Salme 95

1 Kom, lad os juble for HERREN, raabe af fryd for vor Frelses Klippe,

Umaykayo ket kantaantayo ni Yahweh; kantaantayo a sirarag-o ti bato ti pannakaisalakantayo.

2 møde med Tak for hans Aasyn, juble i Sang til hans Pris!

Sumrektayo iti ayanna nga addaan iti panagyaman; kantaantayo isuna kadagiti salmo a pagdayaw.

3 Thi HERREN er en vældig Gud, en Konge stor over alle Guder;

Ta naindaklan ni Yahweh a Dios ken naindaklan nga Ari a kangatoan kadagiti amin a dios.

4 i hans Haand er Jordens Dybder, Bjergenes Tinder er hans;

Adda iti imana dagiti uneg ti daga, kukuana ti ngato dagiti banbantay.

5 Havet er hans, han har skabt det, det tørre Land har hans Hænder dannet.

Kukuana ti taaw, ta inaramidna daytoy, ken sinukog dagiti imana ti namaga a daga.

6 Kom, lad os bøje os, kaste os ned, knæle for HERREN, vor Skaber!

Umaykayo, agrukbabtayo ken agkurnotayo; agparintumengtayo iti sangoanan ni Yahweh a namarsuatayo:

7 Thi han er vor Gud, og vi er det Folk, han vogter, den Hjord, han leder. Ak, lytted I dog i Dag til hans Røst:

Ta isuna ti Diostayo, ken datayo dagiti tattao iti pagarabanna ken dagiti karnero nga ay-aywananna. Ita, sapay koma ta mangngegyo ti timekna!

8 »Forhærder ej eders Hjerte som ved Meriba, som dengang ved Massa i Ørkenen,

Saanyo a patangkenen dagiti pusoyo, a kas idiay Meriba, wenno kas iti aldaw ti Masa idiay let-ang,

9 da eders Fædre fristede mig, prøved mig, skønt de havde set mit Værk.

a nangkaritan dagiti kapuonanyo ti turayko ken pinadasda ti anusko, uray no nakitada dagiti aramidko.

10 Jeg væmmedes fyrretyve Aar ved denne Slægt, og jeg sagde: Det er et Folk med vildfarne Hjerter, de kender ej mine Veje.

Iti uppat a pulo a tawen, nakapungtotak iti dayta a henerasion ket kinunak, 'Daytoy ket tattao nga agalla-alla ti panagpuspusoda, saanda a binigbig dagiti wagasko.'

11 Saa svor jeg da i min Vrede: De skal ikke gaa ind til min Hvile!«

Ngarud, nagkariak gapu iti ungetko a saandanto a pulos a makastrek iti lugar a paginanaak.”