Salme 44

1 Til Sangmesteren. Af Koras Sønner. En Maskil.

Een onderwijzing, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach. O God! wij hebben het met onze oren gehoord, onze vaders hebben het ons verteld: Gij hebt een werk gewrocht in hun dagen, in de dagen van ouds.

2 Gud, vi har hørt det med egne Ører, vore Fædre har fortalt os derom; du øved en Daad i deres Dage, i Fortids Dage med din Haand;

Gij hebt de heidenen met Uw hand uit de bezitting verdreven, maar henlieden geplant; Gij hebt de volken geplaagd, henlieden daarentegen doen voortschieten.

3 Folk drev du bort, men plantede hine, Folkeslag knuste du, men dem lod du brede sig;

Want zij hebben het land niet geerfd door hun zwaard, en hun arm heeft hun geen heil gegeven; maar Uw rechterhand, en Uw arm, en het licht Uws aangezichts, omdat Gij een welbehagen in hen hadt.

4 thi de fik ej Landet i Eje med Sværdet, det var ej deres Arm, der gav dem Sejr, men det var din højre, din Arm og dit Ansigts Lys, thi du havde dem kær.

Gij Zelf zijt mijn Koning, o God! gebied de verlossingen Jakobs.

5 Du, du er min Konge, min Gud, som sender Jakob Sejr.

Door U zullen wij onze wederpartijders met hoornen stoten; in Uw Naam zullen wij vertreden, die tegen ons opstaan.

6 Ved dig nedstøder vi Fjenden, Modstanderne træder vi ned i dit Navn;

Want ik vertrouw niet op mijn boog, en mijn zwaard zal mij niet verlossen.

7 thi ej paa min Bue stoler jeg, mit Sværd kan ikke give mig Sejr;

Maar Gij verlost ons van onze wederpartijders, en Gij maakt onze haters beschaamd.

8 men du gav os Sejr over Fjenden, du lod vore Avindsmænd blive til Skamme.

In God roemen wij den gansen dag, en Uw Naam zullen wij loven in eeuwigheid. (Sela)

9 Vi roser os altid af Gud, dit Navn vil vi love for evigt. (Sela)

Maar nu hebt Gij ons verstoten en te schande gemaakt, dewijl Gij met onze krijgsheiren niet uittrekt.

10 Dog har du forstødt os, gjort os til Spot, du drager ej med vore Hære;

Gij doet ons achterwaarts keren van den wederpartijder; en onze haters beroven ons voor zich.

11 du lader os vige for Fjenden, vore Avindsmænd tager sig Bytte;

Gij geeft ons over als schapen ter spijze, en Gij verstrooit ons onder de heidenen.

12 du har givet os hen som Slagtekvæg, og strøet os ud mellem Folkene,

Gij verkoopt Uw volk om geen waardij; en Gij verhoogt hun prijs niet.

13 dit Folk har du solgt til Spotpris, vandt ikke Rigdom ved Salget.

Gij stelt ons onze naburen tot smaad, tot spot en schimp dengenen, die rondom ons zijn.

14 Til Haan for Naboer gør du os, til Spot og Spe for Grander,

Gij stelt ons tot een spreekwoord onder de heidenen, tot een hoofdschudding onder de volken.

15 du gør os til Mundheld blandt Folkene, lader Folkeslagene ryste paa Hovedet ad os.

Mijn schande is den gansen dag voor mij, en de schaamte mijns aangezichts bedekt mij;

16 Min Skændsel er mig altid i Tanke, og Skam bedækker mit Aasyn

Om de stem des honers en des lasteraars, vanwege den vijand en den wraakgierige.

17 for spottende, haanende Tale, for Fjendens og den hævngerriges Blikke.

Dit alles is ons overkomen, nochtans hebben wij U niet vergeten, noch valselijk gehandeld tegen Uw verbond.

18 Alt det kom over os, skønt vi glemte dig ikke, sveg ikke heller din Pagt!

Ons hart is niet achterwaarts gekeerd, noch onze gang geweken van Uw pad.

19 Vort Hjerte veg ikke fra dig, vore Skridt forlod ej din Vej.

Hoewel Gij ons verpletterd hebt in een plaats der draken, en ons met een doodsschaduw bedekt hebt.

20 Dog knuste du os, hvor Sjakalerne bor, og indhylled os i Mørke.

Zo wij den Naam onzes Gods hadden vergeten, en onze handen tot een vreemden God uitgebreid,

21 Havde vi glemt vor Guds Navn, bredt Hænderne ud mod en fremmed Gud,

Zou God zulks niet onderzoeken? Want Hij weet de verborgenheden des harten.

22 vilde Gud ej opspore det? Han kender jo Hjerternes Løndom —

Maar om Uwentwil worden wij den gansen dag gedood; wij worden geacht als slachtschapen.

23 nej, for din Skyld dræbes vi Dagen lang og regnes som Slagtekvæg!

Waak op, waarom zoudt Gij slapen, HEERE! Ontwaak, verstoot niet in eeuwigheid.

24 Vaagn op, hvi sover du, Herre? Bliv vaagen, forstød ej for stedse!

Waarom zoudt Gij Uw aangezicht verbergen, onze ellende en onze onderdrukking vergeten?

25 Hvorfor vil du skjule dit Aasyn, glemme vor Nød og Trængsel?

Want onze ziel is in het stof nedergebogen; onze buik kleeft aan de aarde.

26 Thi vor Sjæl ligger bøjet i Støvet, vort Legeme klæber ved Jorden. Staa op og kom os til Hjælp, forløs os for din Miskundheds Skyld!

Sta op, ons ter hulp, en verlos ons om Uwer goedertierenheid wil.