< Salme 91 >

1 Den, der sidder i den Højestes Skjul og dvæler i den Almægtiges Skygge,
Ten, który mieszka w ochronie Najwyższego, i w cieniu Wszechmocnego przebywać będzie;
2 siger til HERREN: Min Tilflugt, min Klippeborg, min Gud, paa hvem jeg stoler.
Rzecze Panu: Nadzieja moja i zamek mój, Bóg mój, w nim nadzieję mieć będę.
3 Thi han frier dig fra Fuglefængerens Snare, fra ødelæggende Pest;
Onci zaiste wybawi cię z sidła łowczego, i z powietrza najjadowitszego.
4 han dækker dig med sine Fjedre, under hans Vinger finder du Ly, hans Trofasthed er Skjold og Værge.
Pierzem swem okryje cię, a pod skrzydłami jego bezpiecznym będziesz; prawda jego tarczą i puklerzem.
5 Du frygter ej Nattens Rædsler, ej Pilen, der flyver om Dagen,
Nie ulękniesz się strachu nocnego, ani strzały latającej we dnie;
6 ej Pesten, der sniger i Mørke, ej Middagens hærgende Sot.
Ani zarazy morowej, która przechodzi w ciemności, ani powietrza morowego, które zatraca w południe.
7 Falder end tusinde ved din Side, ti Tusinde ved din højre Haand, til dig naar det ikke hen;
Padnie po boku twym tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawej stronie twojej; ale się do ciebie nie przybliży.
8 du ser det kun med dit Øje, er kun Tilskuer ved de gudløses Straf;
Tylko to oczyma twemi obaczysz, a nagrodę niepobożnych oglądasz.
9 (thi du, HERRE, er min Tilflugt) den Højeste tog du til Bolig.
Ponieważeś ty Pana, który jest nadzieją moją, i Najwyższego, za przybytek swój położył:
10 Der times dig intet ondt, dit Telt kommer Plage ej nær;
Nie spotka cię nic złego, ani jaka plaga przybliży się do namiotu twego.
11 thi han byder sine Engle at vogte dig paa alle dine Veje;
Albowiem Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.
12 de skal bære dig paa deres Hænder, at du ikke skal støde din Fod paa nogen Sten;
Na rękach nosić cię będą, byś snać nie obraził o kamień nogi twojej.
13 du skal træde paa Slanger og Øgler, trampe paa Løver og Drager.
Po lwie, i po bazyliszku deptać będziesz, lwię i smoka podepczesz.
14 »Da han klynger sig til mig, frier jeg ham ud, jeg bjærger ham, thi han kender mit Navn;
Iż się we mnie, mówi Pan, rozkochał, wyrwę go, i wywyższę go, przeto, iż poznał imię moje.
15 kalder han paa mig, svarer jeg ham, i Trængsel er jeg hos ham, jeg frier ham og giver ham Ære;
Będzie mię wzywał, a wysłucham go; Ja z nim będę w utrapieniu, wyrwę go, i uwielbię go.
16 med et langt Liv mætter jeg ham og lader ham skue min Frelse!«
Długością dni nasycę go, i okażę mu zbawienie moje.

< Salme 91 >