Salme 22

1 Til Sangmesteren. Efter »Morgenrødens Hind«. En Salme af David.

Untuk pemimpin biduan. Menurut lagu: Rusa di kala fajar. Mazmur Daud. Allahku, Allahku, mengapa Engkau meninggalkan aku? Aku berseru, tetapi Engkau tetap jauh dan tidak menolong aku.

2 Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

Allahku, aku berseru-seru pada waktu siang, tetapi Engkau tidak menjawab, dan pada waktu malam, tetapi tidak juga aku tenang.

3 Min Gud, jeg raaber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

Padahal Engkaulah Yang Kudus yang bersemayam di atas puji-pujian orang Israel.

4 Og dog er du den hellige, som troner paa Israels Lovsange.

Kepada-Mu nenek moyang kami percaya; mereka percaya, dan Engkau meluputkan mereka.

5 Paa dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

Kepada-Mu mereka berseru-seru, dan mereka terluput; kepada-Mu mereka percaya, dan mereka tidak mendapat malu.

6 de raabte til dig og frelstes, forlod sig paa dig og blev ikke til Skamme.

Tetapi aku ini ulat dan bukan orang, cela bagi manusia, dihina oleh orang banyak.

7 Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

Semua yang melihat aku mengolok-olok aku, mereka mencibirkan bibirnya, menggelengkan kepalanya:

8 alle, der ser mig, haaner mig, vrænger Mund og ryster paa Hovedet:

"Ia menyerah kepada TUHAN; biarlah Dia yang meluputkannya, biarlah Dia yang melepaskannya! Bukankah Dia berkenan kepadanya?"

9 »Han har væltet sin Sag paa HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham.«

Ya, Engkau yang mengeluarkan aku dari kandungan; Engkau yang membuat aku aman pada dada ibuku.

10 Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

Kepada-Mu aku diserahkan sejak aku lahir, sejak dalam kandungan ibuku Engkaulah Allahku.

11 paa dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

Janganlah jauh dari padaku, sebab kesusahan telah dekat, dan tidak ada yang menolong.

12 Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

Banyak lembu jantan mengerumuni aku; banteng-banteng dari Basan mengepung aku;

13 Stærke Tyre staar omkring mig, Basans vældige omringer mig,

mereka mengangakan mulutnya terhadap aku seperti singa yang menerkam dan mengaum.

14 spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

Seperti air aku tercurah, dan segala tulangku terlepas dari sendinya; hatiku menjadi seperti lilin, hancur luluh di dalam dadaku;

15 Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet paa mig;

kekuatanku kering seperti beling, lidahku melekat pada langit-langit mulutku; dan dalam debu maut Kauletakkan aku.

16 min Gane er tør som et Potteskaar, til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

Sebab anjing-anjing mengerumuni aku, gerombolan penjahat mengepung aku, mereka menusuk tangan dan kakiku.

17 Thi Hunde staar omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

Segala tulangku dapat kuhitung; mereka menonton, mereka memandangi aku.

18 jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de paa mig.

Mereka membagi-bagi pakaianku di antara mereka, dan mereka membuang undi atas jubahku.

19 Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

Tetapi Engkau, TUHAN, janganlah jauh; ya kekuatanku, segeralah menolong aku!

20 Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

Lepaskanlah aku dari pedang, dan nyawaku dari cengkeraman anjing.

21 Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

Selamatkanlah aku dari mulut singa, dan dari tanduk banteng. Engkau telah menjawab aku!

22 Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

Aku akan memasyhurkan nama-Mu kepada saudara-saudaraku dan memuji-muji Engkau di tengah-tengah jemaah:

23 Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

kamu yang takut akan TUHAN, pujilah Dia, hai segenap anak cucu Yakub, muliakanlah Dia, dan gentarlah terhadap Dia, hai segenap anak cucu Israel!

24 »I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

Sebab Ia tidak memandang hina ataupun merasa jijik kesengsaraan orang yang tertindas, dan Ia tidak menyembunyikan wajah-Nya kepada orang itu, dan Ia mendengar ketika orang itu berteriak minta tolong kepada-Nya.

25 Thi han foragtede ikke, forsmaaede ikke den armes Raab, skjulte ikke sit Aasyn for ham, men hørte, da han raabte til ham!«

Karena Engkau aku memuji-muji dalam jemaah yang besar; nazarku akan kubayar di depan mereka yang takut akan Dia.

26 Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

Orang yang rendah hati akan makan dan kenyang, orang yang mencari TUHAN akan memuji-muji Dia; biarlah hatimu hidup untuk selamanya!

27 de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

Segala ujung bumi akan mengingatnya dan berbalik kepada TUHAN; dan segala kaum dari bangsa-bangsa akan sujud menyembah di hadapan-Nya.

28 Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Aasyn;

Sebab Tuhanlah yang empunya kerajaan, Dialah yang memerintah atas bangsa-bangsa.

29 thi HERRENS er Riget, han er Folkenes Hersker.

Ya, kepada-Nya akan sujud menyembah semua orang sombong di bumi, di hadapan-Nya akan berlutut semua orang yang turun ke dalam debu, dan orang yang tidak dapat menyambung hidup.

30 De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Aasyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

Anak-anak cucu akan beribadah kepada-Nya, dan akan menceritakan tentang TUHAN kepada angkatan yang akan datang.

31 Ham skal Efterkommerne tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer; de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.

Mereka akan memberitakan keadilan-Nya kepada bangsa yang akan lahir nanti, sebab Ia telah melakukannya.