Salme 22

1 Til Sangmesteren. Efter »Morgenrødens Hind«. En Salme af David.

Przewodnikowi chóru, na Ajjelet haszahar. Psalm Dawida. Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? [Czemu] jesteś [tak] daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?

2 Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.

3 Min Gud, jeg raaber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.

4 Og dog er du den hellige, som troner paa Israels Lovsange.

Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.

5 Paa dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.

6 de raabte til dig og frelstes, forlod sig paa dig og blev ikke til Skamme.

Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.

7 Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, [mówiąc]:

8 alle, der ser mig, haaner mig, vrænger Mund og ryster paa Hovedet:

Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.

9 »Han har væltet sin Sag paa HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham.«

Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.

10 Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.

11 paa dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by [mnie] wspomógł.

12 Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.

13 Stærke Tyre staar omkring mig, Basans vældige omringer mig,

Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.

14 spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.

15 Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet paa mig;

Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.

16 min Gane er tør som et Potteskaar, til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.

17 Thi Hunde staar omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.

18 jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de paa mig.

Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.

19 Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.

20 Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną [duszę] moją.

21 Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

Wybaw mnie z lwiej paszczy, [bo] i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.

22 Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

23 Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.

24 »I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy [ten] do niego wołał, wysłuchał go.

25 Thi han foragtede ikke, forsmaaede ikke den armes Raab, skjulte ikke sit Aasyn for ham, men hørte, da han raabte til ham!«

Od ciebie [pochodzi] moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.

26 Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.

27 de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.

28 Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Aasyn;

Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.

29 thi HERRENS er Riget, han er Folkenes Hersker.

Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.

30 De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Aasyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.

31 Ham skal Efterkommerne tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer; de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.

Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.