்மாத்³ யுஷ்மாந் ப்ரதி லிகா²மி| ஹே யுவாந: யூயம்’ பாபத்மாநம்’ ஜிதவந்தஸ்தஸ்மாத்³ யுஷ்மாந் ப்ரதி லிகா²மி| ஹே பா³லகா: , யூயம்’ பிதரம்’ ஜாநீத² தஸ்மாத³ஹம்’ யுஷ்மாந் ப்ரதி லிகி²தவாந்|
14 Jeg har skrevet til eder, I Fædre! fordi I kende ham, som er fra Begyndelsen. Jeg har skrevet til eder, I unge! fordi I ere stærke, og Guds Ord bliver i eder, og I have overvundet den onde.
ஹே பிதர: , ஆதி³தோ யோ வர்த்தமாநஸ்தம்’ யூயம்’ ஜாநீத² தஸ்மாத்³ யுஷ்மாந் ப்ரதி லிகி²தவாந்| ஹே யுவாந: , யூயம்’ ப³லவந்த ஆத்⁴வே, ஈஸ்²வரஸ்ய வாக்யஞ்ச யுஷ்மத³ந்தரே வர்ததே பாபாத்மா ச யுஷ்மாபி⁴: பராஜிக்³யே தஸ்மாத்³ யுஷ்மாந் ப்ரதி லிகி²தவாந்|
15 Elsker ikke Verden, ikke heller de Ting, som ere i Verden! Dersom nogen elsker Verden, er Faderens Kærlighed ikke i ham.
யூயம்’ ஸம்’ஸாரே ஸம்’ஸாரஸ்த²விஷயேஷு ச மா ப்ரீயத்⁴வம்’ ய: ஸம்’ஸாரே ப்ரீயதே தஸ்யாந்தரே பிது: ப்ரேம ந திஷ்ட²தி|
16 Thi alt det, som er i Verden, Kødets Lyst og Øjnenes Lyst og Livets Hoffærdighed, er ikke af Faderen, men af Verden.
யத: ஸம்’ஸாரே யத்³யத் ஸ்தி²தம் அர்த²த: ஸா²ரீரிகபா⁴வஸ்யாபி⁴லாஷோ த³ர்ஸ²நேந்த்³ரியஸ்யாபி⁴லாஷோ ஜீவநஸ்ய க³ர்வ்வஸ்²ச ஸர்வ்வமேதத் பித்ரு’தோ ந ஜாயதே கிந்து ஸம்’ஸாரதே³வ|
ஸம்’ஸாரஸ்ததீ³யாபி⁴லாஷஸ்²ச வ்யத்யேதி கிந்து ய ஈஸ்²வரஸ்யேஷ்டம்’ கரோதி ஸோ (அ)நந்தகாலம்’ யாவத் திஷ்ட²தி| (aiōn g165)
18 Mine Børn! det er den sidste Time, og som I have hørt, at Antikrist kommer, således ere nu mange Antikrister fremtrådte; deraf kende vi, at det er den sidste Time.
ஹே பா³லகா: , ஸே²ஷகாலோ(அ)யம்’, அபரம்’ க்²ரீஷ்டாரிணோபஸ்தா²வ்யமிதி யுஷ்மாபி⁴ ர்யதா² ஸ்²ருதம்’ ததா² ப³ஹவ: க்²ரீஷ்டாரய உபஸ்தி²தாஸ்தஸ்மாத³யம்’ ஸே²ஷகாலோ(அ)ஸ்தீதி வயம்’ ஜாநீம: |
19 De ere udgåede fra os, men de vare ikke af os; thi dersom de havde været af os, da vare de blevne hos os. Dog, det var, for at det skulde blive åbenbart, at de ikke alle ere af os.
தே (அ)ஸ்மந்மத்⁴யாந் நிர்க³தவந்த: கிந்த்வஸ்மதீ³யா நாஸந் யத்³யஸ்மதீ³யா அப⁴விஷ்யந் தர்ஹ்யஸ்மத்ஸங்கே³ (அ)ஸ்தா²ஸ்யந், கிந்து ஸர்வ்வே (அ)ஸ்மதீ³யா ந ஸந்த்யேதஸ்ய ப்ரகாஸ² ஆவஸ்²யக ஆஸீத்|
20 Og I have Salvelse fra den hellige og vide alt.
ய: பவித்ரஸ்தஸ்மாத்³ யூயம் அபி⁴ஷேகம்’ ப்ராப்தவந்தஸ்தேந ஸர்வ்வாணி ஜாநீத²|
21 Jeg har ikke skrevet til eder, fordi I ikke vide Sandheden; men fordi I vide den og vide, at ingen Løgn er af Sandheden.
யூயம்’ ஸத்யமதம்’ ந ஜாநீத² தத்காரணாத்³ அஹம்’ யுஷ்மாந் ப்ரதி லிகி²தவாந் தந்நஹி கிந்து யூயம்’ தத் ஜாநீத² ஸத்யமதாச்ச கிமப்யந்ரு’தவாக்யம்’ நோத்பத்³யதே தத்காரணாதே³வ|
22 Hvem er Løgneren uden den, som nægter, at Jesus er Kristus? Denne er Antikristen, som fornægter Faderen og Sønnen.
யீஸு²ரபி⁴ஷிக்தஸ்த்ராதேதி யோ நாங்கீ³கரோதி தம்’ விநா கோ (அ)பரோ (அ)ந்ரு’தவாதீ³ ப⁴வேத்? ஸ ஏவ க்²ரீஷ்டாரி ர்ய: பிதரம்’ புத்ரஞ்ச நாங்கீ³கரோதி|
23 Hver den, som fornægter Sønnen, har ej heller Faderen; den, som bekender Sønnen, har også Faderen.
ய: கஸ்²சித் புத்ரம்’ நாங்கீ³கரோதி ஸ பிதரமபி ந தா⁴ரயதி யஸ்²ச புத்ரமங்கீ³கரோதி ஸ பிதரமபி தா⁴ரயதி|
24 Hvad I have hørt fra Begyndelsen, det blive i eder! Dersom det, som I have hørt fra Begyndelsen, bliver i eder, skulle også I blive i Sønnen og i Faderen.
ஆதி³தோ யுஷ்மாபி⁴ ர்யத் ஸ்²ருதம்’ தத்³ யுஷ்மாஸு திஷ்ட²து, ஆதி³த: ஸ்²ருதம்’ வாக்யம்’ யதி³ யுஷ்மாஸு திஷ்ட²தி, தர்ஹி யூயமபி புத்ரே பிதரி ச ஸ்தா²ஸ்யத²|
ஸ ச ப்ரதிஜ்ஞயாஸ்மப்⁴யம்’ யத் ப்ரதிஜ்ஞாதவாந் தத்³ அநந்தஜீவநம்’| (aiōnios g166)
26 Dette har jeg skrevet til eder om dem, som forføre eder.
யே ஜநா யுஷ்மாந் ப்⁴ராமயந்தி தாநத்⁴யஹம் இத³ம்’ லிகி²தவாந்|
27 Og den Salvelse, som I fik af ham, bliver i eder, og I have ikke nødig, at nogen skal lære eder; men således som hans Salvelse lærer eder alt, er det også sandt og er ikke Løgn, og som den har lært eder, skulle I blive i ham.
அபரம்’ யூயம்’ தஸ்மாத்³ யம் அபி⁴ஷேகம்’ ப்ராப்தவந்த: ஸ யுஷ்மாஸு திஷ்ட²தி தத: கோ(அ)பி யத்³ யுஷ்மாந் ஸி²க்ஷயேத் தத்³ அநாவஸ்²யகம்’, ஸ சாபி⁴ஷேகோ யுஷ்மாந் ஸர்வ்வாணி ஸி²க்ஷயதி ஸத்யஸ்²ச ப⁴வதி ந சாதத்²ய: , அத: ஸ யுஷ்மாந் யத்³வத்³ அஸி²க்ஷயத் தத்³வத் தத்ர ஸ்தா²ஸ்யத²|
28 Og nu mine Børn! bliver i ham, for at vi, når han åbenbares, kunne have Frimodighed og ikke skulle blive til Skamme for ham ved hans Tilkommelse.
அதஏவ ஹே ப்ரியபா³லகா யூயம்’ தத்ர திஷ்ட²த, ததா² ஸதி ஸ யதா³ ப்ரகாஸி²ஷ்யதே ததா³ வயம்’ ப்ரதிபா⁴ந்விதா ப⁴விஷ்யாம: , தஸ்யாக³மநஸமயே ச தஸ்ய ஸாக்ஷாந்ந த்ரபிஷ்யாமஹே|
29 Dersom I vide, at han er retfærdig, da erkender, at hver den, som gør Retfærdighed, er født af ham.
ஸ தா⁴ர்ம்மிகோ (அ)ஸ்தீதி யதி³ யூயம்’ ஜாநீத² தர்ஹி ய: கஸ்²சித்³ த⁴ர்ம்மாசாரம்’ கரோதி ஸ தஸ்மாத் ஜாத இத்யபி ஜாநீத|
