Salme 38
1 En Salme af David. Lehazkir.
Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
2 HERRE, revs mig ej i din Vrede, tugt mig ej i din Harme!
Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
3 Thi dine Pile sidder i mig, din Haand har lagt sig paa mig.
Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
4 Intet er karskt paa min Krop for din Vredes Skyld, intet uskadt i mine Ledemod for mine Synders Skyld;
Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
5 thi over mit Hoved skyller min Brøde som en tyngende Byrde, for tung for mig.
Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
6 Mine Saar baade stinker og raadner, for min Daarskabs Skyld gaar jeg bøjet;
Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
7 jeg er saare nedtrykt, sorgfuld vandrer jeg Dagen lang.
Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
8 Thi Lænderne er fulde af Brand, intet er karskt paa min Krop,
Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
9 jeg er lammet og fuldkommen knust, jeg skriger i Hjertets Vaande.
Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
10 HERRE, du kender al min Attraa, mit Suk er ej skjult for dig;
Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
11 mit Hjerte banker, min Kraft har svigtet, selv mit Øje har mistet sin Glans.
Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
12 For min Plages Skyld flyr mig Ven og Frænde, mine Nærmeste holder sig fjernt;
Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
13 de, der vil mig til Livs, sætter Snarer, og de, der vil mig ondt, lægger Raad om Fordærv, de tænker Dagen igennem paa Svig.
Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
14 Men jeg er som en døv, der intet hører, som en stum, der ej aabner sin Mund,
Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
15 som en Mand, der ikke kan høre, i hvis Mund der ikke er Svar.
Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
16 Thi til dig staar mit Haab, o HERRE, du vil bønhøre, Herre min Gud,
Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
17 naar jeg siger: »Lad dem ikke glæde sig over mig, hovmode sig over min vaklende Fod!«
Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
18 Thi jeg staar allerede for Fald, mine Smerter minder mig stadig;
Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
19 thi jeg maa bekende min Skyld, maa sørge over min Synd.
Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
20 Mange er de, der med Urette er mine Fjender, talrige de, der hader mig uden Grund,
Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
21 som lønner mig godt med ondt, som staar mig imod, fordi jeg søger det gode.
И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
22 HERRE, forlad mig ikke, min Gud, hold dig ikke borte fra mig, il mig til Hjælp, o Herre, min Frelse!
И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
