Salme 22

1 Til Sangmesteren. Efter »Morgenrødens Hind«. En Salme af David.

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟

2 Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی.

3 Min Gud, jeg raaber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری.

4 Og dog er du den hellige, som troner paa Israels Lovsange.

پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی.

5 Paa dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند.

6 de raabte til dig og frelstes, forlod sig paa dig og blev ikke til Skamme.

اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام.

7 Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند:

8 alle, der ser mig, haaner mig, vrænger Mund og ryster paa Hovedet:

«آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟»

9 »Han har væltet sin Sag paa HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham.«

ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.

10 Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی.

11 paa dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد.

12 Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند.

13 Stærke Tyre staar omkring mig, Basans vældige omringer mig,

همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند.

14 spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود.

15 Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet paa mig;

گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای.

16 min Gane er tør som et Potteskaar, til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

17 Thi Hunde staar omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند.

18 jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de paa mig.

لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند.

19 Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب!

20 Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده.

21 Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده!

22 Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود.

23 Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید!

24 »I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند.

25 Thi han foragtede ikke, forsmaaede ikke den armes Raab, skjulte ikke sit Aasyn for ham, men hørte, da han raabte til ham!«

در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود.

26 Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند!

27 de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد.

28 Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Aasyn;

زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند.

29 thi HERRENS er Riget, han er Folkenes Hersker.

همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!

30 De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Aasyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید.

31 Ham skal Efterkommerne tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer; de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.

به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است.