Salme 74
1 En Maskil af Asaf. Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evigt, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?
Asəfin maskili. Ey Allah, niyə bizi əbədilik tərk etmisən? Otlağının sürüsünə niyə qəzəbin alovlanıb?
2 Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, — du udløste den til din Ejendoms Stamme — Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.
Yada sal keçmişdə satın aldığın icmanı, Özünə xalq etmək üçün azad etdiyin tayfanı, Həm də məskənin olan Sion dağını.
3 Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.
Əbədi viranələrə doğru get, Müqəddəs yerdə hər şeyi düşmən dağıdıb.
4 Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.
Səcdəgahının ortasında düşmənlər nərə çəkdilər, Bu yerə zəfər bayraqlarını keçirtdilər.
5 Det saa ud, som naar man løfter Økser i Skovens Tykning.
Sıx meşəni budamaq üçün Balta qaldıran adamlara bənzəyirlər.
6 Og alt det udskaarne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.
Müqəddəs yerin bütün oyma işlərini Baltalar və çəkiclərlə qırıb tökdülər.
7 Paa din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.
Sənin Müqəddəs məkanına od vurdular, Adının sakin olduğu yeri uçurub murdarladılar.
8 De tænkte: »Til Hobe udrydder vi dem!« De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.
«Bu xalqı biz birgə əzməliyik» deyə düşünərək Ölkədəki bütün səcdəgahları yandırdılar.
9 Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.
Heç bir rəmzimiz görünmür, Daha peyğəmbərimiz yoxdur. Kimsə bilmir, biz nə vaxtadək belə qalacağıq.
10 Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at haane dit Navn?
Ey Allah, nə vaxtadək düşmən Səni söyəcək? Yağı əbədilikmi Sənin adına küfr edəcək?
11 Hvorfor holder du din Haand tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?
Axı nə üçün əlini geri çəkirsən? Çıxart qoynundan sağ əlini, onları məhv et.
12 Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.
Ey Allah, əzəldən Padşahımsan, Yer üzünə qurtuluşlar verirsən.
13 Du kløvede Havet med Vælde, knuste paa Vandet Dragernes Hoved;
Sən dənizi Öz qüdrətinlə böldün, Dəniz əjdahalarının başlarını əzdin.
14 du søndrede Hovederne paa Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;
Sən Livyatanın başlarını əzdin, Onu çöl heyvanlarına yem etdin.
15 Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;
Sən bulaqlar açıb sellər axıtdın, Həmişəaxar çayları isə qurutdun.
16 din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,
Gündüz də Sənindir, gecə də Sənin, Ayı və günəşi Sən yaratmısan.
17 du fastsatte alle Grænser paa Jord, du frembragte Sommer og Vinter.
Sən quru yerin bütün sərhədlərini qoydun, Həm yayı, həm qışı yaratdın.
18 Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har haanet, et Folk af Daarer har spottet dit Navn!
Ya Rəbb, unutma, düşmən Səni söyür, Sənin adına axmaq bir xalq küfr edir.
19 Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;
Öz qumrunun canını yırtıcılara vermə, Məzlumlarının həyatını əsla unutma.
20 se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.
Özün bizimlə bağladığın əhdə bax! Zorakılıq yuvaları ölkənin hər zülmət yerinə dolub.
21 Lad ej den fortrykte gaa bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!
Qoyma əzabkeş yenə də rüsvay olsun, Qoy sənin adına məzlumlar və fəqirlər həmd oxusun.
22 Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af Daarer,
Qalx, ey Allah, mübarizəni apar, Unutma ki, axmaqlar həmişə Səni söyür.
23 lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!
Düşmənlərinin səsini, Əleyhdarlarının daim yüksələn vəlvələsini unutma.
