Salme 77
1 Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.
Ki te tino kaiwhakatangi, ki a Ierutunu. He himene na Ahapa. Ki te Atua toku reo, e karanga nei ahau, ki te Atua toku reo, a tera e tahuri mai tona taringa ki ahau.
2 Jeg raaber højt til Gud, højt til Gud, og han hører mig;
I rapu ahau ki te Ariki i te ra o toku pouri: maro tonu toku ringa i te po, kihai ano i pepeke; kihai toku wairua i pai kia whakamarietia.
3 jeg søger Herren paa Nødens Dag, min Haand er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;
E mahara ana ahau ki te Atua, a e pouri ana: kei te whakaaroaro, a ngaro iho toku wairua. (Hera)
4 jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Aand vansmægter. (Sela)
E puritia ana e koe oku kanohi kia mataara tonu; he pouri ahau, te ahei te korero.
5 Du holder mine Øjne vaagne, jeg er urolig og maalløs.
Ka hoki oku whakaaro ki nga ra onamata, ki nga tau o tua iho.
6 Jeg tænker paa fordums Dage, ihukommer længst henrundne Aar;
E whakamahara ana ahau ki taku waiata i te po, e korerorero ana ki toku ngakau e rapurapu ana toku wairua.
7 jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Aand.
Tera ranei te Ariki e panga tonu ake ake? A heoi ano ranei ana manakohanga mai?
8 Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Naade,
Kua kahore ranei tana mahi tohu mo ake tonu atu? Kua whati ranei tana kupu a ake ake?
9 er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,
Kua wareware ranei te Atua ki te atawhai? Kua riri ranei ia, a tutakina atu ana e ia tona aroha? (Hera)
10 har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)
Na ka mea ahau, Ko toku ngoikore tenei: otira ka mahara ahau ki nga tau o te ringa matau o te Runga Rawa.
11 Jeg sagde: Det er min Smerte, at den Højestes højre er ikke som før.
Ka mahara ahau ki nga mahi a Ihowa; ae ra, ka mahara ahau ki au mea whakamiharo o tua iho.
12 Jeg kommer HERRENS Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.
Ka whakaaro hoki ahau ki au meatanga katoa, ka purakau ki au mahi.
13 Jeg tænker paa al din Gerning og grunder over dine Værker.
E te Atua, kei te wahi tapu tou ara: ko wai te atua nui hei rite ki te Atua?
14 Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud saa stor som Gud!
Ko koe te Atua e mahi nei i nga mea whakamiharo: kua whakapuakina e koe tou kaha i waenganui o nga iwi.
15 Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,
Hokona ana e tou ringa tau iwi, nga tama a Hakopa raua ko Hohepa. (Hera)
16 udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)
I kite nga wai i a koe, e te Atua i kite nga wai i a koe, mataku ana: i oho ano nga rire.
17 Vandene saa dig, Gud, Vandene saa dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;
Ringihia ana he wai e nga kapua, puaki ana te haruru o nga rangi: rererere ana au pere.
18 Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjalded, dine Pile for hid og did;
I roto i te awhiowhio te haruru o tau whatitiri: marama noa te ao i nga uira; wiri ana te whenua, oioi ana.
19 din bragende Torden rulled, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;
I te moana tou ara, i nga wai nui tou huarahi, e kore ano e kitea ou takahanga.
20 din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke. Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Haand.
He mea arahi e koe tau iwi ano he kahui, ara e te ringa o Mohi raua ko Arona.
