Salme 73
1 En Salme af Asaf. Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!
Sa pagkamatuod ang Dios mao ang maayo sa Israel, Bisan kanila nga mga ulay ug kasingkasing.
2 Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;
Apan alang kanako, daw mahidalinas na ang akong mga tiil; Diriyut na mahiligas ang akong mga lakang.
3 thi over Daarerne græmmed jeg mig, jeg saa, at det gik de gudløse vel;
Kay nasina ako sa mga palabilabihon, Sa diha nga natan-aw ko ang kauswagan sa mga dautan.
4 thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;
Kay walay mga kahapdos ang ilang kamatayon; Apan hinonoa ang ilang kusog nagapadayon.
5 de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.
(Sila) wala sa kalisdanan ingon sa uban nga mga tawo; Ni (sila) gihampak sama sa ubang mga tawo.
6 Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.
Busa ang palabilabi maingon sa kulentas sa ilang liog; Ang pagpanlupig nasul-ob kanila ingon sa usa ka bisti.
7 Deres Brøde udgaar af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.
Ang ilang mga mata nagbudlat sa katambok: Ang anaa kanila labaw sa kay sa ikatagbaw sa pangandoy sa kasingkasing.
8 I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,
Nanagyubit (sila) ug diha sa kadautan nanaglituk (sila) ug pagdaugdaug: Nanagsulti (sila) nga mapahitas-on.
9 de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om paa Jorden.
Ginapatunong nila ang ilang mga baba ngadto sa kalangitan, Ug ang ilang dila nagasuroy latas sa yuta.
10 (Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.)
Tungod niana ang iyang katawohan mingbalik dinhi; Ug ang mga tubig sa usa ka copa nga puno gititi nila.
11 De siger: »Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?«
Ug (sila) nagaingon: Unsaon sa pagkahibalo sa Dios? Ug aduna bay kahibalo ang Hataas Uyamut?
12 Se, det er de gudløses Kaar, altid i Tryghed, voksende Velstand!
Ania karon, kini mao ang mga dautan; Ug, sanglit anaa kanunay sa kasayon, (sila) ming-uswag sa mga bahandi.
13 Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,
Sa pagkamatuod kawang lamang ang paghinlo ko sa akong q2 kasingkasing, Ug ang paghunaw sa akong mga kamot sa pagka-inocente;
14 jeg plagedes Dagen igennem, blev revset paa ny hver Morgen!
Kay gihampak ako sa tibook nga adlaw, Ug gicastigo sa matag-buntag.
15 Men jeg tænkte: »Taler jeg saa, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt.«
Kong nag-ingon pa unta ako: Magasulti ako niini: Ania karon, ako nagmabudhion sa kaliwatan sa imong mga anak.
16 Saa grunded jeg paa at forstaa det, møjsommeligt var det i mine Øjne,
Sa diha nga naghunahuna ako unsaon ko sa pagkahibalo niini, Kini mahapdos kaayo nga buhat alang kanako;
17 Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:
Hangtud nga miadto ako sa balaang puloy-anan sa Dios, Ug nagpamalandong sa katapusan nilang sangputanan.
18 Du sætter dem jo paa glatte Steder, i Undergang styrter du dem.
Sa pagkamatuod gayud gibutang mo (sila) sa mga dapit nga madanglog: Gisalikway mo (sila) ngadto sa pagkalaglag.
19 Hvor brat de dog lægges øde, gaar under, det ender med Rædsel!
Naunsa nga sa pagkadali (sila) nahimong usa ka awa-aw! Nangaut-ut gayud (sila) uban ang mga kalisang.
20 De er som en Drøm, naar man vaagner, man vaagner og regner sit Syn for intet.
Ingon sa usa ka damgo sa diha nga ang usa ka tawo mahagmata, Ingon niini, Oh Ginoo, sa diha nga ikaw mahagmata, pagatamayon mo ang ilang larawan.
21 Saa længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,
Kay gisakit ang akong kalag, Ug ako mibati ug kangutngut sa akong kasingkasing:
22 var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.
Pagkamabangis nako, ug pagkaburong; Ingon sa usa ka mananap ako sa atubangan mo.
23 Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;
Bisan pa niana, ako ania gihapon uban kanimo: Gikuptan mo ang too ko nga kamot.
24 du leder mig med dit Raad og tager mig siden bort i Herlighed.
Ikaw magamando kanako uban sa imong pagtambag, Ug sa ulahi pagadawaton mo ako sa himaya.
25 Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attraar jeg intet paa Jorden!
Kinsa may ako sa langit kondili ikaw da? Ug walay bisan kinsa dinhi sa ibabaw sa yuta nga akong gitinguha gawas kanimo.
26 Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing nangaluya; Apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing, ug ang akong bahin sa walay katapusan.
27 Thi de, der fjerner sig fra dig, gaar under, du udsletter hver, som er dig utro.
Kay ania karon, (sila) nga nanagpahalayo gikan kanimo mangahanaw: Imong gilaglag silang tanan nga nanagpakighilawas, nga mingbulag gikan kanimo.
28 Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.
Apan maayo alang kanako ang pagpahaduol ngadto sa Dios: Ang Ginoo nga si Jehova gihimo ko nga akong dalangpanan, Aron isugilon ko ang tanan mong mga buhat.
