Salme 66
1 Til Sangmesteren. En Sang. En Salme. Bryd ud i Jubel for Gud, al Jorden,
Til songmeisteren; ein song, ein salme. Ropa fagnadrop for Gud, all jordi!
2 lovsyng hans Navns Ære, syng ham en herlig Lovsang,
Syng ut hans namns æra, gjev honom æra til hans pris!
3 sig til Gud: »Hvor forfærdelige er dine Gerninger! For din vældige Styrkes Skyld logrer Fjenderne for dig,
Seg til Gud: «Kor skræmelege dine verk er! For di store magt skuld må dine fiendar gjøla for deg.
4 al Jorden tilbeder dig, de lovsynger dig, lovsynger dit Navn.« (Sela)
All jordi skal tilbeda deg og syngja deg lov, dei skal syngja um ditt namn.» (Sela)
5 Kom hid og se, hvad Gud har gjort, i sit Virke en Rædsel for Menneskenes Børn.
Kom og sjå Guds gjerningar! Skræmeleg er han i gjerning mot menneskjeborni.
6 Han forvandlede Hav til Land, de vandred til Fods over Strømmen; lad os fryde os højlig i ham.
Han gjorde havet um til turrlende, gjenom elvi gjekk dei til fots; der gledde me oss i honom.
7 Han hersker med Vælde for evigt, paa Folkene vogter hans Øjne, ej kan genstridige gøre sig store. (Sela)
Han råder med sitt velde æveleg, hans augo gjæter heidningarne; dei tråssuge må ikkje upphøgja seg. (Sela)
8 I Folkeslag, lov vor Gud, lad lyde hans Lovsangs Toner,
De folk, lova vår Gud, og lat røysti av hans lovsong verta høyrd!
9 han, som har holdt vor Sjæl i Live og ej lod vor Fod glide ud!
han som heldt vår sjæl i live, og ikkje let vår fot vera ustød.
10 Thi du ransaged os, o Gud, rensede os, som man renser Sølv;
For du prøvde oss, Gud, du reinsa oss, som dei reinsar sylv.
11 i Fængsel bragte du os, lagde Tynge paa vore Lænder,
Du førde oss inn i eit garn, du lagde ei tyngjande byrd på våre lender.
12 lod Mennesker skride hen over vort Hoved, vi kom gennem Ild og Vand; men du førte os ud og bragte os Lindring!
Du let menneskje fara yver vårt hovud, me kom i eld og vatn - men du førde oss ut til uppkveikjing.
13 Med Brændofre vil jeg gaa ind i dit Hus og indfri dig mine Løfter,
Eg vil ganga inn i ditt hus med brennoffer; eg vil gjeva deg det eg hev lova,
14 dem, mine Læber fremførte, min Mund udtalte i Nøden.
det som gjekk yver mine lippor, og som munnen min tala ut då eg var i naud.
15 Jeg bringer dig Ofre af Fedekvæg sammen med Vædres Offerduft, jeg ofrer Okser tillige med Bukke. (Sela)
Brennoffer av feite sauer vil eg ofra til deg med eim av verar, eg vil ofra både uksar og bukkar. (Sela)
16 Kom og hør og lad mig fortælle jer alle, som frygter Gud, hvad han har gjort for min Sjæl!
Kom og høyr, so vil eg fortelja, alle de som ottast Gud, kva han hev gjort for mi sjæl.
17 Jeg raabte til ham med min Mund og priste ham med min Tunge.
Til honom ropa eg med min munn, og lovsong var på tunga mi.
18 Havde jeg tænkt paa ondt i mit Hjerte, da havde Herren ej hørt;
Hadde eg stila på urett i mitt hjarta, vilde Herren ikkje høyra.
19 visselig, Gud har hørt, han lytted til min bedende Røst.
Men Gud hev høyrt, han lydde på mi bønerøyst.
20 Lovet være Gud, som ikke har afvist min Bøn eller taget sin Miskundhed fra mig!
Lova vere Gud, som ikkje viste mi bøn ifrå seg og ikkje tok frå meg si miskunn!
