Salme 38

1 En Salme af David. Lehazkir.

زەبوورێکی داود، بۆ یادکردنەوە. ئەی یەزدان، بە تووڕەیی خۆت سەرزەنشتم مەکە، بە ڕقی خۆت تەمبێم مەکە.

2 HERRE, revs mig ej i din Vrede, tugt mig ej i din Harme!

تیرەکانت منیان پێکا، دەستت منی خستە خوارەوە.

3 Thi dine Pile sidder i mig, din Haand har lagt sig paa mig.

بەهۆی تووڕەیی تۆوە تەندروستی لە لەشمدا نەماوە، بەهۆی گوناهمەوە ساغی لە ئێسقانەکانمدا نەماوە.

4 Intet er karskt paa min Krop for din Vredes Skyld, intet uskadt i mine Ledemod for mine Synders Skyld;

تاوانەکانم بەسەر سەرم کەوتوون، وەک بارێکی گران کە توانام نییە هەڵیبگرم.

5 thi over mit Hoved skyller min Brøde som en tyngende Byrde, for tung for mig.

برینەکانم بۆگەن بوون و چڵکیان کردووە، بەهۆی گێلایەتی خۆم.

6 Mine Saar baade stinker og raadner, for min Daarskabs Skyld gaar jeg bøjet;

پشتم چەماوەتەوە و کووڕ بوومەتەوە، بە درێژایی ڕۆژ ماتەم دەگێڕم.

7 jeg er saare nedtrykt, sorgfuld vandrer jeg Dagen lang.

کەلەکەم پڕ بووە لە ژانێکی سووتێنەر، تەندروستی لە لەشمدا نەماوە.

8 Thi Lænderne er fulde af Brand, intet er karskt paa min Krop,

بە تەواوی تێکشکاوم و بێهێز بووم، لەبەر نەهامەتی دڵم هەر دەناڵێنم.

9 jeg er lammet og fuldkommen knust, jeg skriger i Hjertets Vaande.

ئەی پەروەردگار، هەموو ئارەزووەکانم لەپێش چاوتە، ئاخ هەڵکێشانم لە تۆ شاردراوە نییە.

10 HERRE, du kender al min Attraa, mit Suk er ej skjult for dig;

دڵەکوتێمە و هێزم لەبەر بڕاوە، تەنانەت ڕووناکیش لە چاوانم بڕاوە.

11 mit Hjerte banker, min Kraft har svigtet, selv mit Øje har mistet sin Glans.

لەبەر برینەکانم دۆست و برادەرەکانم خۆیان لێم دەپارێزن، خزمانم لێم دوور دەکەونەوە.

12 For min Plages Skyld flyr mig Ven og Frænde, mine Nærmeste holder sig fjernt;

ئەوانەی بەدوای ژیانی منەوەن تەڵە دەنێنەوە، ئەوانەی دەیانەوێت ئازارم بدەن باسی تێکشکانم دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بیر لە فرتوفێڵ دەکەنەوە.

13 de, der vil mig til Livs, sætter Snarer, og de, der vil mig ondt, lægger Raad om Fordærv, de tænker Dagen igennem paa Svig.

بەڵام من وەک کەڕ وام، گوێم لێ نابێت، وەک لاڵ وام، ناتوانم دەمم بکەمەوە.

14 Men jeg er som en døv, der intet hører, som en stum, der ej aabner sin Mund,

وەک کەسێکم لێ هاتووە کە نابیستێت، هیچ بەهانەیەکیشی لە دەمی نەبێت.

15 som en Mand, der ikke kan høre, i hvis Mund der ikke er Svar.

ئەی یەزدان، چاوەڕێی تۆ دەکەم، ئەی خودای پەروەردگارم، تۆ وەڵام دەدەیتەوە،

16 Thi til dig staar mit Haab, o HERRE, du vil bønhøre, Herre min Gud,

چونکە گوتم: «مەهێڵە پێم دڵخۆش بن، یان کاتێک پێم دەخلیسکێت خۆیان بە گەورە بزانن لە سەرم.»

17 naar jeg siger: »Lad dem ikke glæde sig over mig, hovmode sig over min vaklende Fod!«

خەریکە دەکەوم، هەمیشە ئازارەکانم لەگەڵمە.

18 Thi jeg staar allerede for Fald, mine Smerter minder mig stadig;

دان بە تاوانی خۆمدا دەنێم، بە گوناهی خۆم خەمبار دەبم.

19 thi jeg maa bekende min Skyld, maa sørge over min Synd.

دوژمن چالاک و بەهێزن، ئەوانەی بەبێ هۆ ڕقیان لێمە زۆرن.

20 Mange er de, der med Urette er mine Fjender, talrige de, der hader mig uden Grund,

ئەوانەی بەرامبەری چاکە خراپەم دەدەنەوە، دژایەتیم دەکەن، چونکە دوای چاکە کەوتووم.

21 som lønner mig godt med ondt, som staar mig imod, fordi jeg søger det gode.

ئەی یەزدان، پشتگوێم مەخە، ئەی خودای من، لێم دوور مەکەوە.

22 HERRE, forlad mig ikke, min Gud, hold dig ikke borte fra mig, il mig til Hjælp, o Herre, min Frelse!

ئەی پەروەردگاری ڕزگارکەرم، خێرا بگە فریام.