Salme 49
1 Til Sangmesteren. Af Koras Sønner. En Salme. Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
2 baade høj og lav, baade rig og fattig!
Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
3 Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;
Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
4 jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, raader min Gaade til Strengeleg.
Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
5 Hvorfor skulle jeg frygte i de onde Dage, naar mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,
Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
6 de, som stoler paa deres Gods og bryster sig af deres store Rigdom?
Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
7 Visselig, ingen kan købe sin Sjæl fri og give Gud en Løsesum
Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
8 — Prisen for hans Sjæl blev for høj, for evigt maatte han opgive det — saa han kunde blive i Live
(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
9 og aldrig faa Graven at se;
Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
10 nej, han skal se den; Vismænd dør, baade Daare og Taabe gaar bort. Deres Gods maa de afstaa til andre,
Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
11 deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.
Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
12 Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgaar.
Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
13 Saa gaar det dem, der tror sig trygge, saa ender det for dem, deres Tale behager. (Sela)
Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
14 I Dødsriget drives de ned som Faar, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder paa dem ved Gry, deres Skikkelse gaar Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig. (Sheol h7585)
Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. (Sela) (Sheol h7585)
16 Frygt ej, naar en Mand bliver rig, naar hans Huses Herlighed øges;
Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
17 thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.
Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
18 Priser han end i Live sig selv: »De lover dig for din Lykke!« —
A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
19 han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig faar Lyset at skue.
Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
20 Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgaar.
Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
