Salme 49
1 Til Sangmesteren. Af Koras Sønner. En Salme. Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,
Kumutungamiri wokuimba, waVanakomana vaKora. Pisarema. Inzwai izvi, imi vanhu mose; teererai imi mose mugere panyika,
2 baade høj og lav, baade rig og fattig!
vapasi navapamusoro, vapfumi navarombo pamwe chete.
3 Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;
Muromo wangu uchataura nouchenjeri; kutaura kunobva pamwoyo wangu kuchapa kunzwisisa.
4 jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, raader min Gaade til Strengeleg.
Ndicharerekera nzeve yangu kuchirahwe; nembira ndichadudzira shoko rangu rakavanzika.
5 Hvorfor skulle jeg frygte i de onde Dage, naar mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,
Ndinotyireiko kana mazuva akaipa achiuya, kana vanyengeri vakaipa vandikomberedza,
6 de, som stoler paa deres Gods og bryster sig af deres store Rigdom?
vaya vanovimba nepfuma yavo vanozvikudza nepfuma yavo zhinji?
7 Visselig, ingen kan købe sin Sjæl fri og give Gud en Løsesum
Hakuna munhu angadzikinura upenyu hwomumwe kana kupa Mwari rudzikinuro rwake,
8 — Prisen for hans Sjæl blev for høj, for evigt maatte han opgive det — saa han kunde blive i Live
rudzikinuro rwoupenyu runokosha, hakuna muripo unoringana nahwo,
9 og aldrig faa Graven at se;
kuti ararame nokusingaperi uye kuti asaona kuora.
10 nej, han skal se den; Vismænd dør, baade Daare og Taabe gaar bort. Deres Gods maa de afstaa til andre,
Nokuti vose vanogona kuona kuti vanhu vakachenjera vanofa; mapenzi navasina pfungwa zvimwe chetezvo vanofa, uye vanosiyira vamwe pfuma yavo.
11 deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.
Marinda avo achagara ari dzimba dzavo nokusingaperi, nougaro hwavo kusvikira kuzvizvarwa zvisingaperi, kunyange vakanga vakapa nyika mazita avo.
12 Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgaar.
Asi munhu, kunyange ane pfuma yake, haagari; akafanana nemhuka dzinofa.
13 Saa gaar det dem, der tror sig trygge, saa ender det for dem, deres Tale behager. (Sela)
Ndiwo magumo aivavo vanovimba nezvavanoita, namagumo avateveri vavo, vanotenda zvavanotaura. Sera
14 I Dødsriget drives de ned som Faar, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder paa dem ved Gry, deres Skikkelse gaar Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig. (Sheol h7585)
Samakwai vakatarirwa kuenda kuguva, uye rufu ruchavadya. Vakarurama vachavatonga mangwanani; chimiro chavo chichaora murinda, kure nedzimba dzavo dzoumambo. (Sheol h7585)
Asi Mwari achadzikinura upenyu hwangu kubva muguva, zvirokwazvo achanditora iye. Sera (Sheol h7585)
16 Frygt ej, naar en Mand bliver rig, naar hans Huses Herlighed øges;
Usanyanya kutya kana munhu apfuma, kana kubwinya kweimba yake kwawedzerwa;
17 thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.
nokuti haana chaachatora paanofa; kubwinya kwake hakungaburukiri naye murinda.
18 Priser han end i Live sig selv: »De lover dig for din Lykke!« —
Kunyange paairarama aizviti akaropafadzwa, uye vanhu vachirumbidza munhu paanobudirira,
19 han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig faar Lyset at skue.
achabatana norudzi rwamadzibaba ake, vasingazoonizve chiedza choupenyu.
20 Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgaar.
Munhu ane pfuma zhinji asinganzwisisi akaita semhuka dzinofa.
