Salme 81
1 Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.
Musiqi rəhbəri üçün. Asəfin «Gittit» üstə oxunan məzmuru. Qüvvətimiz olan Allahı mədh edin, Yaqubun Allahına cuşa gəlib nida edin!
2 Jubler for Gud, vor Styrke, raab af fryd for Jakobs Gud,
İlahi oxuyun, Dəfi, xoş avazlı liranı və çəngi çalın.
3 istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;
Təzə Ay mərasimində, ay bədirlənəndə, Bizim bayram günündə Şeypur çalın!
4 stød i Hornet paa Nymaanedagen, ved Fuldmaaneskin paa vor Højtidsdag!
Çünki bu, İsrail üçün verilən qaydadır, Yaqubun Allahının hökmüdür.
5 Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;
O, Misir əleyhinə çıxanda Yusif nəslinə belə bir öyüd verib. Naməlum bir səs eşitdim:
6 han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.
«Onun çiyinlərini bu yükdən qurtarıram, Qoy əlləri bu ağır səbətdən azad olsun.
7 »Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.
Dar günündə Məni çağırdın, Mən də səni qurtardım. Gurlayaraq tufan içindən sənə cavab verdim, Meriva sularında səni sınadım. (Sela)
8 I Nøden raabte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)
Ey xalqım, dinlə, xəbərdarlıq edirəm, Ey İsrail, kaş ki Məni dinləyəydin!
9 Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!
Aranızda özgə allah olmasın, Yad allaha kimsə səcdə qılmasın.
10 En fremmed Gud maa ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!
Rəbb Allahınız Mənəm, Mən sizi Misir torpağından buraya gətirmişəm. Ağzını yaxşı aç, Doyunca yemək verirəm.
11 Jeg, HERREN, jeg er din Gud, som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!
Lakin xalqım səsimi eşitmədi, İsrail nəsli Məni istəmədi.
12 Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.
Onların inadkar qəlblərinə izin verdim ki, Necə istəyirlər, elə gəzsinlər.
13 Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Raad.
Kaş ki xalqım Mənə qulaq asaydı, İsrail nəsli Mənim yolumla gedəydi!
14 Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gaa mine Veje!
Bir anda düşmənlərini yerə sərərdim, Əlimi yağılarının üstünə qaldırardım.
15 Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Haand mod deres Uvenner!
Mən Rəbbə nifrət edənlər Mənə boyun əyərdi, Əbədi olaraq vaxtları belə keçərdi.
16 Deres Avindsmænd skulde falde og gaa til Grunde for evigt; jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!«
Sizə taxılın əlasını yedirərdim, Sizi qayadan axan balla bəsləyərdim».
