Salme 51
1 Til Sangmesteren. En Salme af David,
Þennan sálm orti Davíð eftir að Natan spámaður hafði birt honum dóm Guðs vegna hórdóms hans með Batsebu og morðsins á Úría eiginmanni hennar. Þú góði og miskunnsami Guð, ó, fyrirgefðu mér! Vertu mér náðugur! Taktu burt synd mína og skömm!
2 dengang Natan kom til ham, efter at han havde været inde hos Batseba.
Þvoðu mig hreinan af syndasekt minni. Hreinsaðu hjarta mitt
3 Gud, vær mig naadig efter din Miskundhed, udslet mine Overtrædelser efter din store Barmhjertighed,
því að ég játa synd mína – daga og nætur minnir hún á sig!
4 tvæt mig fuldkommen ren for min Skyld og rens mig for min Synd!
Gegn þér, já þér einum, hef ég brotið. Drýgt hræðilega synd. Þú varst vitni að öllu þessu og dómur þinn er réttlátur.
5 Mine Overtrædelser kender jeg jo, min Synd staar mig altid for Øje.
Syndugur var ég þegar móðir mín fæddi mig, sekur þegar ég varð til.
6 Mod dig har jeg syndet, mod dig alene, og gjort, hvad i dine Øjne er ondt, at du maa faa Ret, naar du taler, staa ren, naar du dømmer.
Þú vilt að menn séu hreinskilnir við sjálfa sig, einlægir og segi satt. Gefðu mér náð til að gera það!
7 Se, jeg er født i Misgerning, min Moder undfanged mig i Synd.
Þvoðu mig að ég verði hreinn, hreinsaðu mig svo ég verði hvítari en snjór.
8 Du elsker jo Sandhed i Hjertets Løndom, saa lær mig da Visdom i Hjertedybet.
Og þegar þú hefur refsað mér, þá gefðu mér gleði mína á ný.
9 Rens mig for Synd med Ysop, tvæt mig hvidere end Sne;
Einblíndu ekki á syndir mínar, heldur afmáðu þær allar.
10 mæt mig med Fryd og Glæde, lad de Ben, du knuste, juble;
Skapaðu í mér nýtt og hreint hjarta, ó Guð! Gefðu mér þinn heilaga anda svo að ég hugsi rétt og þrái það sem gott er.
11 skjul dit Aasyn for mine Synder, udslet alle mine Misgerninger;
Varpaðu mér ekki burt frá þér og taktu ekki þinn heilaga anda frá mér.
12 skab mig, o Gud, et rent Hjerte, giv en ny, en stadig Aand i mit Indre;
Fylltu mig aftur gleði þíns hjálpræðis og löngun til að hlýða þér!
13 kast mig ikke bort fra dit Aasyn, tag ikke din hellige Aand fra mig;
Þá get ég leitt aðra syndara inn á veg þinn svo að þeir – sekir eins og ég – játi syndir sínar og snúi sér til þín.
14 glæd mig igen med din Frelse, giv mig til Støtte en villig Aand!
Frelsaðu mig frá dauðans háska, ó Guð minn. Þú einn getur frelsað mig!
15 Da vil jeg lære Overtrædere dine Veje, og Syndere skal vende om til dig.
Leyf mér að syngja um miskunn þína, Drottinn. Opnaðu varir mínar svo að ég megi vegsama þig!
16 Fri mig fra Blodskyld, Gud, min Frelses Gud, saa skal min Tunge lovsynge din Retfærd;
Þú hefur ekki þóknun á dýrafórnum, annars myndi ég láta þær í té. Og brennifórnir eru ekki í uppáhaldi hjá þér.
17 Herre, aaben mine Læber, saa skal min Mund forkynde din Pris.
Þetta vilt þú: Auðmjúkan anda og iðrandi samvisku. Þann sem iðrast af öllu hjarta, munt þú ó Guð, ekki fyrirlíta.
18 Thi i Slagtoffer har du ikke Behag, og gav jeg et Brændoffer, vandt det dig ikke.
Drottinn, lát Ísrael ekki gjalda syndar minnar. Hjálpaðu þjóð þinni og vernda Jerúsalem.
19 Offer for Gud er en sønderbrudt Aand; et sønderbrudt, sønderknust Hjerte agter du ikke ringe, o Gud. Gør vel i din Naade mod Zion, opbyg Jerusalems Mure! Da skal du have Behag i rette Ofre, Brænd— og Heloffer, da bringes Tyre op paa dit Alter.
Þegar hjarta mitt er rétt gagnvart þér, þá gleðst þú yfir verkum mínum og því sem ég fórna á altari þínu.
