Salme 78
1 En Maskil af Asaf. Lyt, mit Folk, til min Lære, bøj eders Øre til Ord fra min Mund;
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 jeg vil aabne min Mund med Billedtale, fremsætte Gaader fra fordums Tid,
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 hvad vi har hørt og ved, hvad vore Fædre har sagt os;
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 vi dølger det ikke for deres Børn, men melder en kommende Slægt om HERRENS Ære og Vælde og Underne, som han har gjort.
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 Han satte et Vidnesbyrd i Jakob, i Israel gav han en Lov, idet han bød vore Fædre at lade deres Børn det vide,
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 at en senere Slægt kunde vide det, og Børn, som fødtes siden, staa frem og fortælle deres Børn derom,
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 saa de slaar deres Lid til Gud og ikke glemmer Guds Gerninger, men overholder hans Bud,
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 ej slægter Fædrene paa, en vanartet, stridig Slægt, hvis Hjerte ikke var fast, hvis Aand var utro mod Gud
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 — Efraims Børn var rustede Bueskytter, men svigted paa Stridens Dag —
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 Gudspagten holdt de ikke, de nægtede at følge hans Lov;
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 hans Gerninger gik dem ad Glemme, de Undere, han lod dem skue.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 Han gjorde Undere for deres Fædre i Ægypten paa Zoans Mark;
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 han kløved Havet og førte dem over, lod Vandet staa som en Vold;
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 han ledede dem ved Skyen om Dagen, Natten igennem ved Ildens Skær;
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 han kløvede Klipper i Ørkenen, lod dem rigeligt drikke som af Strømme,
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 han lod Bække rinde af Klippen og Vand strømme ned som Floder.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 Men de blev ved at synde imod ham og vække den Højestes Vrede i Ørkenen;
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 de fristede Gud i Hjertet og krævede Mad til at stille Sulten,
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 de talte mod Gud og sagde: »Kan Gud dække Bord i en Ørken?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 Se, Klippen slog han, saa Vand flød frem, og Bække vælded ud; mon han ogsaa kan give Brød og skaffe Kød til sit Folk?«
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 Det hørte HERREN, blev vred, der tændtes en Ild mod Jakob, ja Vrede kom op mod Israel,
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 fordi de ikke troede Gud eller stolede paa hans Frelse.
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 Da bød han Skyerne oventil, lod Himlens Døre aabne
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 og Manna regne paa dem til Føde, han gav dem Himmelkorn;
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 Mennesker spiste Englebrød, han sendte dem Mad at mætte sig med.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 Han rejste Østenvinden paa Himlen, førte Søndenvinden frem ved sin Kraft;
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 Kød lod han regne paa dem som Støv og vingede Fugle som Havets Sand,
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 lod dem falde midt i sin Lejr, rundt omkring sine Boliger;
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 Og de spiste sig overmætte, hvad de ønsked, lod han dem faa.
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 Men før deres Attraa var stillet, mens Maden var i deres Mund,
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 rejste Guds Vrede sig mod dem; han vog deres kraftige Mænd, fældede Israels Ynglinge.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 Og dog blev de ved at synde og troede ej paa hans Undere.
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 Da lod han deres Dage svinde i Tomhed og endte brat deres Aar.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 Naar han vog dem, søgte de ham, vendte om og spurgte om Gud,
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 kom i Hu, at Gud var deres Klippe, Gud den Allerhøjeste deres Genløser.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 De hyklede for ham med Munden, løj for ham med deres Tunge;
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 deres Hjerter holdt ikke fast ved ham, hans Pagt var de ikke tro.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 Og dog er han barmhjertig, han tilgiver Misgerning, lægger ej øde, hans Vrede lagde sig Gang paa Gang, han lod ikke sin Harme fuldt bryde frem;
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 han kom i Hu, de var Kød, et Pust, der svinder og ej vender tilbage.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 Hvor tit stod de ham ikke imod i Ørkenen og voldte ham Sorg i det øde Land!
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 De fristede atter Gud, de krænkede Israels Hellige;
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 hans Haand kom de ikke i Hu, den Dag han friede dem fra Fjenden,
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 da han gjorde sine Tegn i Ægypten, sine Undere paa Zoans Mark,
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 forvandled deres Floder til Blod, saa de ej kunde drikke af Strømmene,
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 sendte Myg imod dem, som aad dem, og Frøer, som lagde dem øde,
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 gav Æderen, hvad de avlede, Græshoppen al deres Høst,
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 slog deres Vinstokke ned med Hagl, deres Morbærtræer med Frost,
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 prisgav Kvæget for Hagl og deres Hjorde for Lyn.
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 Han sendte sin Vredesglød mod dem, Harme, Vrede og Trængsel, en Sendefærd af Ulykkesengle;
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 frit Løb gav han sin Vrede, skaaned dem ikke for Døden, gav deres Liv til Pris for Pest;
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 alt førstefødt i Ægypten slog han, Mandskraftens Førstegrøde i Kamiternes Telte,
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 lod sit Folk bryde op som en Hjord, leded dem som Kvæg i Ørkenen,
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 leded dem trygt, uden Frygt, mens Havet lukked sig over deres Fjender;
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 han bragte dem til sit hellige Land, de Bjerge, hans højre vandt,
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 drev Folkeslag bort foran dem, udskiftede ved Lod deres Land og lod Israels Stammer bo i deres Telte.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 Dog fristed og trodsede de Gud den Allerhøjeste og overholdt ikke hans Vidnesbyrd;
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 de faldt fra, var troløse som deres Fædre, svigtede som en slappet Bue,
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 de krænked ham med deres Offerhøje, ægged ham med deres Gudebilleder.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 Det hørte Gud og blev vred, følte højlig Lede ved Israel;
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 han opgav sin Bolig i Silo, det Telt, hvor han boede blandt Mennesker;
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 han gav sin Stolthed i Fangenskab, sin Herlighed i Fjendehaand,
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 prisgav sit Folk for Sværdet, blev vred paa sin Arvelod;
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 Ild fortæred dets unge Mænd, dets Jomfruer fik ej Bryllupssange,
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 dets Præster faldt for Sværdet, dets Enker holdt ikke Klagefest.
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Da vaagned Herren som en, der har sovet, som en Helt, der er døvet af Vin;
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 han slog sine Fjender paa Ryggen, gjorde dem evigt til Skamme.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 Men han fik Lede ved Josefs Telt, Efraims Stamme udvalgte han ikke;
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elsker;
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 han bygged sit Tempel himmelhøjt, grundfæsted det evigt som Jorden.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 Han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Faarenes Folde,
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 hentede ham fra de diende Dyr til at vogte Jakob, hans Folk, Israel, hans Arvelod;
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 han vogtede dem med oprigtigt Hjerte, ledede dem med kyndig Haand.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
