Salme 49
1 Til Sangmesteren. Af Koras Sønner. En Salme. Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,
Hlustið nú háir og lágir, ríkir og fátækir.
2 baade høj og lav, baade rig og fattig!
Allir heimsbúar hlýðið á.
3 Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;
Ég tala til ykkar vísdómsorð.
4 jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, raader min Gaade til Strengeleg.
Með undirleik hörpu kveð ég um hyggindi, veiti svör við spurningum lífsins:
5 Hvorfor skulle jeg frygte i de onde Dage, naar mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,
Láttu ekki ógæfuna hræða þig, né óvini sem umkringja þig með illsku!
6 de, som stoler paa deres Gods og bryster sig af deres store Rigdom?
Auðæfum sínum treysta þeir og stæra sig af miklu ríkidæmi
7 Visselig, ingen kan købe sin Sjæl fri og give Gud en Løsesum
en þó gæti enginn þeirra greitt Guði lausnargjald fyrir bróður sinn, keypt hann lausan.
8 — Prisen for hans Sjæl blev for høj, for evigt maatte han opgive det — saa han kunde blive i Live
Sál mannsins er dýrmætari en svo að hún verði keypt fyrir fé.
9 og aldrig faa Graven at se;
Auður alls heimsins hrekkur ekki til að kaupa einum manni líf og forða honum frá gröfinni.
10 nej, han skal se den; Vismænd dør, baade Daare og Taabe gaar bort. Deres Gods maa de afstaa til andre,
Þið auðmenn og vitringar og aðrir sem hreykið ykkur hátt, þið munuð farast eins og aðrir menn. Þið hafið enga kröfu til lífsins fremur en fífl og fáráðlingar. Þið verðið að eftirláta öðrum auð ykkar.
11 deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.
Hús og eignir bera nöfn ykkar rétt eins og þið ætlið að búa þar að eilífu!
12 Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgaar.
Nei, maðurinn verður að deyja. Hann er eins og skepnurnar, þrátt fyrir frægð sína og frama.
13 Saa gaar det dem, der tror sig trygge, saa ender det for dem, deres Tale behager. (Sela)
Slík verða afdrif hinna hrokafullu en samt mun þeirra getið með virðingu þegar þeir eru dauðir.
14 I Dødsriget drives de ned som Faar, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder paa dem ved Gry, deres Skikkelse gaar Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig. (Sheol h7585)
En þeir fá ekki umflúið dauðann. Þegar upp er staðið verða hinir vondu að þjóna hinum góðu. Vald auðsins er þeim gagnslaust í dauðanum og ekki taka þeir auðæfi sín með sér. (Sheol h7585)
En hvað um mig? Guð mun leysa sál mína frá dauða og frelsa mig úr helju. (Sheol h7585)
16 Frygt ej, naar en Mand bliver rig, naar hans Huses Herlighed øges;
Vertu ekki gramur þótt einhver verði ríkur og reisi sér glæsihöll.
17 thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.
Ekkert af því mun hann taka með sér í gröfina, ekki einu sinni frægð sína!
18 Priser han end i Live sig selv: »De lover dig for din Lykke!« —
Í lifanda lífi telur hann sig heppinn og heimurinn klappar honum lof í lófa,
19 han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig faar Lyset at skue.
en þó deyr hann eins og aðrir og hverfur inn í myrkrið.
20 Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgaar.
Sá sem elskar eigin lofstír deyr eins og skepnan, þrátt fyrir frægð sína og frama.
