< Salme 9 >

1 Til Sangmesteren. Al-mut-labben. En Salme af David. Jeg vil takke HERREN af hele mit Hjerte, kundgøre alle dine Undere,
Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David. Eg vil lova Herren av alt mitt hjarta, eg vil fortelja um alle dine under.
2 glæde og fryde mig i dig, lovsynge dit Navn, du Højeste,
Eg vil gleda og fagna meg i deg, eg vil lovsyngja ditt namn, du Høgste!
3 fordi mine Fjender veg, faldt og forgik for dit Aasyn.
av di mine fiendar vik attende, dei snåvar og gjeng til grunnar for ditt andlit.
4 Thi du hævded min Ret og min Sag, du sad paa Tronen som Retfærds Dommer.
For du hev ført fram min rett og mi sak, du hev sett deg på domstolen som rettferdig domar.
5 Du trued ad Folkene, rydded de gudløse ud, deres Navn har du slettet for evigt.
Du hev aga heidningarne, øydt ut dei ugudlege, stroke ut deira namn æveleg og alltid.
6 Fjenden er borte, lagt øde for stedse, du omstyrted Byer, de mindes ej mer.
Fienden er all lagd i øyde til æveleg tid, byarne hev du støytt ned til grunns, deira minne, det hev døytt ut.
7 Men HERREN troner evindelig, han rejste sin Trone til Dom,
Men Herren sit som konge til æveleg tid, han hev sett upp sin stol til doms,
8 skal dømme Verden med Retfærd, fælde Dom over Folkefærd med Ret.
og han dømer jordriket med rettferd, segjer dom yver folkeslag med rettvisa.
9 HERREN blev de fortryktes Tilflugt, en Tilflugt i Trængselstider;
Og Herren er ei borg for den nedtyngde, ei borg i dei tider han er i trengd.
10 og de stoler paa dig, de, som kender dit Navn, thi du svigted ej dem, der søgte dig, HERRE.
Og dei som kjenner ditt namn, set si lit til deg; for du forlet ikkje deim som søkjer deg, Herre!
11 Lovsyng HERREN, der bor paa Zion, kundgør blandt Folkene, hvad han har gjort!
Syng lovsong til Herren som bur på Sion! forkynn millom folki hans store gjerningar!
12 Thi han, der hævner Blodskyld, kom dem i Hu, han glemte ikke de armes Raab:
For han som hemner blod, kjem deim i hug, han gløymer ikkje ropet frå dei arme.
13 »HERRE, vær naadig, se, hvad jeg lider af Avindsmænd, du, som løfter mig op fra Dødens Porte,
Ver meg nådig, Herre! Sjå kva eg må lida av deim som meg hatar, du som lyfter meg upp frå daudens portar,
14 at jeg kan kundgøre al din Pris, juble over din Frelse i Zions Datters Porte!«
so eg kann forkynna all din pris, i portarne åt Sions dotter fagna meg i di frelsa.
15 Folkene sank i Graven, de grov, deres Fod blev hildet i Garnet, de satte.
Heidningarne er sokne i den grav som dei grov; deira fot er fanga i det garnet dei løynde.
16 HERREN blev aabenbar, holdt Dom, den gudløse hildedes i sine Hænders Gerning. — Higgajon (Sela)
Herren hev gjort seg kjend, han hev halde dom; han fangar den ugudlege i det verk hans eigne hender gjorde. (Higgajon, Sela)
17 Til Dødsriget skal de gudløse fare, alle Folk, der ej kommer Gud i Hu. (Sheol h7585)
Dei ugudlege skal fara burt til helheimen, alle heidningar som gløymer Gud. (Sheol h7585)
18 Thi den fattige glemmes ikke for evigt, ej skuffes evindelig ydmyges Haab.
For den fatige vert ikkje gløymd for alltid, dei arme folks von ikkje spillt i all æva.
19 Rejs dig, HERRE, lad ikke Mennesker faa Magten, lad Folkene dømmes for dit Aasyn;
Statt upp, Herre, lat ikkje menneskje få magt, lat heidningarne verta dømde for di åsyn!
20 HERRE, slaa dem med Rædsel, lad Folkene kende, at de er Mennesker! (Sela)
Set rædsla i deim, Herre! Lat heidningarne kjenna at dei er menneskje! (Sela)

< Salme 9 >