Salme 7
1 En Sjiggajon af David, som han sang for HERREN i anledning af Benjaminiten Kusj's Ord.
Ein siggajon av David, som han song for Herren på grunn av benjaminiten Kus’ ord. Herre, min Gud! Eg flyr til deg; frels meg frå alle mine forfylgjarar og berga meg,
2 HERRE min Gud, jeg lider paa dig, frels mig og fri mig fra hver min Forfølger,
so han ikkje som ei løva skal riva ut mi sjæl, riva sund, og ingen som bergar!
3 at han ej som en Løve skal rive mig sønder, bortrive, uden at nogen befrier.
Herre, min Gud! Dersom eg hev gjort dette, dersom det er urett i mine hender,
4 HERRE min Gud, har jeg handlet saa, er der Uret i mine Hænder,
dersom eg hev gjort vondt imot den som heldt fred med meg, og plundra den som trengde meg utan orsak:
5 har jeg voldet dem ondt, der holdt Fred med mig, uden Aarsag gjort mine Fjender Men,
so lat fienden forfylgja mi sjæl og nå henne og trøda ned mitt liv til jordi og leggja mi æra i moldi! (Sela)
6 saa forfølge og indhente Fjenden min Sjæl, han træde mit Liv til Jorden og kaste min Ære i Støvet. (Sela)
Statt upp, Herre, i din vreide! reis deg upp imot ofsen hjå deim som trengjer meg, og vakna upp til hjelp for meg, du som hev påbode dom!
7 HERRE, staa op i din Vrede, rejs dig imod mine Fjenders Fnysen, vaagn op, min Gud, du sætte Retten!
Og lat ei samling av folkeslag standa rundt ikring deg, og far upp att yver deim til det høge!
8 Lad Folkeflokken samles om dig, tag Sæde over den hist i det høje!
Herren held dom yver folki. Døm meg, Herre, etter mi rettferd og etter den uskyld som er hjå meg!
9 HERREN dømmer Folkeslag. Mig dømme du, HERRE, efter min Retfærd og Uskyld!
Lat då vondskapen hjå dei ugudlege få ende, og styrk den rettferdige! For du er den som prøver hjarto og nyro, ein rettferdig Gud.
10 Paa gudløses Ondskab gøre du Ende, støt den retfærdige, du, som prøver Hjerter og Nyrer, retfærdige Gud.
Min skjold er hjå Gud, han frelser deim som er trugne i hjarta.
11 Mit Skjold er hos Gud, han frelser de oprigtige af Hjertet;
Gud er ein rettferdig domar, og ein Gud som harmast kvar dag.
12 retfærdig som Dommer er Gud, en Gud, der hver Dag vredes.
So framt ein ikkje vender um, so kvesser han sitt sverd; sin boge hev han spent og gjort ferdig
13 Visselig hvæsser han atter sit Sværd, han spænder sin Bue og sigter;
og stelt til banevåpn til rettes imot honom; sine piler gjer han brennande.
14 men mod sig selv har han rettet de dræbende Vaaben, gjort sine Pile til brændende Pile.
Sjå, han skal til å føda misgjerning; han gjeng med ulukka og føder lygn.
15 Se, han undfanger Tomhed, svanger med Ulykke føder han Blændværk;
Ei grav hev han grave og hola ut; men han fell i den greft som han gjorde.
16 han grov en Grube, han huled den ud, men faldt i den Grav, han gjorde.
Den ulukka han gjer, kjem att yver hans hovud, og yver hans kvervel fell hans valdsverk ned.
17 Ulykken falder ned paa hans Hoved, hans Uret rammer hans egen Isse. Jeg vil takke HERREN for hans Retfærd, lovsynge HERREN den Højestes Navn.
Eg vil prisa Herren etter hans rettferd og lovsyngja namnet åt Herren den Høgste.
