< Salme 62 >
1 Til Sangmesteren. Til Jedutun. En Salme af David.
A minha alma espera sómente em Deus: d'elle vem a minha salvação.
2 Min Sjæl er Stille for Gud alene, min Frelse kommer fra ham;
Só elle é a minha rocha e a minha salvação; é a minha defeza; não serei grandemente abalado.
3 ja, han er min Klippe, min Frelse, mit Værn, jeg skal ikke rokkes meget.
Até quando maquinareis o mal contra um homem? sereis mortos todos vós, sereis como uma parede encurvada e um vallado bambaleante.
4 Hvor længe stormer I løs paa en Mand, — alle slaar I ham ned — som paa en hældende Væg, en faldende Mur?
Elles sómente consultam como o hão de derribar da sua excellencia: deleitam-se em mentiras; com a bocca bemdizem, mas nas suas entranhas maldizem (Selah)
5 Ja, de oplægger Raad om at styrte ham fra hans Højhed. De elsker Løgn, velsigner med Munden, men forbander i deres Indre. (Sela)
Ó minha alma, espera sómente em Deus, porque d'elle vem a minha esperança.
6 Vær stille hos Gud alene, min Sjæl, thi fra ham kommer mit Haab;
Só elle é a minha rocha e a minha salvação; é a minha defeza; não serei abalado.
7 ja, han er min Klippe, min Frelse, mit Værn, jeg skal ikke rokkes.
Em Deus está a minha salvação e a minha gloria: a rocha da minha fortaleza, e o meu refugio estão em Deus.
8 Hos Gud er min Hjælp og min Ære, min stærke Klippe, min Tilflugt har jeg i Gud;
Confiae n'elle, ó povo, em todos os tempos; derramae perante elle o vosso coração; Deus é o nosso refugio (Selah)
9 stol paa ham, al Folkets Forsamling, udøs for ham eders Hjerte, Gud er vor Tilflugt. (Sela)
Certamente que os homens de classe baixa são vaidade, e os homens d'ordem elevada são mentira; pesados em balanças, elles juntos são mais leves do que a vaidade.
10 Kun Tomhed er Mennesker, Mænd en Løgn, paa Vægtskaalen vipper de op, de er Tomhed til Hobe.
Não confieis na oppressão, nem vos ensoberbeçaes na rapina; se as vossas riquezas augmentam, não ponhaes n'ellas o coração.
11 Forlad eder ikke paa Vold, lad jer ikke blænde af Ran; om Rigdommen vokser, agt ikke derpaa!
Deus fallou uma vez; duas vezes tenho ouvido isto: que o poder pertence a Deus.
12 Een Gang talede Gud, to Gange hørte jeg det: at Magten er Guds, Og Miskundhed er hos dig, o Herre. Thi enhver gengælder du efter hans Gerning.
A ti tambem, Senhor, pertence a misericordia; pois retribuirás a cada um segundo a sua obra.