Salme 81
1 Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.
Guð er okkar styrkur! Syngið lofsöng og fagnið fyrir Guði Ísraels!
2 Jubler for Gud, vor Styrke, raab af fryd for Jakobs Gud,
Syngið lofsöng og berjið bumbur, sláið strengi hörpunnar og látið gígjurnar hljóma!
3 istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;
Lúðurinn hvelli! Komið til fagnaðar þegar tunglið er fullt og fjölmennið á hátíðir Drottins.
4 stød i Hornet paa Nymaanedagen, ved Fuldmaaneskin paa vor Højtidsdag!
Þetta er regla í Ísrael; boðorð frá Guði Jakobs.
5 Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;
Við höldum hátíð og minnumst sigurs Drottins á Egyptum þegar við vorum þrælar þar í landi. Ég heyrði ókunna rödd sem sagði:
6 han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.
„Ég vil varpa af þér byrðinni, losa af þér ánauðarfjötrana.“
7 »Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.
Og hann hélt áfram: „Þú hrópaðir í neyðinni og ég frelsaði þig. Ég svaraði þér úr þrumuskýi. Ég reyndi trú þína hjá Meríba, þar sem þorstinn var sár.
8 I Nøden raabte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)
Hlustaðu nú á mig, þjóð mín, þegar ég áminni þig. Ísrael, ó, að þú vildir hlýða mér.
9 Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!
Engum öðrum guðum mátt þú þjóna og ekki tilbiðja neina útlenda guði.
10 En fremmed Gud maa ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!
Því að það var ég, Drottinn, Drottinn Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi. Prófa þú mig einu sinni enn. Opnaðu munninn og sjáðu hvort ég muni ekki fylla hann. Þú munt vissulega fá hjá mér hverja þá blessun sem þú þarft!
11 Jeg, HERREN, jeg er din Gud, som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!
Nei, annars – þjóð mín vill ekki hlusta á mig. Ísrael kærir sig ekki um mig.
12 Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.
Þess vegna leyfi ég þeim að ráfa í blindni á vegum þrjósku sinnar og lifa eftir sínum eigin girndum.
13 Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Raad.
Aðeins ef þjóð mín vildi hlusta á mig! Ó, að Ísrael kysi nú að fylgja mér, ganga á mínum vegum!
14 Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gaa mine Veje!
Þá mundi ég skjótlega brjóta óvini þeirra á bak aftur – reiða hnefann gegn kúgurum þeirra.
15 Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Haand mod deres Uvenner!
Þá mundu hatursmenn Drottins skríða fyrir honum og ógæfa þeirra vara við.
16 Deres Avindsmænd skulde falde og gaa til Grunde for evigt; jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!«
En ykkur mundi hann ala vel! Já, gefa ykkur hunang úr klettaskoru!“
