Salme 58

1 Til Sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En Miktam.

Voor muziekbegeleiding; "Verderf niet." Een puntdicht van David. Meent gij nu werkelijk recht te spreken, En met rechtvaardigheid de mensen te richten?

2 Er det virkelig Ret, I taler, I Guder, dømmer I Menneskens Børn retfærdigt?

Neen, in uw hart pleegt gij onrecht, En uw handen banen de weg voor geweld in het land.

3 Nej, alle øver I Uret paa Jord, eders Hænder udvejer Vold.

De schurken: ze zijn ontaard van hun moederschoot af; De leugenaars: sinds hun geboorte bedorven!

4 Fra Moders Liv vanslægted de gudløse, fra Moders Skød for Løgnerne vild.

Ze zijn venijnig als giftige adders; Ze stoppen hun oren als dove slangen,

5 Gift har de i sig som Slangen, den stumme Øgle, der døver sit Øre

Die niet luisteren naar de stem van bezweerders, En van bekwame belezers.

6 og ikke vil høre paa Tæmmerens Røst, paa den kyndige Slangebesværger.

O God, sla ze de tanden stuk in hun mond; Jahweh, ruk uit het gebit van dat broed!

7 Gud, bryd Tænderne i deres Mund, Ungløvernes Kindtænder knuse du, HERRE;

Laat ze verdwijnen als wegzinkend water, Als gras langs de weg, dat verdort,

8 lad dem svinde som Vand, der synker, visne som nedtrampet Græs.

Als een slak, die zich oplost in slijm, Als een misdracht, die het zonlicht niet ziet;

9 Lad dem blive som Sneglen, opløst i Slim som et ufuldbaarent Foster, der aldrig saa Sol.

Voordat de doornen hun ketels verhitten: Onverbrand of verbrand, Hij vaagt ze weg.

10 Før eders Gryder mærker til Tjørnen, ja, midt i deres Livskraft river han dem bort i sin Vrede.

De rechtvaardige zal zich verheugen, Als hij die wraak mag aanschouwen, En met zijn voeten plassen in het bloed van die schurken. En de mensen zullen dan zeggen:

11 Den retfærdige glæder sig, naar han ser Hævn, hans Fødder skal vade i gudløses Blod; Og Folk skal sige: »Den retfærdige faar dog sin Løn, der er dog Guder, som dømmer paa Jord!«

"Toch heeft het zijn nut, rechtvaardig te zijn; Toch is er een God, die recht doet op aarde!"