Salme 49
1 Til Sangmesteren. Af Koras Sønner. En Salme. Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,
伶長にうたはしめたるコラの子のうた
2 baade høj og lav, baade rig og fattig!
もろもろの民よきけ賤きも貴きも富るも貧きもすべて地にすめる者よ なんぢらともに耳をそばだてよ
3 Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;
わが口はかしこきことをかたり わが心はさときことを思はん
4 jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, raader min Gaade til Strengeleg.
われ耳を喩言にかたぶけ琴をならしてわが幽玄なる語をときあらはさん
5 Hvorfor skulle jeg frygte i de onde Dage, naar mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,
わが踵にちかかる不義のわれを打圍むわざはひの口もいかで懼るることあらんや
6 de, som stoler paa deres Gods og bryster sig af deres store Rigdom?
おのが富をたのみ財おほきを誇るもの
7 Visselig, ingen kan købe sin Sjæl fri og give Gud en Løsesum
たれ一人おのが兄弟をあがなふことあたはず之がために贖價を神にささげ
8 — Prisen for hans Sjæl blev for høj, for evigt maatte han opgive det — saa han kunde blive i Live
9 og aldrig faa Graven at se;
之をとこしへに生存へしめて朽ざらしむることあたはず（霊魂をあがなふには費いとおほくして此事をとこしへに捨置ざるを得ざればなり）
10 nej, han skal se den; Vismænd dør, baade Daare og Taabe gaar bort. Deres Gods maa de afstaa til andre,
そは智きものも死 おろかものも獣心者もひとしくほろびてその富を他人にのこすことは常にみるところなり
11 deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.
かれら竊におもふ わが家はとこしへに存りわがすまひは世々にいたらんと かれらはその地におのが名をおはせたり
12 Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgaar.
されど人は譽のなかに永くとどまらず亡びうする獣のごとし
13 Saa gaar det dem, der tror sig trygge, saa ender det for dem, deres Tale behager. (Sela)
斯のごときは愚かなるものの途なり 然はあれど後人はその言をよしとせん (セラ)
14 I Dødsriget drives de ned som Faar, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder paa dem ved Gry, deres Skikkelse gaar Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig. (Sheol h7585)
かれらは羊のむれのごとくに陰府のものと定めらる 死これが牧者とならん直きもの朝にかれらををさめん その美容は陰府にほろぼされて宿るところなかるべし (Sheol h7585)
されど神われを接たまふべければわが霊魂をあがなひて陰府のちからより脱かれしめたまはん (セラ) (Sheol h7585)
16 Frygt ej, naar en Mand bliver rig, naar hans Huses Herlighed øges;
人のとみてその家のさかえくははらんとき汝おそるるなかれ
17 thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.
かれの死るときは何一つたづさへゆくことあたはず その榮はこれにしたがひて下ることをせざればなり
18 Priser han end i Live sig selv: »De lover dig for din Lykke!« —
かかる人はいきながらふるほどに己がたましひを祝するとも みづからを厚うするがゆゑに人々なんぢをほむるとも
19 han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig faar Lyset at skue.
なんぢ列組の世にゆかん かれらはたえて光をみざるべし
20 Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgaar.
尊貴なかにありて暁らざる人はほろびうする獣のごとし
