Salme 95

1 Kom, lad os juble for HERREN, raabe af fryd for vor Frelses Klippe,

Komið! Við skulum lofsyngja Drottni! Hrópum gleðióp til heiðurs kletti hjálpræðisins!

2 møde med Tak for hans Aasyn, juble i Sang til hans Pris!

Komum fram fyrir hann með þakkargjörð, syngjum honum lofgjörðarsálm.

3 Thi HERREN er en vældig Gud, en Konge stor over alle Guder;

Því að Drottinn er mikill Guð og æðri öllum sem menn kalla guði.

4 i hans Haand er Jordens Dybder, Bjergenes Tinder er hans;

Hann hefur upphugsað djúp jarðar og hannað hin hæstu fjöll.

5 Havet er hans, han har skabt det, det tørre Land har hans Hænder dannet.

Hann gerði hafið og myndaði þurrlendið, allt er hans!

6 Kom, lad os bøje os, kaste os ned, knæle for HERREN, vor Skaber!

Komið! Föllum fram fyrir Drottni, skapara okkar,

7 Thi han er vor Gud, og vi er det Folk, han vogter, den Hjord, han leder. Ak, lytted I dog i Dag til hans Røst:

því að hann er okkar Guð. Við erum hjörðin hans og hann er hirðir okkar. Ó, að þið vilduð heyra kall hans í dag og koma til hans.

8 »Forhærder ej eders Hjerte som ved Meriba, som dengang ved Massa i Ørkenen,

Forherðið ekki hjörtu ykkar eins og Ísraelsmenn gerðu hjá Meriba og Massa í eyðimörkinni.

9 da eders Fædre fristede mig, prøved mig, skønt de havde set mit Værk.

Þar drógu feður ykkar orð mín í efa – sömu menn og sáu mig gera mörg kraftaverk. Þeir freistuðu mín, kvörtuðu og reyndu á þolinmæði mína.

10 Jeg væmmedes fyrretyve Aar ved denne Slægt, og jeg sagde: Det er et Folk med vildfarne Hjerter, de kender ej mine Veje.

„Í fjörutíu ár hafði ég viðbjóð á þessari kynslóð, “segir Drottinn Guð. „Hjörtu þeirra allra voru langt í burtu frá mér og ekki vildu þeir halda lög mín.

11 Saa svor jeg da i min Vrede: De skal ikke gaa ind til min Hvile!«

Þá hét ég því að þeir skyldu aldrei komast inn í fyrirheitna landið, staðinn sem ég hafði ætlað þeim til hvíldar.“