< Salme 38 >

1 En Salme af David. Lehazkir.
Drottinn, ekki refsa mér, þótt þú sért reiður.
2 HERRE, revs mig ej i din Vrede, tugt mig ej i din Harme!
Örvar þínar standa í mér og hönd þín liggur þungt á mér.
3 Thi dine Pile sidder i mig, din Haand har lagt sig paa mig.
Vegna reiði þinnar er ég sjúkur maður, heilsa mín er farin vegna synda minna.
4 Intet er karskt paa min Krop for din Vredes Skyld, intet uskadt i mine Ledemod for mine Synders Skyld;
Syndir mínar líkjast flóði sem færir mig í kaf, eins og byrði sem ég kikna undan.
5 thi over mit Hoved skyller min Brøde som en tyngende Byrde, for tung for mig.
Ólykt leggur af sárum mínum – það er drep í þeim.
6 Mine Saar baade stinker og raadner, for min Daarskabs Skyld gaar jeg bøjet;
Ég er ráðþrota vegna synda minna. Ég ráfa um í angist liðlangan daginn.
7 jeg er saare nedtrykt, sorgfuld vandrer jeg Dagen lang.
Lendar mínar brenna af sviða og líkami minn er helsjúkur.
8 Thi Lænderne er fulde af Brand, intet er karskt paa min Krop,
Máttur minn er þrotinn og ég er örvæntingu nær.
9 jeg er lammet og fuldkommen knust, jeg skriger i Hjertets Vaande.
Drottinn, ég þrái bót á meini mínu! Þú heyrir kvein mín og andvörp.
10 HERRE, du kender al min Attraa, mit Suk er ej skjult for dig;
Hjartað hamast í brjósti mér, kraftar mínir búnir og sjónin dvín.
11 mit Hjerte banker, min Kraft har svigtet, selv mit Øje har mistet sin Glans.
Ástvinir mínir og góðir grannar forðast sjúkdóm minn og böl og frændur mínir eru á bak og burt.
12 For min Plages Skyld flyr mig Ven og Frænde, mine Nærmeste holder sig fjernt;
Óvinir mínir sæta færis að drepa mig. Liðlangan daginn sitja þeir á svikráðum, brugga mér banaráð.
13 de, der vil mig til Livs, sætter Snarer, og de, der vil mig ondt, lægger Raad om Fordærv, de tænker Dagen igennem paa Svig.
En illráð þeirra verka ekki á mig!
14 Men jeg er som en døv, der intet hører, som en stum, der ej aabner sin Mund,
Ég virði þá ekki viðlits. Áform þeirra rætast ekki,
15 som en Mand, der ikke kan høre, i hvis Mund der ikke er Svar.
því að ég vona á þig, Drottinn, Guð minn. Kom þú og vernda mig.
16 Thi til dig staar mit Haab, o HERRE, du vil bønhøre, Herre min Gud,
Þaggaðu niður í þeim sem hlæja að óförum mínum.
17 naar jeg siger: »Lad dem ikke glæde sig over mig, hovmode sig over min vaklende Fod!«
Ég er að falli kominn og angist mín er enn hin sama.
18 Thi jeg staar allerede for Fald, mine Smerter minder mig stadig;
Ég játa syndir mínar og iðrast þess sem ég hef gert.
19 thi jeg maa bekende min Skyld, maa sørge over min Synd.
En ofsóknum óvina minna linnir ekki og heift þeirra minnkar ekki. Þeir hata mig án ástæðu.
20 Mange er de, der med Urette er mine Fjender, talrige de, der hader mig uden Grund,
Þeir launa mér gott með illu, hata mig fyrir góðverk mín.
21 som lønner mig godt med ondt, som staar mig imod, fordi jeg søger det gode.
Yfirgefðu mig ekki, Drottinn. Vík ekki frá mér!
22 HERRE, forlad mig ikke, min Gud, hold dig ikke borte fra mig, il mig til Hjælp, o Herre, min Frelse!
Komdu skjótt og hjálpaðu mér, þú frelsari minn!

< Salme 38 >